Τα όργια που κάνει ο Γιώργος Γιακουμάκης με τη φανέλα της Φένλο έχουν κάνει τους Ολλανδούς να παραμιλάνε.
Δεν υπάρχουν οπαδοί στο γήπεδο για να χορέψουν συρτάκι (όπως συνέβαινε με τον Νίκο Μαχλά), αλλά ο κόσμος της ομάδας πίνει νερό στ’ όνομά του.
Ή καμιά μπύρα τελοσπάντων…
Είναι τέτοιος, δε, ο παροξυσμός που ακόμα και ειδικό μενού (με το οποίο θα μπορούσε να συνοδευτεί η μπύρα) λανσαρίστηκε για χάρη του.
Μαθαίνοντας λοιπόν ότι το «Πιάτο του Γιακουμάκη» περιέχει, ανάμεσα σε άλλα, γύρο, μπιφτέκι και τζατζίκι, ήταν μεγάλος ο πειρασμός να σκεφτείς τι φαγητό θα μπορούσαν να γίνουν κι άλλοι παίκτες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Με τα εξής πρόχειρα αποτελέσματα αυτής της σκέψης:
Ινσούα – Μπάμιες
Αν είσαι φίλος της ΑΕΚ (και εχθρός της μπάμιας) μπορείς εύκολα να το καταλάβεις. Με όσο καλή διάθεση κι αν ανοίξεις την κατσαρόλα δεν θα εκπλαγείς ποτέ ευχάριστα αν συναντήσεις μέσα το τριχωτό λαχανικό. Αντίστοιχα, όσο υπομονή κι αν κάνεις και όσο κι αν περιμένεις τον Ινσούα να βελτιωθεί, δεν ισιώνει με τίποτα η γεύση που αφήνει στο γήπεδο. Για την ακρίβεια (όπως συμβαίνει και με τις μπάμιες σε οποιαδήποτε μορφή κι αν τις μαγειρέψεις) σε κάνει πια να το πάρεις απόφαση πώς δεν… τρώγεται με τίποτα.
Μήτρογλου – Γεμιστά
Όταν τα γεμιστά είναι ζεστά, είναι υπέροχα. Ακόμα κι όταν είναι παγωμένα όμως, δεν σταματούν να είναι λαχταριστά. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον Μήτρογλου: Σε τοπ φόρμα είναι από τους πιο αποτελεσματικούς επιθετικούς που έχουμε δει στην Ελλάδα. Ακόμα και τώρα όμως (που δεν βρίσκεται ακριβώς στην καλύτερη φάση της καριέρας του) ποιος αμφιβάλλει ότι θα… νοστιμίσει το παιχνίδι του Άρη; Και ποιος θα εκπλαγεί αν σε λίγο καιρό από τώρα ξεκινήσει να χορταίνει με γκολ το πεινασμένο κοινό της ομάδας;
Λαγός – Στιφάδο
Εδώ δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Ο συνειρμός γίνεται άμεσα κι από μόνος του. Και όχι μονάχα λόγω ονόματος. Διότι ο πρώην μέσος του Παναθηναϊκού και νυν του Απόλλωνα Σμύρνης είναι αρκετά ταχύς για να δικαιολογήσει το επίθετο Λαγός. Είναι αρκετά ικανός στο μαρκάρισμα για να… κάτσει στο στομάχι οποιουδήποτε αντιπάλου. Και αρκετά δυναμικός και σκληροτράχηλος για να κάνει «με τα κρεμμυδάκια», αν χρειαστεί, κάποιον που θα επιχειρήσει να τον φάει λάχανο στον χώρο του κέντρου.
Καρλίτος – Ντολμαδάκια
Ακόμα και εμφανισιακά υπάρχει μια σύνδεση. Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να πει ότι ο επιθετικός του Παναθηναϊκού (που δεν φημίζεται για τη φυσική του κατάσταση) μοιάζει με παραγεμισμένο ντολμά. Πέρα απ’ αυτό όμως είναι και ο τρόπος παιχνιδιού του που θυμίζει το παραδοσιακό έδεσμα. Γιατί -όπως και ο ντολμάς- είναι «νόστιμος» μεν, χωρίς διάρκεια δε. Χρειάζεται και κάποιο ισχυρό συνοδευτικό πιάτο (μια ομάδα να παίζει γι’ αυτόν) για να φανεί. Είναι καλός για μεζές, αλλά όχι για να την κάνεις… ταράτσα (από γκολ).
Ελ Αραμπί – Μακαρόνια με κιμά
Δεν είναι το γκουρμέ πιάτο. Αυτό με τα περίεργα στησίματα, τις πολλές φιοριτούρες και τις φανταχτερές γαρνιτούρες τύπου Master Chef. Διαθέτει όμως την ουσία. Σου προσφέρει το βασικότερο όλων: Είναι ΠΑΝΤΟΤΕ νόστιμο και είσαι ΠΑΝΤΟΤΕ διατεθειμένος να το φας με ενθουσιασμό. