Για την πλειοψηφία του κόσμου η απομάκρυνση Βόβορα από τον πράσινο πάγκο ήταν λανθασμένη. Τόσο γιατί όλοι ήλπιζαν να βγει ένα νέο μεγάλο όνομα στην προπονητική όσο και γιατί δε φαινόταν να υπάρχει κάτι τρομερό να τον αντικαταστήσει.
Ένα μήνα μετά την άφιξη του Όντετ Κάτας, αποδεικνύεται ότι η απομάκρυνση του Έλληνα κόουτς ήταν επιβεβλημένη για να πάρει ανάσες ένα ρόστερ που στα χέρια του έμοιαζε να μην μπορεί να κάνει την (όποια) υπέρβαση.
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα οχτάδας. Ούτε καν δεκάδας. Είναι όμως μια ομάδα που δεν αξίζει να έχει τόσες πολλές ήττες με 20άρες και να μην θέλγει με την απόδοση του στις νίκες.
Ήταν ένα θέμα ότι επί των ημερών Βόβορα αυτό των περιορισμένων δυνατοτήτων ρόστερ έβγαζε χειρότερο εαυτό από τον πραγματικό, σε μια χρονιά που ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα τίμια που θα μπορούσε να καλύπτει συχνά τις αδυναμίες της και να τρυπάει έστω και λίγο το ταβάνι της. Όχι για προκρίσεις και τα συναφή, αλλά για να βλέπει ο κόσμος του Παναθηναϊκού ένα ωραίο μπάσκετ.
Ο Όντετ Κάτας έδειξε σε ακόμα ένα ματς, με πιο εμφατικό τρόπο αυτή τη φορά, απέναντι στη Βαλένθια, μια καλή ομάδα σε κακό φεγγάρι, ότι υπάρχουν οι δρόμοι για να αναδειχτεί το ρόστερ της ομάδας.
Κι αυτό δεν είναι εκτίμηση ή η αίσθηση που αφήνει αυτό το 91-72 και το γεγονός ότι δεν απειλήθηκε καθόλου η ομάδα. Είναι πολλά μικρά στοιχεία.
Είναι το δίλεπτο που ο Όγκαστ έδειξε ότι έχει να δώσει κάτι, αρκεί να τον χρησιμοποιεί σωστά το γκαρντ. Το παιδί μπορεί να τρέξει, μπορεί να παίξει υπέροχα το pick ‘n’ roll. Άμα δεν του τα δίνει η ομάδα αυτά, δε θα μπορέσει να βοηθήσει. Κι επειδή η επίθεση του δίνει αυτοπεποίθηση, αυτό φαίνεται και στην άμυνα. Έχει σαφώς σημαντικά ζητήματα πίσω και δεν είναι για πάνω από 10-12 λεπτά. Αλλά αυτά τα 10-12 να μην λέμε ανάθεμα και να κοιτάμε τον Παπαγιάννη συνεχώς.
Άλλο στοιχείο είναι ακόμα και το καμουφλάρισμα στην αφέλεια που έχει μέσα στο κεφάλι του άφθονη ο Μπέντιλ. Δεν θα την κρύβει πάντα προφανώς γιατί δεν είναι και αμελητέα ποσότητα. Αλλά το προσπαθεί.
Τρίτο στοιχείο ότι μπόρεσε να κερδίσει τη Βαλένθια με τόσο μεγάλη διαφορά έχοντας Καλαϊτζάκη και Φόστερ πρακτικά εκτός ρόστερ, Κασελάκη-Μπέντιλ για λίγα λεπτά σε συγκεκριμένους ρόλους και με Παπαπέτρου-Παπαγιάννη να επιστρέφουν από τραυματισμούς.
Τέταρτο στοιχείο είναι η ψυχολογική απελευθέρωση του Μποχωρίδη. Ο Λευτέρης είναι ένα γκαρντ που στα μαθηματικά της Ευρωλίγκας δεν υπερβαίνει το 6/10. Επί Κάτας το μόνο του μείον είναι τα κακά τελειώματα στα drive. Θα υπάρχουν βραδιές που θα τα στρώνει και θα παίρνει ψυχολογία και για το τρίποντο. Θα υπάρχουν και άλλες που δεν θα πάνε καλά. Αλλά σε αυτές τις βραδιές φαίνεται ότι θα μπορεί να κατεβάζει σωστά επιτέλους τη μπάλα, θα δίνει πάσες με μικρό ρίσκο και στην άμυνα θα τα βάζει ακόμα και με τα αντίπαλα πεντάρια και θα παίρνει το φάουλ.
