Μοιάζει, είναι η αλήθεια, με ένα μικρό θαύμα των Χριστουγέννων, μόνο που είναι από εκείνες τις σπάνιες φορές που ένα «θαύμα» έχει αρνητικό πρόσημο να το συνοδεύει: ο Παναθηναϊκός κατάφερε- διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να ηττηθεί εκτός έδρας από τον ελλιπέστατο (Τζόρνταν Λόιντ, Λάνγκστον Χολ, Λάντρι Νόκο και Μάρκο Σιμόνοβιτς ήταν εκτός) Ερυθρό Αστέρα, με αποτέλεσμα να πάει στο 5-11 και να φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας στην Ευρωλίγκα.
Το Τριφύλλι για 3 ολόκληρες περιόδους έδωσε νέα πνοή στην έκφραση «τραγικό μπάσκετ», με την περιφερειακή του άμυνα ειδικά στο πρώτο ημίχρονο («έφαγε» 48 πόντους) να είναι για παρατεταμένα κλάματα και στην επίθεση να εφαρμόζει στην εντέλεια το μπάσκετ αλάνας- το οποίο, δυστυχώς, σπανίως είναι αποδοτικό στο ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μοιραία, λοιπόν, παρά τους ηρωισμούς του Παπαπέτρου στο φινάλε, δεν κατάφερε να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα, παρά την συγκινητική, αλλά ημιτελή, προσπάθεια στο τέταρτο δεκάλεπτο.
Μάλιστα, ο παίκτης που τον «έκαψε», τρόπον τινά, δεν ήταν άλλος από τον σούπερ σταρ του: ο Νεμάνια Νέντοβιτς με το σκορ στο 70-68 κόντεψε να τρυπήσει το παρκέ με τις συνεχείς ντρίμπλες κάτω από τα πόδια, προσπάθησε να κάνει διείσδυση προς την ρακέτα, όμως όταν βγήκε ψηλός αντίπαλος μπροστά του έκανε λάθος πάσα και οι γηπεδούχοι με 2/2 βολές έφτιαξαν μαξιλαράκι ασφαλείας (72-68) στα 21 δεύτερα πριν το φινάλε.
Ακόμα, στην ακροτελεύτια επίθεση και με το σκορ στο τρίποντο (74-71) δεν μπόρεσε να πιάσει καλά την μπάλα από την- κακή, είναι η αλήθεια- πάσα του Μακ, κι έτσι σπατάλησε την όποια ευκαιρία να «μπουμπουνίσει» το τρίποντο της ισοφάρισης.
Κι επειδή όλα τα παραπάνω μοιάζουν με πορτοκαλί ψόγο για τον Σέρβο γκαρντ των πρασίνων, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα: ο Νέντο είναι παιχταράς. Παιχταράς. Όποιος δεν το βλέπει αυτό και τον θεωρεί παίκτη της σειράς, καλά θα έκανε ν’ ασχοληθεί με το επιδαπέδιο ψάρεμα- ή, ακόμα καλύτερα, να βγάλει τα οπαδικά του γυαλιά.
Ο 29χρονος combo guard όταν πάρει φωτιά στο παρκέ δεν σβήνει ούτε με όλους τους πυροσβεστικούς κρουνούς της γης να δουλεύουν στο φουλ, μπορεί να «κολλήσει» σουτ από τα 7 μέτρα το ένα πίσω από το άλλο (θυμάστε το παιχνίδι με την Μακάμπι προ ολίγων ημερών;), παρά τους τραυματισμούς του παρελθόντος παραμένει σπουδαίος «μπουκαδόρος» και από τα δεξιά και από τ’ αριστερά, είναι συμπαθητικός πασέρ και (δεδομένου ότι μιλάμε για έναν σκόρερ πρωτίστως) δεν… κλέβει όσο θα μπορούσε στην άμυνα.
