Η πληρωμένη απάντηση του Μαραντόνα στον τερματοφύλακα που τον είπε «χοντρό»

Ε, πώς να μην τον… φάει λάχανο μετά;

Όταν έχεις απέναντί σου (ή πρόκειται ν’ αντιμετωπίσεις) έναν μεγάλο παίκτη δεν είναι ποτέ σοφή ιδέα ν’ ανεβάσεις τους τόνους.

Όπως επιβεβαίωσε και ο Μάικλ Τζόρνταν μέσω του «Last Dance» (όπου παραδέχθηκε ότι μέχρι και φανταστικούς εχθρούς επινοούσε για να βρίσκει επιπλέον κίνητρο) καλύτερα να μην εκνευρίζεις έναν παικταρά.

Είναι προτιμότερο να τον πας… λάου-λάου.

Γιατί μπορεί να πάθεις κάτι αντίστοιχο με αυτό που έπαθε πριν 40 περίπου χρόνια ο Ούγκο Ορλάντο Γκάτι…

Ή μάλλον αυτό που του έκανε ο ανελέητος σε τέτοιες περιπτώσεις, Ντιέγκο Μαραντόνα…

 

Επονομαζόμενος και «El Loco» (σ.σ. ο τρελός), ο τότε φτασμένος τερματοφύλακας της Μπόκα Τζούνιορς δικαιολόγησε -θα έλεγε κανείς- το παρατσούκλι του.

Γιατί μόνο ένας τρελός ενόψει αγώνα με τον «pibe d’ oro» θα έκανε δηλώσεις που (έστω κι αν παραποιήθηκαν ελαφρώς) θα μπορούσαν να τον πικάρουν.

Λίγες μέρες λοιπόν πριν από παιχνίδι με την Αρχεντίνος Τζούνιορς ο γκολκίπερ μιλάει στην εφημερίδα «El Litoral».

Και παρόλο που αναγνωρίζει την κλάση του νεαρού Μαραντόνα, αφήνει υπόνοιες ότι είναι φουσκωμένα -τόσο αυτά που ακούγονται για την αξία του, όσο και ο… ίδιος προσωπικά.

«Ο Μαραντόνα είναι πολύ καλός παίκτης, ο καλύτερος αυτή τη στιγμή, αλλά είναι απίστευτα διογκωμένα όσα λέγονται γι’ αυτόν. Ξέρετε τι με ανησυχεί; Η φυσική του κατάσταση. Έχω την αίσθηση ότι σε μερικά χρόνια δεν θα μπορεί να ελέγξει την τάση του να γίνει χοντρούλης».

Αμέσως προκλήθηκε σούσουρο. Με τη «σάλτσα» που πάντοτε μπαίνει από τα ΜΜΕ σε αντίστοιχες περιπτώσεις, η συνέντευξη φτάνει στ’ αυτιά του Ντιέγκο.

Και όπως έχει περιγράψει ο ίδιος εκ των υστέρων με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, δεν του… κάθεται και πολύ ωραία:

«Δεν είχα δει την εφημερίδα. Υπήρχε ένα ρεπορτάζ με δηλώσεις του Γκάτι που έλεγε ότι ήμουν ένα χοντρό αγόρι, ότι δεν ήμουν αυτό για το οποίο μιλούσαν όλοι οι άνθρωποι και οι δημοσιογράφοι.

Έρχεται ο μάνατζέρ μου με την εφημερίδα και μου λέει “διάβασε αυτό”. Ξεκίνησα να το διαβάζω με την… ηρεμία που με χαρακτηρίζει και φώναξα -με τις φλέβες στον λαιμό μου να πετάγονται από τα νεύρα: “Το μ…ί της μάνας μου”.

Ο Μιγκέλ μου λέει “πρέπει ν’ απαντήσεις, πώς τον αφήνεις να λέει τέτοια πράγματα για σένα”. Του απαντάω “είχα σκοπό να βάλω δυο γκολ σήμερα. Μετά απ’ αυτά που είπε, θα βάλω τέσσερα».

