Όπως συμβαίνει και στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό οι σκληροί φαίνονται στα δύσκολα.
Στην πίεση, στις αντιξοότητες, όταν «καίει η μπάλα» είναι που ξεχωρίζουν αυτοί που το λέει η καρδούλα τους απ’ αυτούς που τρέμουν τα χεράκια τους.
Και όπως αποδείχθηκε επανειλημμένως και με τον πιο πειστικό τρόπο στο σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα, του Έντι Τζόνσον τα χεράκια αν μη τι άλλο δεν τρέμανε.
Αντιθέτως, ήταν από τα μεγαλύτερα μπασκετικά «αλφάδια» που είδαμε ποτέ στη χώρα μας.
Έστω κι αν χρειάστηκε να υποστεί ένα μίνι… πολιτισμικό σοκ μέχρι να απελευθερωθούν και ν’ αρχίσουν να φορτώνουν τα αντίπαλα καλάθια.
Λίγες μόλις μέρες μετά την άφιξή του το 1994 ο «Έντι το πιστόλι» (όπως βαφτίστηκε αργότερα) έπρεπε άμεσα να ξεκινήσει την… απόσβεση των φιλοδοξιών που δημιουργούσε το βαρύ όνομά του από το NBA.
Με το καλημέρα κιόλας της σεζόν ο Ολυμπιακός θ’ αντιμετώπιζε για το Κύπελλο τον Παναθηναϊκό.
Και ο 35χρονος σταρ (με πέρασμα από Σανς, Σούπερσονικς και Χόρνετς) θα έπρεπε να κάνει το ντεμπούτο του με τα ερυθρόλευκα στη «στρούγκα» του Σπόρτινγκ!
Χαρακτηριστική της πρώτης κρυάδας που πήρε ο Τζόνσον ήταν η εντύπωσή του όταν έφτασε στο κλειστό των Πατησίων ότι εκεί θα έκανε ζέσταμα η ομάδα πριν μεταφερθεί στο… κανονικό όπου θα γινόταν το ματς!
Όταν κατάλαβε λοιπόν ότι αυτό ήταν το «κανονικό» (με 2.000 οπαδούς των «αιωνίων» στοιβαγμένους στις εξέδρες ν’ ανταλλάσουν φιλοφρονήσεις, την ατμόσφαιρα μπαρούτι και τον κόσμο κρεμασμένο πάνω από το κεφάλι του) υπέστη μια άλφα… κολούμπρα.
Όχι περίεργο αν σκεφτεί κανείς το πανδαιμόνιο που υπήρχε, στο πλαίσιο του οποίου ακόμα και η ιαχή «κου κλουξ κλαν» ακούστηκε εναντίον του σε μια φάση που έκανε φάουλ.
Προσαρμοσμένος λοιπόν στο χειρότερο ντέρμπι όλων των εποχών (με τελικό σκορ 42-40 υπέρ του Παναθηναϊκού και χαρακτηριστική τη δήλωση του τότε Γενικού Γραμματέα της FIBA, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς ότι «έκλεισα την τηλεόραση στο ημίχρονο γιατί αηδίασα») ο Τζόνσον τελειώνει το ματς με 9 μόλις πόντους και 4/16 σουτ.
Όπως είναι εύλογο (για Ελλάδα) ξεκίνησε η αμφισβήτηση από τους φίλους του Ολυμπιακού και ο χλευασμός από τους απέναντι.
Στην καλύτερη περίπτωση ήταν «ξεζουμισμένος» ή «ξοφλημένος» και στις πιο… αυστηρές βέρσιον της κριτικής ήταν «γέρος που ήρθε για τα τελευταία ένσημα».
Μέχρι τη βραδιά της 12ης Οκτωβρίου…
Με νωπή την τραυματική εμπειρία από το Σπόρτινγκ, ο Τζόνσον έμελε στο γήπεδο όπου θα έκανε το ντεμπούτο του στην Α1 να υποστεί και μια… κυριολεκτικά τραυματική εμπειρία.
Μέσα λοιπόν στο γνώριμα καυτό Αλεξάνδρειο, όπου ο Ολυμπιακός θ’ αντιμετώπιζε τον Άρη, ένα κέρμα που εκτοξεύτηκε από την εξέδρα τον πέτυχε στο πρόσωπο και του έσκισε το φρύδι.
Ματωμένος και απορημένος τι άλλο θα συναντήσει στις πρώτες μέρες του στην Ελλάδα, ο Αμερικανός μεταφέρθηκε άρον-άρον στ’ αποδυτήρια.
Αντίθετα όμως με αυτό που περίμεναν όλοι, ήταν απόλυτα ήρεμος. Και έχοντας μεγαλώσει στο Σικάγο (χωρίς πατέρα, με έξι ακόμα αδέλφια) όχι απλά δεν τρόμαξε, αλλά… φτιάχτηκε από το περιστατικό.
«Ήταν το τραύμα μου από τον… πόλεμο. Ήταν αστείο γιατί βγήκα για την προθέρμανση και οι υπόλοιποι μου είπαν: “Έντι, πρέπει να προσέχεις”. Βγήκα λοιπόν για να κάνω ζέσταμα και πριν το καταλάβω μου άνοιξε το μάτι ένα νόμισμα.
Πάω στα αποδυτήρια και όλοι νόμιζαν ότι θέλω να μπω στο αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου. Και τους απάντησα:
“Δεν έχετε ιδέα! Μεγάλωσα στο Σικάγο! Εάν πιστεύετε ότι ένα χτύπημα στο μάτι από ένα νόμισμα θα με στείλει πίσω, είστε τρελοί”. Εγώ έπρεπε να αποφεύγω σφαίρες όταν μεγάλωνα. Αυτό δεν ήταν τίποτα για μένα.
Απλώς βγήκα ξανά στο παρκέ και νομίζω ότι έκανα το καλύτερό μου παιχνίδι στην Ελλάδα. Γιατί είχα νευριάσει τόσο επειδή με πέτυχαν με το νόμισμα», έχει περιγράψει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Και όντως ήταν τόσο φουριόζος, όσο είπε. Γιατί (απτόητος από το συμβάν και όλα τ’ άλλα που είχαν προηγηθεί) πήρε σχεδόν μόνος του το παιχνίδι, πετυχαίνοντας 25 πόντους.
Ήταν η πρώτη μεγάλη «δήλωση» του πόσο μεγάλος παίκτης ήταν. Της κάψας του ότι είχε έρθει αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για τον πρώτο τίτλο της καριέρας του.
Της ανεπανάληπτης αυτοπεποίθησης, που είχε ως χαρακτηριστικότερο δείγμα (πριν την κατάκτηση του πρωταθλήματος επί του Παναθηναϊκού) τα τέσσερα τρίποντα στο τέλος του ημιτελικού της Σαραγόσα.
Εξάλλου ήταν ο «Έντι το πιστόλι», διάολε! Και δεν θα μπορούσε να… μπουκώσει από ένα κέρμα…