Στα παιχνίδια στα οποία ο Νέντοβιτς αγγίζει το άριστο, η ομάδα του Βόβορα (μια ομάδα πολύ πιο μαζεμένου μπάτζετ εν συγκρίσει με τις προηγούμενες σεζόν, να τονιστεί) μοιάζει να τρυπάει το αγωνιστικό της ταβάνι: είτε κερδίζει ομάδες που είναι ξεκάθαρα ανώτερες από αυτήν (όπως την Φενέρ μέσα ή την Αρμάνι έξω) είτε βγάζει το λάδι σε σύνολα που έχουν ως ρεαλιστικό στόχο την κορυφή (όπως έγινε με την Μπάρτσα έξω, την Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ μέσα ή ακόμα και το εξωπραγματικό παιχνίδι με την Μακάμπι την προηγούμενη αγωνιστική).
Όταν, ωστόσο, παίζει εκεί γύρω στο 6-6.5 όπως σήμερα, ο ΠΑΟ ηττάται ακόμα και από κατώτερους αντιπάλους (Ζάλγκίρις στο ΟΑΚΑ και με Ερυθρό εκτός απόψε).
Φταίει, φυσικά, μόνο ο Νέντο για τις ήττες; Σε καμία των περιπτώσεων: σήμερα, φερ’ ειπείν, ο Σαντ-Ρος ήταν μια από άγευστα χόρτα, ο Παπαγιάννης στο «5» παίζει μόνος του και έσκασε, ο παρ΄ ολίγον ήρωας Παπαπέτρου μέχρι την 4η περίοδο ίσως και να ήταν ο χειρότερος του γηπέδου.
Πέραν όλων των άλλων, ο Νεμάνια επειδή τα… σέρνει και με την πίεση οι σχέσεις του είναι πιο ψυχρές κι από το κλίμα στο Ροβανιέμι τα Χριστούγεννα, παίρνει τα περισσότερα μεγάλα σουτ- ακόμα κι αν πολλά εξ αυτών είναι «σκοτωμένα».
Με τον Ερυθρό τα έσπασε (2/10 τρίποντα), στο Τελ Αβίβ έβαλε αυτά που μόνο ο Κάρι, ενδεχομένως, τις χρονιές των δύο σερί MVP στο ΝΒΑ θα μπορούσε να βάλει. Επομένως, ναι: οι αντίπαλοι ξέρουν εκ των προτέρων στα χέρια ποιανού θα πάει η μπάλα όταν καίει- στα χέρια του σούπερ σταρ.
Μοιρολατρικά, λοιπόν, όταν παίρνεις όλες τις μεγάλες αποφάσεις, θα οδηγηθείς και σε λάθη σαν αυτό στα 21 δευτερόλεπτα στον αγώνα με τον Αστέρα ή, επειδή «κλάταρες», δε θα μπορέσεις να πιάσεις καλά την μπάλα για να την σουτάρεις στην εκπνοή.
Ο coach Βοβορας- που, ειρήσθω εν παρόδω, κάνει ό,τι μπορεί με το υλικό που έχει στα χέρια του- θα πρέπει να βρει έναν τρόπο αποσυμπίεσης του Σέρβου, ούτως ώστε να μην καταφεύγει συνέχεια στο πατροπαράδοτο «μόνος μου και όλοι σας».
Γιατί η αγωνιστική φύση του Νέντοβιτς τον οδηγεί, περίπου όπως και τον Μάικ Τζέιμς, προς τα κει.
Το στενόχωρο για τους πράσινους είναι πως έτσι (όταν, εξυπακούεται, και το supporting cast δεν είναι ακριβώς πρώτης διαλογής) μπορεί να κερδίσεις 1-2 «ανέλπιστα» ματς μέσα στην σεζόν, όμως τις περισσότερες φορές σε συντροφεύει το κίτρινο φύλλο.
Τι μπορεί ν’ αλλάξει σ’ αυτό; Ουδείς ξέρει για την ώρα, πάντως το σίγουρο είναι πως δε θ’ αλλάξει ο Νέντοβιτς.
Και γιατί να θέλει να το κάνει, εδώ που τα λέμε;
Ο τύπος, ξέρετε, είναι παιχταράς…