Πριν το παιχνίδι λοιπόν (γνωρίζοντας τη φασαρία που ήδη είχε προκληθεί) ο Γκάτι προσπάθησε να μιλήσει στον Μαραντόνα. Να του εξηγήσει ότι τα λεγόμενά του παραποιήθηκαν. Ήταν όμως πολύ αργά πλέον…

Γιατί την ώρα που του μιλούσε ο Ντιέγκο φανταζόταν ήδη τον εαυτό του να πανηγυρίζει γκολ βάζοντας την μπάλα μέσα από τη φανέλα.

Και μπαίνοντας στο γήπεδο στις 9 Νοεμβρίου 1980, σκεφτόταν ένα μόνο πράγμα: Πώς θα πάρει την «εκδίκησή» του…

Ισοφαρίζει λοιπόν 1-1 νικώντας τον Γκάτι από το πέναλτι. Δίνει προβάδισμα 3-2 με πονηρό φάουλ από πλάγια θέση που «κρέμασε» τον Γκάτι. Κάνει το 4-2 με «σκαφτό» πλασέ απέναντι στον Γκάτι.

Και ολοκληρώνει την υλοποίηση της υπόσχεσης που είχε δώσει πριν τη σέντρα, με άπιαστη εκτέλεση φάουλ που άφησε άγαλμα τον Γκάτι…

Με τη λήξη του αγώνα η πέτρα του σκανδάλου προσπάθησε να δικαιολογηθεί. Να εξηγήσει ότι τα λεγόμενά του διαστρεβλώθηκαν.

«Ελπίζω ότι ο Ντιέγκο με κατάλαβε. Δεν είπα ποτέ ότι είναι ένα παχουλό αγόρι. Απλά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να προσέξει τη φυσική του κατάσταση, επειδή δεν τον βοηθάει πολύ. Με το πέρασμα των χρόνων θα υπάρχει ο κίνδυνος να παχύνουν τα πόδια του. Τίποτα άλλο. Είναι ο καλύτερος παίκτης στη χώρα».

Την ίδια ώρα ο Μαραντόνα συνέχιζε να… στρίβει το μαχαίρι στην πληγή. Και ερωτώμενος για τον Γκάτι μετά το προσωπικό του σόου στο θριαμβευτικό 5-3, αρκούνταν να πει μπροστά στις κάμερες:

«Ελπίζω να το διασκέδασε…»

Το φοβερό είναι ότι τρεις μόλις μήνες μετά θα γίνονταν συμπαίκτες στην Μπόκα. Και η όποια κόντρα θ’ άρχιζε να ξεθυμαίνει με την πάροδο του χρόνου.

Εξάλλου «κόντρα» δεν υπήρξε ποτέ απ’ την πλευρά του Γκάτι, όπως επιβεβαίωσε και ο δημοσιογράφος που του είχε πάρει την επίμαχη συνέντευξη, Όσκαρ Μπεργκέσιο:

«Ο Γκάτι δεν μου είπε ποτέ ότι ο Μαραντόνα ήταν χοντρούλης. Είπε ακριβώς αυτό που τυπώθηκε στην εφημερίδα και στη συνέχεια παραποιήθηκε. Ο Loco δεν ήταν ανόητος να πει κάτι τέτοιο».

Όπως και να ‘χει, η ιστορία έγραψε πώς ο Ντιέγκο το ‘πε και το ‘κανε. Πώς τιμώρησε αυτό που εξέλαβε ως πρόκληση ΑΚΡΙΒΩΣ με τον τρόπο που προειδοποίησε.

Και αποδεικνύοντας ότι καμία κακία δεν κράτησε από τότε στον Γκάτι, υπήρξε από ‘κείνους που τον στήριξαν ένθερμα στη μεγάλη μάχη που έδωσε προ καιρού με τον κορωνοϊό:

Με καθημερινά τηλέφωνα στο νοσοκομείο τις ημέρες που νοσηλευόταν και μήνυμα  στα social media που έλεγε:

«Κράτα γερά Loco, η οικογένειά σου σε περιμένει…»