Δεν έχει ολοκληρωθεί καν η τρίτη αγωνιστική και η σπουδαιότερη διασυλλογική διοργάνωση μπάσκετ στην Ευρώπη έχει ήδη χάσει μέρος της αξιοπιστίας της, κινδυνεύοντας πλέον να χάσει την ίδια την… υπόσταση της.
Η Ευρωλίγκα είναι αδύνατο να αντέξει μια δεύτερη ημιτελή σεζόν, σε μια τέτοια περίπτωση είναι ξεκάθαρο ότι ο… ιστορικός του μέλλοντος θα αναφέρεται στον 20ετη κύκλο της και τους λόγους που οδήγησαν στην κατάρρευση του οικοδομήματος εν έτει 2020. Τουλάχιστον τρία παιχνίδια της τρίτης και τέταρτης αγωνιστικής δεν θα διεξαχθούν καν (απομένει να φανεί αν η Βιλερμπάν θα παίξει με τον Ερυθρό Αστέρα την Πέμπτη), ενώ οι τρεις από τους τέσσερις αγώνες της Χίμκι είναι παρωδία, με τις οχτώ απουσίες παικτών από την πρώτη ομάδα.
Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται ο Τζόρντι Μπερτομέου, εν μέρει αδίκως όμως αφού πρόκειται απλώς για τον διορισμένο CEO μιας ιδιωτικής εταιρίας, με μετόχους – μέλη τις 11 ομάδες που έχουν εγγυημένα συμβόλαια, μεταξύ των οποίων ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Ο Μπερτομέου είναι ο άνθρωπος που επιλέχθηκε για να διοικήσει αυτό το κλειστό πρωτάθλημα και για την αντικατάσταση – απόλυση του θα αρκούσε μια συμφωνία ανάμεσα σε αυτούς τους 11 συλλόγους.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Καταλανός παράγοντας έχει για την ώρα επιδείξει ικανότητα στη διαχείριση της κρίσης. Απεναντίας, η επιλογή να παραμείνει απαράλλαχτο το format της διοργάνωσης σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από τον περασμένο Μάρτη είναι η βραδυφλεγής βόμβα που απειλεί να τινάξει τα θεμέλια της.
Αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η έλλειψη διορατικότητας στον απολογισμό των επιπτώσεων που θα μπορούσαν να έχουν οι εβδομάδες με διπλά παιχνίδια υπό τις φετινές – παρα φύσιν – συνθήκες. Η Ευρωλίγκα υπέγραψε χορηγίες και τηλεοπτικά συμβόλαια με βάση το σύστημα διεξαγωγής των 34 αγωνιστικών (όλοι με όλους εντός και εκτός έδρας δηλαδή), χωρίς να εξετάσει αν αυτό το format μπορεί να είναι βιώσιμο.
Η απάντηση ήρθε με το καλημέρα και ήταν εμφατική. Η Ζενίτ θα πρέπει είτε να χάσει δύο αγώνες εντός τριημέρου με 20-0, είτε να βρεθούν νέες ημερομηνίες για τη διεξαγωγή των αγώνων (εκεί που δεν υπάρχουν…), ενώ στη Χίμκι προτάθηκε από τη διοργανώτρια αρχή να πάρει μαζί της εφήβους στην Ισπανία για να συμπληρώσει αποστολή στα παιχνίδια με Ρεάλ και Μπασκόνια. Η κατάσταση είναι χαώδης, η Χίμκι θα βρεθεί στο 0-4 έχοντας παίξει «μισή» σε τρία ματς, η Ζενίτ στο 2-2, αν και… αήττητη (με νίκες κόντρα σε Εφές, Μπάρτσα) και η Ζαλγκίρις πάει για το 4/4, έχοντας νικήσει φυσικά στη Μόσχα τους εφτά παίκτες της Χίμκι.