Το πιο σημαντικό στοιχείο απ΄όλα όμως είναι ότι δεν είναι δογματικός ο Κάτας. Δεν κόλλησε σε αυτό που του είπαν ή ήξερε ότι είναι οι παίχτες. Ήρθε και η πρώτη του δουλειά ήταν να ξεκαθαρίσει την κατάσταση στους ψηλούς. 5 παίχτες για δύο θέσεις είναι πολλές όταν και οι 5 θέλουν χρόνο και plays μέσα στο ματς για να πάρουν ψυχολογία. Έστειλε τον Ουάιτ στο τρία, κάτι που το έκανε και εξαιτίας της απουσίας του Παπαπέτρου.
Έτσι, ο Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερη ποικιλία στο τρία, λακωνικότητα στο 4-5 και μπορεί να δοκιμάσει πολλά. Απέναντι σε πολύ καλύτερες ομάδες δεν θα βγαίνει αποτέλεσμα ενδεχομένως. Αλλά το θέμα του φετινού Παναθηναϊκού δεν ήταν να κοντράρει τη Ρεάλ και τον Ταβάρες. Ήταν να κοντράρει τον Ερυθρό και ομάδες στα κυβικά του.
Θέλω να εστιάσω σε μια συγκεκριμένη στιγμή του ματς με τη Βαλένθια για να γίνω κατανοητός. Ο Κάτας στο πρώτο ημίχρονο έχει μόλις αλλάξει τον Ουάιτ και έχει βάλει μέσα τον Μπέντιλ. Βάζει λοιπόν ο Πονσαρνάου τον Ουίλιαμς και ο Κάτας ρίχνει ξανά τον Ουάιτ πάνω του για να ματσάρει την αλτικότητα και την αθλητικότητα. Μπορεί να μην βγήκε απόλυτα αυτό, αλλά ήταν σωστή κίνηση.
Δείχνει με λίγα λόγια ο Κάτας ότι παρακολουθεί το ματς, κοιτάζει τι κάνει ο αντίπαλος και δεν έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί σε αυτόν. Δε σκέφτεται «είμαστε ο Παναθηναϊκός, δεν ακολουθούμε κανέναν αντίπαλο». Σκέφτεται μόνο το ματς, αυτό που θεωρεί λογικό και το πράττει.
Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν είναι κρίσεις για τη συνολική πορεία του Κάτας στον πράσινο πάγκο ως το τέλος ή για μια χρονιά με παραπάνω πίεση. Είναι μια κρίση γι΄αυτό το πρώτο δείγμα, για αυτό το ρόστερ, για αυτή τη χρονική στιγμή της Ευρωλίγκας.
Για το μέλλον…εδώ θα είμαστε να συζητάμε!
Υ.Γ. Παπαγιάννης έβαλε 8 μαζεμένους πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο κι από τότε δεν σκόραρε, ούτε πήρε επιθέσεις. Κι όμως ήταν τόσο καταλυτικός σε όλη τη λειτουργία της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τον είδαμε επίσης να κατεβάζει τη μπάλα, αλλά να κάνει και μια πανέξυπνη πάσα με γυρισμένη πλάτη στον ελεύθερο κάτω από το καλάθι Μήτογλου.
Υ.Γ1 Είχε φάει αρκετό κράξιμο ο Παπαπέτρου για τις τραβηγμένες προσπάθειες που παίρνει, ειδικά εν τη απουσία του. Επέστρεψε μετά από ένα μήνα και βάλε, πέτυχε 11 πόντους, είχε μόνο ένα τραβηγμένο σουτ. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί για πρώτη φορά η ομάδα δεν του ζητούσε κάτι πέρα απ΄αυτό που είναι και υπήρχαν ξεκάθαρες αρμοδιότητες. Κι αυτό έλειπε επί Βόβορα.
Υ.Γ2 Όταν επιστρέψει ο Σαντ Ρος, η 12άδα θα είναι ακόμα πιο λειτουργική με αυτόν αντί του Φόστερ και θα πάει στη θέση 2 για να παίζει εκεί όταν είναι play maker ο Μακ, ενδεχομένως σε ένα σχήμα με Κασελάκη στο τρία. Επίσης, θα ήθελα πολύ να δω απέναντι σε αντιπάλους με ανίκητα 5άρια, όπως ο Ταβάρες ή ο Μιλουτίνοφ, να δω μια πεντάδα με Νέντοβιτς στον άσο, Παπαπέτρου ή Κασελάκη στο δύο και Ουάιτ-Μήτογλου-Παπαγιάννη στις άλλες θέσεις.