Αν υπάρχει κάτι παρήγορο από τη χθεσινή βραδιά για τον Ολυμπιακό είναι οι… 69 πόντοι της Εφές στο δικό της παιχνίδι και η εντός έδρας ήττα της περσινής πρωτοπόρου από την (περσινή) ουραγό της βαθμολογίας. Κοινώς η διαπίστωση ότι συμβαίνουν και εις Παρισίους, σε συνθήκες πρεμιέρας και στις πρωτόγνωρες των άδειων καθισμάτων στις εξέδρες.
Κατά τα άλλα δεν υπάρχουν επαρκή ελαφρυντικά για να δικαιολογήσουν τους 9 πόντους του τελευταίου δεκαλέπτου, με τον απολογισμό των 3/10 διπόντων και 0/8 τριπόντων. Ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα πελαγωμένη εκεί που η μπάλα «έκαιγε» και το σχήμα των… παλαιών εποχών, με Σλούκα, Σπανούλη στο «1» και στο «2» έλαμψε διά της αποτυχίας του στα τελευταία λεπτά. Μηδενική δημιουργία, βιαστικές επιλογές δίχως καθαρό μυαλό με ρεσιτάλ άστοχων τριπόντων, διέκριναν το διάστημα που ο Μπαρτζώκας είχε στο παρκέ τα δύο καλύτερα «μυαλά» του. Μπροστά σε αυτό, οι υπόλοιποι λόγοι ανησυχίας είναι μάλλον ψιλά γράμματα.
Ο Σπανούλης έβαλε το γκολ-φάουλ που με μια καλή άμυνα ακολούθως θα έδινε τη νίκη, αλλά αστόχησε σε τρία τρίποντα και τελείωσε με 3/10 εντός πεδιάς. Ο Σλούκας είχε 2/6 (και 7 ασίστ), εκβίασε όμως την προτελευταία επίθεση της ομάδας με τον κίνδυνο να του μείνει η μπάλα στα χέρια, κάτι που συνέβη στην τελευταία. Ο Ολυμπιακός φάνηκε μπερδεμένος στο τέλος – «αναποφάσιστος» αν είναι (πια) η ομάδα του Σπανούλη ή του Σλούκα. Σαν και οι δυο να είχαν την πίεση να αποδείξουν ο μεν πρώτος ότι το «38» στην ηλικία δεν είναι ένδειξη υποστολής σημαίας, ο δε δεύτερος ότι τα κόζια άλλαξαν.
Η ομαδικότητα πήγε περίπατο, η μπάλα κόλλησε στα χέρια τους, με πιο χαρακτηριστική τη φάση του Σλούκα, που αν και δεν βρήκε διάδρομο, επέλεξε να τελειώσει όπως – όπως τη φάση. Προδίδοντας άγχος (;) να δείξει ότι για αυτό επέστρεψε στην ομάδα, να αναλαμβάνει (και) την ευθύνη του match winner.
Αν υποβόσκει μια σύγκρουση ρόλων ανάμεσα στον απερχόμενο και τον νέο ηγέτη των ερυθρόλευκων, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει μπροστά του ένα δισεπίλυτο σταυρόλεξο. Ο Σλούκας είπε μετά το τέλος του ματς ότι του αρέσει αυτή η πίεση από «την ευθύνη που μου έχει δώσει ο κόσμος», αλλά όταν αυτή η πίεση μεταφράζεται στο να μην βγαίνει καν σουτ στην τελευταία κατοχή, τότε μόνο «γόνιμη» δεν μπορείς να τη χαρακτηρίσεις.
Κοντολογίς, οι υπόλοιποι τρεις της πεντάδας στα τελευταία λεπτά ήταν «διακοσμητικοί» στην επίθεση. Προφανώς είναι πολύ νωρίς και υπάρχει απεριόριστος χρόνος για να αποκρυσταλλωθεί η δομική λειτουργία της ομάδας. Μια ήττα, όσο «κακή» και αν μοιάζει, δεν είναι καταστροφή σε ένα μαραθώνιο 34 αγωνιστικών. Θα εξελιχθεί ωστόσο σε εφαλτήριο δεινών, αν ο Ολυμπιακός δεν βρει τους τρόπους να είναι (πολύ) λιγότερο προβλέψιμος στα τελευταία λεπτά.
Αν δηλαδή δεν βρει τον τρόπο να πείσει τους Σλούκα και Σπανούλη ότι ο λόγος παρουσίας τους στο παρκέ στα τελευταία λεπτά δεν είναι απαραιτήτως να πάρουν «μόνοι» τους το παιχνίδι.