Στις 30 Ιουνίου 2021, όταν και λήγει το τρέχον συμβόλαιό του, ο Λιονέλ Μέσι θα έχει κλείσει μόλις (27 Ιουνίου 1987 η ημερομηνία γέννησής του) τα 34 χρόνια του. Και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, τα μαντάτα που έρχονται από την Ισπανία υποστηρίζουν ότι την 1η Ιουλίου θα ξημερώσει μια εντελώς διαφορετική μέρα, με τον Αργεντινό να αποχωρεί μετά από μια ζωή στην Μπαρτσελόνα.
Θα περίμενε κανείς ότι όταν μιλάμε για έναν παίκτη αυτής της ηλικίας, ακόμη κι αν πρόκειται για τον κορυφαίο του πλανήτη, οι όποιοι ενδοιασμοί σχετικά με την ανανέωση ή όχι της συνεργασίας να προέρχονται από τον σύλλογο. Ωστόσο, πάντα σύμφωνα με όσα μεταδίδουν στη χώρα της Ιβηρικής, είναι ο Μέσι εκείνος που αποφάσισε να αποχωρήσει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι λόγοι που προβάλλονται ως αιτίες για το «πάγωμα» των επαφών φαίνεται ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το οικονομικό, αλλά περιστρέφονται γύρω από την παρούσα κατάσταση στην Μπαρτσελόνα, η οποία δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Κι εδώ που τα λέμε, δεν ήταν ούτε κι όταν οι Καταλανοί κατακτούσαν τους εγχώριους τίτλους στην Ισπανία, επί Βαλβέρδε, με τον πρώην προπονητή του Ολυμπιακού να είναι εκείνος που συγκέντρωνε πάνω του όλο το «ανάθεμα» και την δυσμενή κριτική για την εικόνα της ομάδας.
Υπό μία έννοια, το «μυρμήγκι» λειτούργησε ως το… χαλάκι κάτω από το οποίο η Μπαρτσελόνα ως οργανισμός επιχείρησε να κρύψει όλα τα αγωνιστικά θέματά της, τα οποία όμως είχαν προκύψει πολλά χρόνια νωρίτερα και εντοπίζονται χρονικά στην περίοδο κατά την οποία αποδομήθηκε εκ των έσω η ομάδα την οποία χάζεψε ολόκληρος ο πλανήτης.
Η μετά Γκουαρδιόλα εποχή δεν σημαδεύτηκε μόνο από την αποχώρηση του Καταλανού τεχνικού, που από μόνη της θα μπορούσε να είναι ένα σοκ, αλλά και από το γεγονός ότι έπαψαν να υφίστανται όλες οι ηγετικές φιγούρες, (εντός κι εκτός γηπέδου, εντός κι εκτός αποδυτηρίων), που παράλληλα είχαν δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ήταν τρομακτικά ταλαντούχοι και προέρχονταν από τα σπλάχνα της ομάδας.
Το ότι ποδοσφαιριστές σαν τον Ινιέστα, τον Τσάβι ή τον Πουγιόλ δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Είναι οφθαλμοφανές και πανθομολογούμενο. Άλλωστε, μιλάμε για τέτοια ποδοσφαιρικά μεγέθη που κάθε τέτοια απόπειρα μοιάζει εκ των προτέρων καταδικασμένη.
Ουσιαστικά ο Μέσι είναι ο μόνος που παρέμεινε να κρατά την σημαία και αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν κατάφερε να την σηκώσει και ιδιαίτερα ψηλά. Και μπορεί όλο το προηγούμενο διάστημα ως κύριοι υπεύθυνοι των αποτυχιών (ή των περιορισμένων επιτυχιών, ιδιαίτερα στην Ευρώπη όπου παράλληλα κυριάρχησε η «μισητή» Ρεάλ Μαδρίτης) να στοχοποιούνταν οι προπονητές ή η διοίκηση για τις επιλογές της, αλλά δεν είναι δυνατό στο κάδρο των ευθυνών να μην μπαίνει και ο ίδιος ο Αργεντινός.
Εκείνη την περίοδο, που συνεχίζεται ακόμα, είδαμε έναν διαφορετικό Μέσι. Έναν Μέσι που περισσότερο έμοιαζε με αστέρα του ΝΒΑ παρά με ποδοσφαιριστή. Εμφάνισε δηλαδή τα «κουσούρια» εκείνων που κάποια στιγμή νιώθουν μεγαλύτεροι από το κλαμπ και ικανοί ως μεγέθη να διαμορφώσουν καταστάσεις που δεν περιορίζονται σε αυτό που είναι δουλειά τους, δηλαδή το αγωνιστικό κομμάτι.
Προφανώς και ο Μέσι έχει δικαιολογημένα παράπονα από την διοίκηση και τον οργανισμό της Μπαρτσελόνα γενικότερα για το γεγονός ότι έμεινε τραγικά μόνος να τραβάει «κουπί» σε ένα καράβι που έμπαινε στην τρικυμία που δημιούργησαν οι αποχωρήσεις ιστορικών στελεχών. Επειδή όμως πολλές φορές η αλήθεια έχει δύο όψεις, ο Αργεντινός δεν μπορεί να παραμείνει στο απυρόβλητο και να μην μοιραστεί μέρος της ευθύνης για την κατηφορική πορεία των «μπλαουγκράνα».
Όμως ό,τι συνέβη στο παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει. Εκείνο που μπορεί να αλλάξει είναι το «αύριο» το οποίο καθορίζεται από τις επιλογές του «σήμερα». Και… σήμερα όλα δείχνουν ότι ο Μέσι θα φύγει το επόμενο καλοκαίρι μετά από 20 χρόνια. Αν και είναι δύσκολο να τον φανταστεί κανείς να παίρνει μεταγραφή σε άλλη ανταγωνιστική ευρωπαϊκή ομάδα (για τον γράφοντα κάτι τέτοιο θα συνιστούσε τεράστια έκπληξη), εφόσον αυτό συμβεί, η Μπαρτσελόνα μάλλον θα πρέπει να χαίρεται από αυτήν την εξέλιξη. Θα είναι η τελευταία ευκαιρία της να ετοιμάσει την ομάδα της επόμενης μέρας, χωρίς το… μαγνητικό πεδίο του Αργεντινού να λειτουργεί ως αστρικός «κόκκινος γίγαντας» γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα.
Πριν πολλά χρόνια ο Γκουαρδιόλα ήταν εκείνος που διέκρινε και προέβλεψε το αύριο, ανάβοντας το «πράσινο φως» για την αποδέσμευση του Ροναλντίνιο, ποντάροντας όλα τα λεφτά για το μέλλον των Καταλανών πάνω στον Μέσι. Το κακό για τους Καταλανούς είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν δείχνουν να έχουν σε κάποιο πόστο έναν άνθρωπο με το ανάστημα και την διορατικότητα του Πεπ, που θα πάρει σκληρές αποφάσεις. Εκείνον, δηλαδή που θα πει ότι έχει φτάσει ώρα για το «αντίο» στον Αργεντινό και θα έχει παράλληλα έτοιμο ένα εναλλακτικό πλάνο για το πώς θα χτιστεί η νέα Μπαρτσελόνα και –κυρίως- με τι είδους υλικά. Κι αυτό διότι ο Μέσι ήταν ένας και δεν θα μπορέσει να βρεθεί αντικαταστάτης του, με την στενή έννοια του όρου. Όπως άλλωστε ένας ήταν και ο Γκουαρδιόλα, με συνέπεια οποιαδήποτε απόπειρα να βρεθεί «αντίγραφό» του απέτυχε.