Ήταν λογικό. Αναμενόμενο. Δικαιολογημένο πέρα ως πέρα και, στη συνέχεια, λίγο «ως πέρα» ακόμα: η νέα τάξη πραγμάτων στον Παναθηναϊκό, μετά την οριστική απομάκρυνση του οικονομικού «αιμοδότη» εδώ και μια ολόκληρη 8ετία, Δημήτρη Γιαννακόπουλου, κατέστησε σαφές εξ αρχής ότι συμβόλαια που θα έχουν μπροστά το 2 θα είναι εφικτά την σεζόν 2020-2021 μόνο αν μιλάμε για 6ψήφια νούμερα. Τα 7ψήφια (όπως αυτό των 2.3 εκατ., σχεδόν, του αρχηγού του) αποτελούν- και δικαίως- παρελθόν.
Επομένως, ναι, ήταν λογικό και αναμενόμενο: ο Νικ Καλάθης, μετά από μια πετυχημένη, σπαστή παρουσία 8 ετών, αποχαιρέτησε το Τριφύλλι και άνοιξε τα φτερά του γι’ άλλες μπασκετικές πολιτείες, δεδομένου του γεγονότος πως η (αδιαμφισβήτητη) αξία του πληρώνεται και αναλόγως.
Μικρή παρένθεση για τους… φωνασκούντες: οι ισχυρισμοί πως ο 31χρονος γκαρντ δεν είναι άξιος ηγέτης για τον ΠΑΟ, ότι κρύβεται στα δύσκολα, πως «Δεν μπορεί το παλικάρι», ότι «Διαμαντίδης δε θα γίνει ποτέ» και «Καλύτερα που φεύγει, έπαιρνε πολλά και ήταν υπερτιμημένος» είναι τόσο αβάσιμοι όσο το να βγει κάποιος Ρεπουμπλικάνος και να πει πως ο Τραμπ είναι φαβορί για το Βραβείο «Η μεγαλύτερη ψυχούλα στον κόσμο».
Ο Καλάθης είναι ο καλύτερος two-way άσος στην Ευρώπη (που αποδίδει, δηλαδή, εξίσου καλά σε άμυνα και επίθεση) και με τα κατάλληλα κομμάτια δίπλα του μπορεί να κάνει- όπως έχει αποδείξει στο παρελθόν- τη διαφορά. Η αντίληψή του στην πάσα δεν έχει ταίρι στην Ευρώπη, τα γρήγορα πόδια του και το μπασκετικό του IQ τον βοηθάνε απίστευτα στο πίσω μισό του παρκέ, ενώ δεν κρύβεται ποτέ όταν καίει η μπάλα- το αν «του βγαίνει» πάντα στα κρίσιμα είναι συζητήσιμο, συμφωνούμε, αλλά δε φοβάται.
Επομένως, ορθώς, ορθότατα ο Γιαννακόπουλος αποφάσισε πριν μια πενταετία να επενδύσει πάνω του και να του δώσει ένα αδιανόητο- για τα δεδομένα της χειμαζόμενης Ελλάδας, που είχε τσακιστεί από την κρίση- συμβόλαιο: ο Νικ ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να παραλάβει τα κλειδιά από τον μέγιστο Διαμαντίδη και να προσπαθήσει να τρυπήσει τον ουρανό.
Το ότι δεν το κατάφερε στην Ευρώπη είχε να κάνει, απλούστατα, με το ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα των 12-13 εκατομμυρίων (και πάλι πολλά ήταν, αν λάβουμε υπόψη τη γενικότερη κατάσταση), την στιγμή που οι ανταγωνιστές του που έπαιζαν στα Final-4 ήταν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τύπου Ζαλγκίρις, ομάδες των 25-30-40 εκατ. Αν έβαζε κανείς τον Νικ, φερ’ ειπείν, στην ΤΣΣΚΑ, ε, μάλλον δύσκολα δε θα έπαιρνε μια Euroleague- δε νομίζετε;
Κλείσιμο μακροσκελούς, εν τέλει, παρένθεσης κι επιστροφή στο προκείμενο: ο Καλάθης έφυγε από τον Παναθηναϊκό και ανακοινώθηκε και επισήμως νωρίτερα σήμερα (9/7) από την Μπαρτσελόνα. Ο Έλληνας γκαρντ πηγαίνει στη Βαρκελώνη και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι αν έχει συνειδητοποιήσει κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτή η κίνηση.
