Αν το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν βιβλίο, ο Βασίλης Χατζηπαναγής θα ήταν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαιά του.
Ίσως όχι το μεγαλύτερο, αλλά σίγουρα αυτό που θα ευχαριστιόταν περισσότερο από κάθε άλλο να διαβάσει κανείς.
Εξάλλου το γεγονός ότι αποτέλεσε τον θεαματικότερο παίκτη που έπαιξε ποτέ στα γήπεδα της χώρας είναι από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία συμφωνούν όλοι οι φίλαθλοι.
Μαζί με το ότι θα έδιναν τα πάντα (τουλάχιστον εκείνοι που τον είχαν παρακολουθήσει με τα μάτια τους να μαγεύει εξέδρες και να χαζεύει αντιπάλους) ώστε να τον δουν στην ομάδα τους.
Πέρα λοιπόν από τον σπουδαιότερο ποδοσφαιριστή που… δεν είχε ποτέ η εθνική μας ομάδα, ο λατρεμένος «Βάσια» αποτέλεσε το κοινό απωθημένο όλων των «μεγάλων».
Αν και οι φίλοι ενός εξ αυτών είχαν την ευκαιρία -έστω και περιστασιακά- να τον δουν με τη φανέλα που αγαπούσαν!
Διότι στι 6 Ιουνίου του 1979 ο Βασίλης Χατζηπαναγής αγωνίστηκε με την ΑΕΚ!
Σε φιλικό παιχνίδι που έγινε προς τιμήν του Μίμη Παπαϊωάννου (ο οποίος θ’ αναχωρούσε για τις ΗΠΑ όπου θ’ αγωνιζόταν στον Παγκύπριο της Νέας Υόρκης) πάτησε κι εκείνος το χορτάρι της Νέας Φιλαδέλφειας.
Μαζί λοιπόν με τα γνωστά αστέρια της «Ένωσης» (Μαύρος, Μπάγεβιτς, Αρδίζογλου, Νικολούδης), άλλους γνωστούς Έλληνες παίκτες (Δομάζος, Αντωνιάδης, Ελευθεριάδης, Λάκης Παπαϊωάννου), τον Βάλτερ Σάχνερ της Αούστρια Βιέννης και τον Κουρτ Γιάρα της Ντούισμπουργκ, συμπεριλήφθηκε σε μια μεικτή ομάδα της ΑΕΚ που αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ.
Ο Χατζηπαναγής μπήκε αλλαγή στη θέση του Δομάζου στο 27’ και αγωνίστηκε ως το 63’ στο ματς (που έληξε 3-2 υπέρ των Θεσσαλονικέων, με δυο γκολ του Κούδα, ένα του Γκουερίνο και σκόρερ από την άλλη πλευρά τους Σάχνερ-Παπαδόπουλο).
Ίσα-ίσα που πρόλαβε να ιδρώσει τη φανέλα της ομάδας (με την οποία απαθανατίστηκε πάντως σε ιστορικά ντοκουμέντα όπως αυτό που διατήρησε και μάλιστα υπογεγραμμένο ο γνωστός οπαδός-αρχειοθέτης, Αλέξανδρος Μαργαρίτης).
Τι κι αν δεν βρήκε δίχτυα λοιπόν, ούτε προσέφερε κάποια από τις ανεπανάληπτες ασίστ του.
Προσέφερε την ικανοποίηση στους περίπου 15.000 φίλους της ΑΕΚ που βρέθηκαν εκείνη τη βραδιά στις κερκίδες ότι ο «Νουρέγιεφ», έστω και για ένα βράδυ… χόρεψε με τα χρώματα της ομάδας τους.