Για τους φίλους του Παναθηναϊκού η πρεμιέρα με τον Αστέρα Τρίπολη ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτική. Κάτι οι φετινές μεταγραφές, κάτι ο αέρας του Πογιάτος είχαν πιστέψει ότι η φετινή χρονιά θα ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Το πρώτο επίσημο αποτέλεσμα όμως τους διέψευσε.
Ένας ουδέτερος παρατηρητής βέβαια βλέποντας το ματς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εκτός από τα (πολλά) αρνητικά, υπάρχουν και 2 πολύ θετικά στοιχεία που αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον.
Το πρώτο έχει να κάνει με τον Πογιάτος. Ο Ισπανός μέσα σε 2 μήνες κατάλαβε αυτό που ο Δώνης δεν είχε καταλάβει σε 2 χρόνια. Ότι δηλαδή δεν γίνεται στο ελληνικό πρωτάθλημα να μην παίζεις με 2 επιθετικούς (ειδικά όταν έχεις για εξτρέμ τον Μπεκ που του ζητάς να γίνει νέος Ρόμπεν). Όταν στο 80% των ματς που θα δώσεις θα έχεις εσύ την κατοχή, θα πιέζεις και θα προσπαθείς να ανοίξεις κλειστές άμυνες είναι εγκληματικό να έχεις 3 παίκτες που στριφογυρίζουν έξω από την περιοχή και μόνο έναν μέσα σε αυτή.
Ευτυχώς ο Πογιάτος το κατάλαβε γι’ αυτό και δείχνει να καταλήγει στο δίδυμο Μακέντα- Καρλίτος. Κι επειδή το σύστημα του (ευτυχώς) δεν είναι το 4-4-2, για να χωρέσουν και οι 2 στον σχηματισμό της ενδεκάδας του αναγκαστικά στέλνει τον έναν να ξεκινάει απ’ το πλάι. Πολλοί φωνάζουν γιατί ο Καρλίτος δεν είναι ο επιθετικός περιοχής και ο Μακέντα εκείνος που θα βγει στο πλάι, καθώς ο Ισπανός δείχνει να έχει το ένστικτο του killer στο κουτί.
Η απάντηση είναι πολύ απλή. Αφενός εκτός περιοχής ο δυνατός και ογκώδης Μακέντα αχρηστεύεται, αφετέρου ένας εκρηκτικός παίκτης όπως ο Καρλίτος μπορεί πιο εύκολα ξεκινώντας εκτός περιοχής με ένα ξεπέταγμα να μπει σε αυτή και να δημιουργήσει κινδύνους.
Θυμίζω ότι στο δίδυμο Κωνσταντίνου-Παπαδόπουλος ο «Παπ» ξεκινούσε πάντα απ’ τα αριστερά με τον Κύπριο στην περιοχή, ενώ στο Μπεργκ- Καρέλης συνέβαινε το ίδιο με τον Έλληνα επιθετικό.
Το δεύτερο θετικό στοιχείο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει ασυζητητί πολύ καλύτερο υλικό από πέρυσι και ο Πογιάτος πολλές επιλογές για να αλλάξει το φύλλο της τράπουλας.
Η μοναδική θέση στην οποία εμφανώς δείχνει να πονάει το «τριφύλλι» είναι εκείνη του αριστερού μπακ. Στις υπόλοιπες λύσεις και παίκτες υπάρχουν. Φανταστείτε για παράδειγμα πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα του χθεσινού Παναθηναϊκού με 3 αλλαγές στα πρόσωπα.
Αν στη θέση του Αγιούμπ (εξαιρετικός σε ματς που ο Παναθηναϊκός πρέπει να αμυνθεί και να βγει στην αντεπίθεση, μέτριος έως κακός στις αναμετρήσεις που πρέπει να φτιάξει παιχνίδι και να επιτεθεί) έπαιζε ο Μπουζούκης, με τον Κουρμπέλη στο 6 και τον Σερπέζη στο 8 το κέντρο της ομάδας θα άλλαζε πρόσωπο. Βάλτε και Αϊτόρ ή Χατζηγιοβάννη στη θέση του άχρωμου, άοσμου και φλύαρου Σαβιέρ της πρεμιέρας κι ένα κανονικό αριστερό μπακ αντί του Μαυρομμάτη κι έχετε μια διαφορετική ομάδα.
Με ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, πολλές επιλογές από το κέντρο και μπροστά και δυνατότητες για μια χρονιά που δεν θα θυμίζει σε τίποτα την πολύ κακή εικόνα της χθεσινής πρεμιέρας στην Τρίπολη. Ο Πογιάτος έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι για να αλλάξει τον Παναθηναϊκό. Αν θα το κάνει θα το ξέρουμε σε περίπου ένα μήνα από σήμερα…