??Principi d’acord amb @Nick_Calathes15 fins al 2023
✅ El base grec serà #Culer si supera divendres la revisió mèdica
? Més info: https://t.co/vUNBQwegCZ
?? #ForçaBarça! pic.twitter.com/tweDKXQDZM
— Barça Basket (@FCBbasket) July 9, 2020
Έχουμε και λέμε: η Μπάρτσα έχει πλέον στις τάξεις της τον περσινό υποψήφιο για τον τίτλο του MVP της regular season, Νίκολα Μίροτιτς (έστω κι αν, σε περίπτωση που ολοκληρωνόταν η σεζόν, ο Λάρκιν δεν το έχανε με τίποτα), τον Τομά Ερτέλ, τον Κόρι Χίγκινς, τον Άλεξ Αμπρίνες, τον Άνταμ Χάνγκα και τον Μπράντον Ντέιβις- ούτε λίγο ούτε πολύ μια εξάδα από σταρ για τα μέτρα και τα σταθμά της Γηραιάς Ηπείρου.
Μάλιστα, είναι κοινό μυστικό πως ο ανυπέρβλητος Πάου Γκασόλ βρίσκεται στο δρόμο της επιστροφής στους Μπλαουγκράνα, μιας και θέλει να παίξει στους Ολυμπιακούς του χρόνου πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Και μπορεί ο 40χρονος Πάου για το ΝΒΑ των αδιανόητων σωματικών προσόντων, των συνεχών αλμάτων και της ασύλληπτης ταχύτητας να είναι ξεπερασμένος εδώ και μια τριετία (ου γαρ έρχεται μόνον…), αλλά στην Ευρώπη για ένα 20λεπτο οι πιθανότητες να κάνει πλάκα στον ανταγωνισμό, κι ας έχει να παίξει 1 χρόνο, είναι αυξημένες.
Μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα γεμάτο από ταλέντο, λοιπόν, έρχεται να προστεθεί ο Νικ, που θα κρατάει την μπαγκέτα του μαέστρου. Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας που ν’ αμφιβάλλει πως ο Καλάθης θα «κολλήσει» άμεσα με την ομάδα και θα την ανεβάσει ένα επίπεδο; Ο καλύτερος, ενδεχομένως, floor general της Euroleague τα τελευταία χρόνια πάει, ευρισκόμενος στην καλύτερη μπασκετική ηλικία, σε ένα σύνολο που του ταιριάζει γάντι και αναμένεται να οργιάσει- κορωνοϊού επιτρέποντος, φυσικά.
Το μεγαλύτερο «πρόβλημα» της Μπαρτσελόνα (που ξοδεύει αφειδώς λεφτά, έχοντας το προνόμιο να… μπουστάρεται από το ταμείο της ποδοσφαιρικής ομάδας) είναι, παράλληλα, κι ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα της: ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Ο Λιθουανός θρύλος μπορεί να κατέθεσε τα προπονητικά του διαπιστευτήρια στην στοργική αγκάλη της Ζαλγκίρις, όμως άλλο οι πρωταθλητές της χώρας του κι άλλο ένας κολοσσός όπως η Μπαρτσελόνα- πού, επιπρόσθετα, «μαστίζεται» διαχρονικά από έλλειψη αυτοπεποίθησης στα δύσκολα (2 τρόπαια σε 14 Final-4 Πρωταθλητριών/ Ευρωλίγκας δεν είναι ακριβώς η επιτομή του winner).
Το πρώτο, πραγματικά μεγάλο τεστ για τον Σάρας είναι η ερχόμενη σεζόν- το αν θα καταφέρει να περάσει εύκολα πάνω από τον πήχυ, όπως «προστάζει» το στάτους του, ή θα τον ρίξει και θα υπάρχουν… θεματάκια μετά, είναι στο πινακάκι του.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ένας τύπος που, για να το θέσουμε κομψά, τα σέρνει στα παρκέ του κόσμου εδώ και 25 χρόνια, δεν πρόκειται να φοβηθεί καμία Ρεάλ, καμία ΤΣΣΚΑ, καμία Εφές- κανέναν.
Ειδικά όταν έχει, πια, στη διάθεσή του έναν «στρατηγό» σαν τον Νικ…