Λέει: «Ο αξιωματικός στο κουτάκι Γ1» ή «Η Βασίλισσα στο Β2» ή ακόμα και «Ο Πύργος στο Α1». Έπειτα παίρνει ένα από τα πιόνια του σκάκι και το μετακινεί στο κατάλληλο σημείο των κοιλιακών του καλλίγραμμου ποδοσφαιριστή καθώς, διάολε, ποδοσφαιριστής είναι και θα είναι φέτες.
Καλά, μη φάτε- εν αντιθέσει με αυτούς τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ουδέποτε απογοήτευσαν τη μητέρα τους όταν τους έλεγε «Να φας όλο το φαγητό σου». Η κοπέλα της πάνω παραγράφου δε θα μπορούσε με τίποτα να παίξει το σαχλό της παιχνίδι στην κοιλιά των 10 ποδοσφαιριστών που πέρασαν από τα μέρη μας, καθώς, βλέπετε, αυτοί έχουν έναν κοιλιακό και είναι ενιαίος.
Θαυμάστε και μόνοι σας, λοιπόν, 10 αληθινά χοντρούς μπαλαδόρους που άφησαν το ευμέγεθες στίγμα τους στο ελληνικό πρωτάθλημα:
1) Έρικ Ραμπεσαντρατανά: Ο Γάλλος με το σπουδαίο βιογραφικό ήρθε στην ΑΕΚ επί Ψωμιάδη με στόχο να μασάει σίδερα στην άμυνα, όμως ο Έρικ κατέληξε να μασάει τα πάντα εκτός από σίδερα, φτάνοντας σε κιλά που θύμιζαν το ΕΚΑΒ. Ναι, ακριβώς: 166.
2) Λιονέλ Νούνιες: Ή, αλλιώς, «Ο Αργεντινός αδερφός του Οβελίξ». Πρωτοήρθε στα μέρη μας το 2007 για λογαριασμό του Ολυμπιακού, όμως μεγαλούργησε με τη φανέλα του ΟΦΗ το 2014, όταν και η ομάδα του Ηρακλείου πήρε δανεική με οψιόν αγοράς μια φανέλα του Σοφοκλή Σχορτσανίτη για να τον χωρέσει μέσα.
3) Ντιντιέ Ντομί: Αριστερό μπακ στον Ολυμπιακό την τετραετία 2006-2010, ο Γάλλος υπήρξε ένας παίχτης που δεν περνούσε απαρατήρητος, καθώς ήταν αυτό που λέμε «πληθωρική παρουσία». Τόσο πληθωρική που οι «Τρύπες» έγραψαν προς τιμήν του ένα τραγούδι- το «Δε χωράς πουθενά».
4) Μάριο Μπρέσκα: Ο Σλοβάκος μας συστήθηκε ως δεξί εξτρέμ στον Πανιώνιο ή, απλούστερα, ως η φάτσα πίσω από κάθε σουβλάκι την περίοδο 2004-2007 στη Νέα Σμύρνη. Ήταν τέτοια η σχέση που ανέπτυξε με τα γυράδικα της περιοχής που αν πήγαινε 4 η ώρα και δεν είχε τηλεφωνήσει τον έπαιρναν από μόνοι τους οι ντελιβεράδες και τον ρωτήσουν αν είναι καλά.
5) Σεμπάστιαν Ρομέρο: Ο περίφημος «Τσιρόλα» ήρθε το 2006 στον Παναθηναϊκό και στις καθιερωμένες του δηλώσεις είπε «Έχω τεράστια όρεξη». Όλοι το εξέλαβαν πως εννοούσε «για μπάλα», όμως, όπως αποδείχτηκε, ουδείς κατάλαβε καλά…
6) Βασίλης Καραπιάλης: Έπαιζε τεράστια μπάλα- τόσο εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, όσο κι εντός των 4 του τραπεζιού. Στα τελειώματα της καριέρας του ο «Μπίλαρος» θύμιζε, σωματικά, διχασμένη προσωπικότητα, καθώς έμοιαζε σαν ο Βασίλης να είχε φάει τον Καραπιάλη…
7) Σίλβιο Μάριτς: Ο Κροάτης έμεινε στον Παναθηναϊκό μια διετία (2003-2005) και ήταν τέτοιες οι επιδόσεις του στις ταβέρνες που ανάγκασε τον μέσο Έλληνα της εποχής όταν έτρωγε πολύ κι έσκαγε να μη λέει, πια, «Έφαγα σαν π@#στης», αλλά «Έφαγα σαν Μάριτς».
8) Φρανκ Στράντλι: Ο Νορβηγός killer (σκότωνε όποιο δίπιτο έβρισκε στο διάβα του) ήρθε στον Παναθηναϊκό για να παίξει μεγάλη μπάλα, ωστόσο κράτησε το «μ», το «π» και τα δύο «α», αλλά μετέτρεψε το «λ» σε «κ». Έτσι, κατέληξε να παίζει (με) μεγάλη μπάκα…
9) Ντάνουτ Λούπου: Ο Ρουμάνος έκανε τα πρώτα του βήματα στα ελληνικά σουβλατζίδικα γήπεδα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, όμως τη σεζόν 1993-1994 που πήγε στον ΟΦΗ ήταν πραγματικά χάρμα οφθαλμών, μιας και βλέποντάς τον γέμιζε το μάτι σου. Κυριολεκτικά: ο Λούπου ήταν παντού στον αγωνιστικό χώρο κι αυτό όχι επειδή έτρεχε πολύ, αλλά απλά επειδή εκτινόταν από τη μια εστία μέχρι την άλλη.
10) Σέρχιο Κόκε: «Πλατεία Κόκε»- αυτή θα έπρεπε να είναι η ονομασία της πλατείας Άθωνος στη Θεσσαλονίκη, καθώς ο πρώην επιθετικός του Άρη έτρωγε μια μερίδα πατάτες κι ένα πιάτο κοκορέτσι για κάθε ανάσα που πήρε στο διάστημα που βρισκόταν στην συμπρωτεύουσα.
Η ημέρα που αποχώρησε από την πόλη και επίσημα κηρύχτηκε ως «τοπικού πένθους» για όλα τα φαγάδικα από τον Δενδροπόταμο μέχρι την Καλαμαριά, ενώ προς τιμήν του 36 αγοράκια έχουν βαφτιστεί «Σέρχιο»- όλα παιδιά ιδιοκτητών ψητοπωλείου.