Το Βιλερμπάν – Παναθηναϊκός δε, ματαιώθηκε λίγες ώρες πριν από το τζάμπολ, μολονότι οι «πράσινοι» είχαν στείλει αίτημα στην Ευρωλίγκα, ζητώντας να αναβληθεί ο αγώνας και να μην ταξιδέψουν στη Γαλλία (το οποίο βάσει του ρεπορτάζ δεν απαντήθηκε ποτέ). Αντ’ αυτού η αποστολή του Παναθηναϊκού άλλαξε δύο πτήσεις για να φτάσει στη Λυών και να μάθει ότι η αναμέτρηση δεν θα διεξαχθεί. Οι πτήσεις θα φτάσουν τις έξι μέσα σε τέσσερις ημέρες, αφού απαιτούνται άλλες δύο για τη μετάβαση στη Βαρκελώνη και ισάριθμες για το ταξίδι πίσω στην Αθήνα!
Κοντολογίς, το πρώτο και κύριο πρόβλημα είναι οι «διαβολοβδομάδες», που προκαλούν τόση ταλαιπωρία, αβεβαιότητα και υγειονομική ανασφάλεια στις ομάδες. Πέραν όλων των προαναφερόμενων, ο χρονικός ορίζοντας για τη διάγνωση των τεστ είναι ελάχιστος και οι δύο ημέρες που μεσολαβούν ανάμεσα στα παιχνίδια δεν αρκούν για να εξακριβωθεί πόσοι από τους συμπαίκτες των νοσούντων (μπορεί να) έχουν κολλήσει. Οι πιθανότητες για τη διασπορά του ιού εντός παρκέ εύλογα εκτοξεύονται. Δεν νοείται υπό τέτοιες συνθήκες να είναι τόσο πυκνός ο χρόνος διεξαγωγής αγώνων σε τόσες πολλές εβδομάδες (7 τον αριθμό) και είναι απορίας άξιο ότι η λίγκα δεν το προνόησε.
Αυτό από μόνο του θα πρέπει να αρκούσε για να είναι απαρέγκλιτος όρος φέτος το ένα ματς την εβδομάδα. Αν αυτό θα μεταφραζόταν σε επιμήκυνση της σεζόν ή σε σύστημα διεξαγωγής με ομίλους (και όχι όλοι με όλους) είναι άλλη κουβέντα.
Ακόμα και αυτό το σενάριο βέβαια να είχε προωθηθεί, τίποτε δεν θα αποτελούσε εχέγγυο ότι η σεζόν θα ολοκληρωνόταν ομαλά. Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο, που ακόμα και μισή ντουζίνα κρουσμάτων κορονοϊού είναι δυνατό να μην χαντακώσει το αξιόμαχο μιας ομάδας. Στο μπάσκετ υπάρχει 12αδα και όχι 23αδα και το να εξαντλείς τα όρια της με δύο ματς ανά εβδομάδα, σε συνθήκες πανδημίας, συνιστά ένα μεγαλειώδες αυτογκόλ.
Όπως είπαμε όπως, δεν φταίει μόνο ο Μπερτομέου. Οι ίδιες οι ομάδες συνυπέγραψαν αυτή την αστειότητα που προβλέπει το μηδενισμό τους σε παιχνίδια που λόγω του Covid-19 δεν συμπληρώνουν οχτάδα. Με μίνιμουμ οχτώ παίκτες είναι αναγκασμένες να πάρουν θέση για το τζάμπολ, με λιγότερους από τόσους χάνουν το ματς. Μιλάμε δηλαδή για «ποινικοποίηση» του κορωνοϊού με τις δικές τους ευλογίες. Ναι, ο άνθρωπος που έχουν επιλέξει δεν κάνει για τη δουλειά – έχει μείνει άπραγος κοιτώντας να έρχεται η χιονοστιβάδα. Πρέπει όμως και οι σύλλογοι να προβούν στην αυτοκριτική τους, αναρωτώμενοι σε ποιον έδωσαν τα κλειδιά του μαγαζιού και ποιες είναι οι προσδοκίες που έχουν από αυτόν.