Δεν είναι το ίδιο- κακά τα ψέματα, δεν είναι το ίδιο. Σύμφωνοι, η μπάλα κυλάει και πάλι στο χορτάρι (και στα παρκέ και στα κορτ και και και…) και αυτό- σε μια περίοδο που άπαντες έχουν πιεστεί πρωτοφανώς σε ψυχολογικό επίπεδο- από μόνο του λειτουργεί σαν βάλσαμο στις ψυχές των φαν, που την περίοδο της σκληρής καραντίνας παλεύανε με το στερητικό σύνδρομο. Όμως…
Όμως να, δεν είναι το ίδιο: χωρίς κόσμο στα γήπεδα ο ενθουσιασμός του αγώνα αντισταθμίζεται από μία επαναλαμβανόμενη λέξη. Ιδού κι ένα μικρό hint: ξεκινάει από «ξενέ-» και τελειώνει σε «-ρωμα». Όλο μαζί «ξενέρωμα».
Ο κόσμος δίνει τον παλμό, μετατρέπει ακόμα και εκείνα τα παιχνίδια τα οποία θα κέρδιζαν εύκολα σε διαγωνισμό ατέρμονης βαρεμάρας σε (σχετικά) ενδιαφέροντα, φωνάζει συνθήματα, «σπρώχνει» την ομάδα- εν ολίγοις, είναι το αλατοπίπερο στα παιχνίδια.
Χωρίς φιλάθλους το κυρίως πιάτο, ο αγώνας, παραμένει απαραίτητο για να «ζήσουμε», όμως δεν είναι τόσο εύγευστο όσο το είχαμε συνηθίσει τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια.
Φυσικά, την εποχή της πανδημίας το ποδόσφαιρο (θα έπρεπε να) είναι ένα από τα τελευταία πράγματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο που δεν έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική. Όμως, δεδομένου του γεγονότος πως ο κορωνοϊός έχει έρθει για να μείνει και πρέπει όλοι μας να μάθουμε να ζούμε μαζί του μέχρις ότου να βγει το πολυπόθητο εμβόλιο, η (μερική) επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα μοιάζει να είναι ένα βήμα προς την πληγωμένη κανονικότητα.
Ήδη σε αρκετά πρωταθλήματα αυτό συμβαίνει:
- Στη Γαλλία (μια από τις πλέον πληγείσες χώρες της Ευρώπης, δηλαδή) επιτρέπονται έως 5.000 θεατές ανά παιχνίδι, τηρώντας βέβαια στο έπακρο το social distancing και όλους τους κανόνες υγιεινής. Το μέτρο φαίνεται να λειτουργεί, όπως είδαμε και στο πρόσφατο Παρί Σεν Ζερμέν- Μαρσέιγ (όπου και αφήσανε στην άκρη το ποδόσφαιρο και πιάσανε το ροντέο)
- Στην Γερμανία αυτό το ΣΚ- ανάλογα με το τι ισχύει σε κάθε ένα από τα ομοσπονδιακά κρατίδια- ο κόσμος επέστρεψε και φτάνει μέχρι και τους 8.000 θεατές/ ανά παιχνίδι (στα μεγαλύτερα γήπεδα, φυσικά)
- Στην Αυστρία το ανώτατο όριο είναι 3.000
- Στην Ρωσία από 10% έως 40% πληρότητα στα στάδια, ανάλογα με το ποια περιοχή φιλοξενείται το παιχνίδι
- Στην Κύπρο 33% πληρότητα και εν δυνάμει 50%- αν συνεχιστεί, δηλαδή, ο χαμηλός αριθμός κρουσμάτων το επόμενο διάστημα
- Στην Ελβετία έως και 1.500 άτομα/ ματς
- Στο Βέλγιο έχουμε πληρότητα περίπου στο 1/3, ανάλογα και εδώ με την περιοχή που γίνεται το παιχνίδι
- Στην Ολλανδία 20% έως 40% προσέλευση, ανάλογα με την περιοχή
- Στην Τσεχία έχουμε 25%
- Στην Νορβηγία 200 άτομα μάξιμουμ, ίσα-ίσα για να υπάρχουν κάποιες… φωνές
- Και αν θέλουμε να βγούμε εκτός Ευρώπης, έχουμε και την Ιαπωνία με 5.000 θεατές ανά αγώνα
Την ίδια στιγμή αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει με την Premier League (συζητάνε για 1.000 αρχικά και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα θα αυξηθεί ή θα μειωθεί το νούμερο), ενώ στην Σουηδία- τη χώρα που έχει παρεμφερή πληθυσμό με την Ελλάδα δηλαδή- την 1η Οκτώβρη θα παρθεί η απόφαση για το ανώτατο όριο.
Στην Ελλάδα, από την άλλη, είμαστε σε αναμονή. Ήδη το Final-8 του Basketball Champions League (για το οποίο δόθηκε… μάχη προκειμένου να κλείσει στην Αθήνα) ναι μεν θα διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ, αλλά χωρίς κόσμο, ενώ με άδειες εξέδρες συνεχίζεται το πρωτάθλημα της Superleague, όπως και αυτό του μπάσκετ που ξεκινάει σε λίγες μέρες.
Αποτελεί ψόγο για την κυβέρνηση αυτό- το ότι, δηλαδή, σε άλλες χώρες ο κόσμος επιστρέφει στα γήπεδα ενώ στη δική μας όχι; Σε καμία περίπτωση: στην Ελλάδα ο Covid-19 έχει πάρει εσχάτως την ανιούσα και τα κρούσματα έχουν σταθεροποιηθεί πάνω από τα 300 ημερησίως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Επομένως, ορθώς διεξάγονται οι αγώνες κεκλεισμένων των θυρών (ένα «άθλημα» στο οποίο, λόγω επεισοδίων, διαπρέπουμε εδώ και χρόνια). Μόνο που…
Μόνο που, να, όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς χωρίς κόσμο στα γήπεδα. Μέχρι ν’ ανοίξουν ξανά οι πύλες, λοιπόν, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε: υπομονή…