Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερος γνώστης του αθλήματος ούτε να έχει διατελέσει… Γκουαρντιόλα για να το δει. Ένα ζευγάρι μάτια (ακόμα και μυωπικά, αλλά «καθαρά» από οπαδικές παρωπίδες) αρκούν για να δει την αναντίρρητη ποδοσφαιρική αλήθεια.
Ποια είναι αυτή;
Πως στο σημερινό σκληρό ντέρμπι της Τούμπας ήταν εκείνος που ξεχώριζε σχεδόν σαν την αγωνιστική μύγα μέσα στο (παραδόξως εύγευστο) γάλα. Μια μόνιμη πηγή κινδύνου για την άμυνα του Ολυμπιακού, αυτός που κρατούσε την μπάλα με σιγουριά, την «έσπαγε» εκεί που έπρεπε, έβγαζε μπροστά τον ΠΑΟΚ, και, φυσικά, είχε τεράστια συνεισφορά στο γκολ που έβαλε μπροστά στο σκορ τον Δικέφαλο του Βορρά.
Κι επειδή καλοί οι κάκιστοι γρίφοι, αλλά τα ακραιφνώς ποδοσφαιρόφιλα γατιά έχουν ξεσκιστεί στα «νιάου-νιάου» στα κεραμίδια, ας το παραδεχτούμε: προφανέστατα και αναφερόμαστε στον Αμρ Ουάρντα.
Ο Αιγύπτιος μεσοεπιθετικός επέστρεψε για… νιοστή φορά στην Τούμπα, μόνο που από τα πρώτα (πολύ πρώιμα, είναι η αλήθεια) δείγματα φαίνεται πως πλέον θα δούμε το επεισόδιο «Ουάρντα, vol.3: Αυτήν την φορά είναι προσωπικό».
Απέναντι στην καλύτερη- θυμάστε εκείνες τις παρωπίδες που λέγαμε; Αφήστε τες στην άκρη…- ομάδα του πρωταθλήματος, ο «Φαραώ» κατέθεσε εκ νέου τα διαπιστευτήριά του, δείχνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως ο ΠΑΟΚ βρήκε τον παίκτη που έψαχνε εδώ και καιρό.
Αυτόν, δηλαδή, που συνδέει μεσαία γραμμή και επίθεση, ένας «σύρτης» που κρατάει μπάλα, ξεδιπλώνει το παιχνίδι και σκοράρει κατά το δοκούν. Ο Δικέφαλος του Βορρά μετά τη φυγή Πέλκα και την αγωνιστική πτώση του Μπίσεσβαρ δεν είχε τον δημιουργικό εκείνο άσο που θα έκανε τη διαφορά- τουλάχιστον σε συστηματική βάση και όχι μόνο σε περιόδους «εκλάμψεων».
Το ν’ αμφισβητήσει κανείς το ταλέντο του Ουάρντα βγάζει εξίσου νόημα με το πει πως το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο φέτος είναι η Λαμία: ο Αμρ, για να χρησιμοποιήσουμε αγοραίο ύφος, ξέρει πολλά κιλά μπάλα και ειδικά για τα δεδομένα της Superleague είναι ξεκάθαρα ένα σούπερ σταρ.
Η όποια «ένσταση», φυσικά, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και το αν και κατά πόσον αποφάσισε να πέσει με περίσσια θέληση στην αγκαλιά της ωριμότητας- εκείνη που ξεκάθαρα στερείτο τα προηγούμενα χρόνια και αντί να παίζει σε μια πρωταθλήτρια ομάδα όπως ο προπέρσινος ΠΑΟΚ ή ακόμα και σ’ ένα από τα 4-5 κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, αυτός έδειχνε ψήγματα των ικανοτήτων του στη Λάρισα, τον Ατρόμητο ή τον Βόλο.
Τούτη τη φορά όμως, ο (εξίσου, καλώς εννοούμενα, «τρελός«) Πάμπλο Γκαρσία φαίνεται πως έχει βρει τα κουμπιά του, τα πατάει με μαεστρία και ο Αιγύπτιος βγάζει στο χορτάρι αυτό που μπορεί.
Με τον Ατρόμητο σκόραρε, σήμερα ήταν αυτός που ουσιαστικά «εξουδετερώνει» τον Σα για να βάλει το γκολ ο Ίνγκασον και, εν γένει, η παρουσία του σ’ αυτό το σύντομο διάστημα με την ασπρόμαυρη φανέλα αγγίζει το άριστο.
Όπως φάνηκε ξεκάθαρα και απόψε κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Ουάρντα μπορεί κάλλιστα να γίνει ο ηγέτης του ΠΑΟΚ (ιδίως από την στιγμή που ο Τζόλης δύσκολα θα μακροημερεύσει στην Θεσσαλονίκη, μιας και οι Σειρήνες από Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία αναμένεται να τον… ξεκουφάνουν) και να τον οδηγήσει εκ νέου στον δρόμο των επιτυχιών.
Αν παραμείνουν τα πόδια του ιδίου στο έδαφος, τότε ο Δικέφαλος του Βορρά μπορεί ν’ απογειωθεί. Η- ποιοτική, αλλά όχι βαθμολογική- απόσταση από τον πρωτοπόρο (και σχεδόν βέβαιο πρωταθλητή και φέτος) Ολυμπιακό δεν είναι, όπως φάνηκε ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι σήμερα, χαοτική.
Με έναν… Ντιμπιντάι να παίζει αυτό που μπορεί (σταθερά από 8 και πάνω, δηλαδή) και με 1-2 κομβικές προσθήκες, ο Γκαρσία μπορεί να έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικά αξιοζήλευτο σύνολο, που θα κάνει τον ΠΑΟΚ αυτό που ήταν τα τελευταία χρόνια: μια ομάδα που αρνείται να «πεθάνει».
Καμιά φορά, ο επιθανάτιος αγωνιστικός ρόγχος μπορεί να κάνει πάρα πολύ καιρό ν’ ακουστεί.
Ιδίως αν έχεις στην σύνθεσή σου αυτόν τον Ουάρντα…