Απ’ όλες τις μεταγραφές της Μπαρτσελόνα την τελευταία εξαετία – που ως γνωστόν είναι πάμπολλες και έχουν κοστίσει ένα καράβι λεφτά – δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποια ήταν η πιο επιτυχημένη.
Ο Χοσέπ Μαρία Μπαρτομέου δεν έχει πολλούς λόγους να υπερηφανεύεται για τη θητεία του στην προεδρία της Μπάρτσα. Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2015 και η απόκτηση του Λουίς Σουάρες ένα χρόνο νωρίτερα είναι δύο εξ’ αυτών. Ακόμα και στο αντίο του μεγάλου Ουρουγουανού όμως, ο Μπαρτομέου έδειξε ότι ο σύλλογος έχει μικρύνει υπό τη δική του διαχείριση.
Ο τρόπος που επιλέχθηκε για να ξεφορτωθεί τον Σουάρες ένα χρόνο πριν από το τέλος του συμβολαίου του θα διδάσκεται εσαεί στα… σεμινάρια ως προς αποφυγή. Το τηλεφώνημα – αντίο του Ρόναλντ Κούμαν διήρκεσε λίγοτερο από λεπτό…
Μετά από έναν εξευτελισμό, όπως αυτός με την Μπάγερν, δεν είναι μόνο θεμιτό, αλλά και αναγκαίο να κάνεις ευαγγέλιο την ανανέωση. Είναι σεβαστό να μην εντάσσεται στα πλάνα σου ένας σταρ που τον Γενάρη θα κλείσει τα 34 και αμείβεται ετησίως με περίπου 16 εκατ. ευρώ (έστω κι αν με τη δική σου υπογραφή ορίστηκαν και η διάρκεια και οι οικονομικοί όροι του συμβολαίου). Αυτό που δεν είναι αποδεκτό είναι ο χειρισμός του ζητήματος. Ο Σουάρες δεν είναι ένας απλός σταρ, ούτε μονάχα η πιο «εμπνευσμένη» μεταγραφή της σύγχρονης εποχής. Είναι ένας πραγματικός θρύλος για το σύλλογο, το κορυφαίο «9» στην ιστορία του (Σαμουέλ Ετό επιτρέποντος…), με 12 τίτλους σε έξι χρόνια και πίσω μόνο από Μέσι και Θέσαρ Ροντρίγκεθ σε αριθμό γκολ.
Στην περίπτωση του δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις για να συμπεράνεις ότι είναι αναγκαίο να… βασανίσεις λίγο παραπάνω το μυαλό σου ώστε να βρεις το κατάλληλο κατευόδιο. Να διαθέσεις δηλαδή λίγο… παραπάνω από 60’’ σε ένα τηλεφώνημα. Τα 198 γκολ και οι 102 ασίστ σε 283 παιχνίδια (!) μιλούν μόνα τους. Ναι, δεν είναι μόνο η εκτέλεση. Όταν ο Σουάρες αποσυρθεί από το παιχνίδι θα το κάνει με τη φήμη ενός εκ των κορυφαίων πασέρ που έπαιξαν τη θέση «9» στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ακόμα και φέτος, που θεωρητικά έχει αφήσει πίσω τα καλύτερα χρόνια του, ολοκλήρωσε τη σεζόν με 21 γκολ και 11 ασίστ, έχοντας χάσει αρκετά ματς λόγω του τραυματισμού και της επέμβασης στο γόνατο.
Ο Σουάρες αξίζει ένα φινάλε – αν όχι αντίστοιχο με αυτά των Πουγιόλ, Τσάβι και Ινιέστα – αναμφίβολα κάτι παραπλήσιο σε αυτά. Μπορεί δίπλα στον Λίονελ Μέσι να μοιάζουν όλοι οι υπόλοιποι «γήινοι», αλλά όσα (επίσης «μαγικά») έχει κάνει με την «μπλαουγκράνα» φανέλα ο Ουρουγουανός συνθέτουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του club και είναι αδύνατο να ξεχαστούν από τους θαμώνες του «Καμπ Νόου». Σίγουρα, ο πρώην παίκτης των Λίβερπουλ και Αγιαξ αμείφθηκε γενναιόδωρα για όλα αυτά – με ένα τεράστιο συμβόλαιο – ωστόσο σε ένα τόσο «βαρύ» διαζύγιο οφείλεις να ενεργήσεις ως Μπάρτσα και όχι σαν συνοικιακό club. Αποδίδοντας δηλαδή τις τιμές που αρμόζουν στον απερχόμενο και όχι ενεργώντας με τρόπο που παραπέμπει σε «εκδίωξή» του.
Ο Ρόναλντ Κούμαν, που ανέλαβε το (ανιστόρητο) βάρος να ξεπετάξει τον Σουάρες με τυπικές διαδικασίες, ξεκίνησε με ένα χτυπητό «φάουλ» τη δεύτερη θητεία του στους Καταλανούς. Ο Χοσέπ Μαρία Μπαρτομέου ευαγγελίζεται μια νέα εποχή με τον Ολλανδό στον πάγκο, ελπίζοντας ότι έως τις εκλογές του Μαρτίου η αγωνιστική ανάκαμψη και η ανάδειξη μιας νέας προοπτικής θα έχει επισκιάσει την κακοδιαχείρηση της προηγούμενης πενταετίας. Το πρώτο δείγμα ωστόσο της εποχής Κούμαν δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια για αισιοδοξία. Φαίνεται ότι η μικροπρέπεια, οι ίντριγκες και η έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία της θα συνεχίσουν να επισκιάζουν τις γνήσιες αρχές της Μπάρτσα όσο ο διάδοχος του Σάντρο Ροσέλ θα παραμένει στο τιμόνι της.