Υπήρχαν πολλοί λόγοι να θαυμάσεις τον Ντέμη Νικολαΐδη ως παίκτη (ακόμα κι αν δεν ήσουν ΑΕΚτζής):
Η τεράστια ποδοσφαιρική του ποιότητα και η σπάνια εκτελεστική του δεινότητα.
Ο δυναμικός χαρακτήρας και η ρομαντική επιμονή να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του.
Το ήθος του μέσα στο γήπεδο, με ενδεικτικά παραδείγματα ότι ουδέποτε πανηγύρισε γκολ μπροστά σε αντίπαλους οπαδούς ή ότι έγινε ο πρώτος (και μοναδικός) που υπέδειξε σε διαιτητή ότι σκόραρε με το χέρι.
Για όλους αυτούς τους λόγους και τον καθένα ξεχωριστά ήταν πανθομολογούμενο για χάρη του το συμπέρασμα ότι χαραμίστηκε τόσα χρόνια στην Ελλάδα.
Ότι θα μπορούσε να έχει φύγει για το εξωτερικό (και να κάνει καριέρα ακόμα και σε καλή ξένη ομάδα) πολύ νωρίτερα από το 2003.
Τότε που το αποφάσισε μεν (έπειτα από τις παλινωδίες με τον Μάκη Ψωμιάδη στην ΑΕΚ) αλλά χρειάστηκε να περάσει ολόκληρη περιπέτεια για να το καταφέρει.
Έχοντας αποφασίσει λοιπόν ότι έχει έρθει το τέλος στη σχέση ζωής με την «Ένωση», ο Ντέμης έχει φτάσει το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς κοντά σε μια πολύ ηχηρή μεταγραφή.
Κατόπιν επιθυμίας του Βόσνιου προπονητή, Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς, η Παρί Σεν Ζερμέν κινείται άμεσα για την απόκτησή του.
Ρεπορτάζ μάλιστα της εποχής αναφέρουν ότι ο Νικολαΐδης θα έπαιρνε στο ρόστερ των Παριζιάνων τη θέση του αποχωρούντος Ροναλντίνιο!
Όπως και να ‘χει, ο ίδιος ταξιδεύει στο Παρίσι, φτάνει σε συμφωνία με τον γαλλικό σύλλογο στο οικονομικό κομμάτι και όλα θεωρούνται έτοιμα για να κλείσει η μεταγραφή.
Χαρακτηριστικό του πόσο προχωρημένα ήταν τα πράγματα ήταν το γεγονός πως αφότου ο Ντέμης υποβλήθηκε στις καθιερωμένες ιατρικές εξετάσεις, στην ιστοσελίδα του συλλόγου δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του να ποζάρει με τη φανέλα της ομάδας.
Την ίδια ώρα το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων μετέδιδε την είδηση της απόκτησής του από την Παρί.
Ενώ όμως όλα έμοιαζαν τελειωμένα, προέκυψε εμπλοκή στη μεταγραφή. Σύμφωνα με τη γαλλική ομάδα, τα αποτελέσματα των εργομετρικών εξετάσεων του Νικολαΐδη δεν ήταν τα επιθυμητά.
Υπήρξαν μάλιστα δημοσιεύματα όπως αυτό της «Equipe» που ανέφερε ότι (εξαιτίας και ενός τραυματισμού που τον είχε ταλαιπωρήσει) θα χρειαζόταν ακόμα και τρεις μήνες για να βρεθεί στον απαιτούμενο βαθμό ετοιμότητας.
Βάσει όλων αυτών λοιπόν, προέκυψαν φήμες είτε περί πρόθεσης της Παρί να συμμετάσχει πρώτα ο παίκτης στην προετοιμασία της ομάδας και μετά να υπογράψει, είτε να πληρώνεται βάσει συμμετοχών.
Από την πλευρά του Νικολαΐδη πάντως διαψεύδονταν κατηγορηματικά όλα αυτά και η διαφωνία αποδιδόταν στη χρονική διάρκεια του συμβολαίου που θα υπέγραφαν οι δυο πλευρές.
Όπως και να ‘χει, η μεταγραφή οδηγήθηκε τελικά σε ναυάγιο.
Ο Ντέμης γύρισε άπρακτος στην Αθήνα και οι οπαδοί της ΑΕΚ, που είχε αποκτήσει εν τω μεταξύ ως αντικαταστάτη του τον Οκκά, έκαναν όνειρα ότι θα σχημάτιζαν δίδυμο στην επίθεση των «κιτρινόμαυρων».
Ήταν όμως ειλημμένη η απόφαση του Ντέμη να φύγει. Και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε (έστω κι αργά, έστω και μέσα από περιπέτεια) να παίξει στην Ευρώπη.
Μέσω του Μίλινκο Πάντιτς λοιπόν, που τον γνώριζε από το ελληνικό πρωτάθλημα, προτάθηκε στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Αντίθετα με όσα (ισχυρίστηκε η Παρί ότι) συνέβησαν στη δική της περίπτωση, οι εξετάσεις του δεν αποτέλεσαν εμπόδιο και υπέγραψε στους «ροχιμπλάνκος».
Κι εκεί όχι απλά αγωνίστηκε, αλλά αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από σημαντικός:
Σκόραρε 6 γκολ (συν 1 ασίστ) σε 22 παιχνίδια. Άκουσε πολλές φορές τον τεχνικό, Γκρεγκόριο Μανθάνο, να τον επικαλείται ως παράδειγμα για τους νεότερους.
Έγινε, εξάλλου, ο αγαπημένος συμπαίκτης του (νεαρού τότε και προαλειφόμενου για ηγέτη της Ατλέτικο) Φερνάντο Τόρες.
Και αφότου συμμετείχε στο έπος της Εθνικής στην Πορτογαλία, δέχθηκε πρόταση ανανέωσης συμβολαίου από τους Μαδριλένους, την οποία όμως απέρριψε για να σταματήσει την μπάλα και να γίνει πρόεδρος στην αγαπημένη του ΑΕΚ.
