Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ας μιλήσουμε όλοι μαζί για τον μπασκετικό ελέφαντα στο δωμάτιο που έχει στρωθεί με παρκέ: ναι, η Χίμκι στην κατάσταση που βρίσκεται μετά δυσκολίας θα κέρδιζε ακόμα και μια όχι-και-τόσο-ταλαντούχα ομάδα παίδων, η οποία, μάλιστα, λόγω πανδημίας απείχε από τις προπονήσεις περισσότερους από δύο μήνες.
Πέραν του γεγονότος πως η συνολική της σεζόν φέτος θα μπορούσε να έχει γραφτεί από τον Αισχύλο- μιας και είναι κυριολεκτικά τραγωδία-, οι Ρώσοι παρατάχθηκαν στο ΟΑΚΑ με ένα μάτσο απουσίες, καθώς για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν αγωνίστηκαν οι Αλεξέι Σβεντ, Ντέβιν Μπούκερ, Γιάνις Τίμα, Γιόνας Γερέμπκο, Γκρεργκ Μονρό και Ιγκόρ Βιάλτσεφ.
Επομένως, ναι: το αποψινό παιχνίδι δεν αποτελεί ακριβώς και την επιτομή της φράσης «Ώρα να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας»- ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε σήμερα, κι ας είχε κι αυτός δύο τεράστιες απουσίες με Παπαπέτρου και Παπαγιάννη στα πιτς,
Ακόμα κι έτσι, όμως, ακόμα και με αυτόν τον ημιθανή αντίπαλο, μιλάμε για ένα ματς της Ευρωλίγκας, σωστά; Σωστά. Και ως εκ τούτου, μπορούν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα, αφού αναφερόμαστε στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μπορεί, λοιπόν, το σκορ να μην συμφωνεί απόλυτα και ν’ αρχίσετε ν’ αναρωτιέστε για την ψυχική υγεία του menshouse και για το αν και κατά πόσον έχει βράσει ποτέ στην ζωή του μια μπάλα για να πάρει μυρωδιά, όμως η επίδραση του Κάτας στο πίσω μισό του γηπέδου έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής.
Μπορεί το κοντέρ να έγραψε 78 πόντους παθητικό από την κάκιστη Χίμκι, όμως το Τριφύλλι όταν χρειάστηκε έδειξε αξιοζήλευτη συγκέντρωση στα μετόπισθεν (πάντα μιλάμε έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τις μέχρι τώρα επιδόσεις του) και «στραγγάλισε» τους αντιπάλους του. Είναι χαρακτηριστικό πως στη δεύτερη περίοδο οι φιλοξενούμενοι πέτυχαν 13 μόλις πόντους, ενώ στην 3η 18.
Το συνολικό σκοράρισμα της Χίμκι ανέβηκε επειδή οι Πράσινοι μπήκαν ελαφρώς ράθυμα στην πρώτη περίοδο- μια «παρενέργεια» που κάνει την εμφάνισή της όταν είσαι υπέρ το δέον χαλαρός- και λόγω των 27 πόντων που «έφαγαν» στην τέταρτη, εκεί που ο αγώνας έγινε τελείως χαλαρός και όλοι μπήκαν σε λογική «όσα βάλουμε κι όσα φάμε».
Ο Παναθηναϊκός όταν χρειάστηκε ανέβασε την ένταση στην άμυνα, έβγαλε ενέργεια, έκλεψε μπάλες, πίεσε και έβαλε το νερό στ’ αυλάκι εν πολλοίς λόγω προσπάθειας στη δική του πλευρά του παρκέ, που οδήγησε, φυσικά, και στο κρεσέντο μπροστά.
Ο Ντίνος Μήτογλου- τον οποίον ο Κάτας βάζει ολοένα και περισσότερο στο «4»- έκανε το ματς της μέχρι τώρα μπασκετικής του ζωής (29 πόντοι, 42 ranking!) και αποτέλεσε το σημείο αναφοράς στην επίθεση, ο Νέντοβιτς είχε ακόμα μία ηγετική εμφάνιση με 21 πόντους και 5 ασίστ, ενώ τεράστια ώθηση στους γηπεδούχους έδωσαν και τα… μυριάδες επιθετικά ριμπάουντ (20 ολόκληρα), που με μπροστάρηδες τους Μήτογλου, Μπέντιλ, Όγκουστ σε αυτό τον τομέα καθάρισαν την αγωνιστική μπουγάδα.
Το 94-78 ήρθε απολύτως φυσιολογικά, ο νέος τεχνικός του Τριφυλλιού στις δηλώσεις του ζήτησε περισσότερο… defence- defence (“Παίξαμε εξαιρετικά στην άμυνα για 20 λεπτά. Πρέπει να μάθουμε να τελειώνουμε την δουλειά νωρίτερα. Χάσαμε την συγκέντρωσή μας στην άμυνα σε κάποια σημεία. Πρέπει να είμαστε πιο σταθεροί εκεί. Επιθετικά ήμασταν καλοί, γυρίσαμε σωστά την μπάλα») και, κάπως έτσι, ο ΠΑΟ πήγε στο 7-13.
Φυσικά, η απόσταση από την 8άδα είναι ακόμα μεγάλη και το να πανηγυρίζει κανείς για νίκη επί της συγκεκριμένης Χίμκι είναι σα να χαίρεται που κέρδισε στο μπρα-ντε-φερ κάποιον ναύτη μονόχειρα, όμως τα πρώτα σημάδια βελτίωσης ήταν εμφανή και άκρως ενθαρρυντικά.
Και, μεταξύ μας, ποτέ στην ιστορία του μπάσκετ δε χαλάστηκε κανείς με ένα ροζ φύλλο στην τσέπη…