Σκορ 78-79 και η μπάλα στον Ερυθρό Αστέρα με 8,6’’ για τη λήξη. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς καλεί time-out μετά την εύστοχη βολή του Σπανούλη και όταν ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο παρκέ για την τελευταία άμυνα, ο αρχηγός παραμένει στην πεντάδα.
Ενόψει της τελευταίας άμυνας, αυτής που θα έδινε τη νίκη, αν έβγαινε, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έριξε ούτε βλέμμα σε κανέναν από τους τρεις «εξολοθρευτές» που (έχει την τύχη να) διαθέτει στο ρόστερ. Κράτησε στον πάγκο Παπανικολάου, Τζένκινς και ΜακΚίσικ, υπέρ του πιο αδύναμου – θεωρητικά – κρίκου της ομάδας σε αμυντικό επίπεδο. Το λες και άκρως αντι-μπασκετική επιλογή, τέτοια που θα σήκωνε πολλή κουβέντα, αν ο προσωπικός αντίπαλος του Σπανούλη εκτελούσε το καλάθι ήττας για τον Ολυμπιακό.
Ακόμα πιο «τρελό» μοιάζει το γεγονός ότι ο τεχνικός των ερυθρολεύκων δεν έκανε ούτε μία αλλαγή, έστω για τα… μάτια του κόσμου, στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα! Επέλεξε να «ζήσει» ή να «πεθάνει» με τους Σλούκα, Σπανούλη, Λαρεντζάκη, Πρίντεζη και Ζαν-Σαρλ στο παρκέ. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός έμεινε άποντος για 3:20’’, απ’ το 72-76 έως και την ισοφάριση του Πρίντεζη (78-78) στα 42’’ πριν το τέλος, το αυτί του κόουτς δεν ίδρωσε…
Καινοφανές αν μη τι άλλο για ένα πλήρες ρόστερ, χωρίς προβλήματα τραυματισμών. Σε περίπτωση ήττας είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό το στοιχείο θα ήταν το «ιδανικό» πάτημα για κριτική. Η ήττα όμως δεν ήρθε ποτέ και ο Μπαρτζώκας πέτυχε διπλή νίκη στο Βελιγράδι. Πέραν του διπλού, κέρδισε το «respect» των παικτών του – την εξαιρετικά ωφέλιμη συνθήκη να φαντάζει απόλυτα ακριβοδίκαιος στα μάτια τους. Το αξίωμα ότι δεν θα στερήσει από κανέναν τις ευκαιρίες. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: κανείς δεν περισσεύει, οποιοσδήποτε ένιωσε αχρείαστος στο προηγούμενο ματς, μπορεί να γίνει κομβικός στο επόμενο. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα βέβαια από τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη δεν υπάρχει. Είχε παίξει σύνολο 28’ σε όλα τα προηγούμενα ματς (τα 15 εξ αυτών μάλιστα στον αγώνα με την Μπασκόνια που η ομάδα ήταν αποδεκατισμένη) και στο Βελιγράδι έγινε πρωταγωνιστής με 11 πόντους και μεγάλες άμυνες σε 15:48’ συμμετοχής.
Ο Μπαρτζώκας ρίσκαρε ένα αποτέλεσμα, ποντάροντας σε ψυχολογικά οφέλη που θα βρει… μπροστά του στο υπόλοιπο της σεζόν. Τρεις από τους στυλοβάτες του διπλού στη Βαρκελώνη, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου και Βεζένκοφ έπαιξαν δύο βράδια μετά αθροιστικά σχεδόν 22 λεπτά. Σπανούλης, Πρίντεζης και Ζαν-Σαρλ που δεν ακούμπησαν στο β’ ημίχρονο στο «Παλάου», έπαιξαν σχεδόν από 27’ και 17’ ο τρίτος αντίστοιχα. Ο Έλις έμεινε στο παρκέ 8 λεπτά παραπάνω, ενώ ο Μάρτιν 11 λιγότερα. Ο κόουτς υποβάθμισε τακτικές και ορθολογισμό, συνδυάζοντας εν τέλει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Αναζητώντας φρέσκα πόδια, επέστρεψε στην Αθήνα με το 2/2 και με ένα… master ψυχολογίας στις αποσκευές του.
Με «φτιαγμένους» και ενεργοποιημένους και τους 12 παίκτες σε καταστάσεις «do or die», ο Ολυμπιακός (του 7-5 πλέον) ολοκλήρωσε την κατά συνθήκη δική του «διαβολοβδομάδα» με πολύ μεγαλύτερη δυναμική απ’ ότι στην αφετηρία της. Με έναν προπονητή που κέρδισε το δικαίωμα να μην αμφισβητηθεί ποτέ και από κανέναν, τουλάχιστον για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, και ένα ρόστερ που νιώθει ότι όποιοι και αν είναι στο παρκέ η ομάδα μπορεί να ρίχνει 96 πόντους στην Μπάρτσα, ή να επιστρέφει απ’ το -16 σε μια βραδιά που ο αντίπαλος μοιάζει να βλέπει το καλάθι σαν «βαρέλι».
Στην επόμενη original «διαβολοβδομάδα», η μεγαλύτερη σκοτούρα για τους Χάουμε Πονσαρνάου και Πάμπλο Λάσο, που θα φιλοξενηθούν διαδοχικά στο ΣΕΦ, είναι μάλλον ότι (πέραν του Σλούκα) δεν θα γνωρίζουν ποιοι είναι οι κομβικοί και ποιοι οι… δευτεροκλασάτοι παίκτες του Ολυμπιακού. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο scouting και τακτικής προετοιμασίας.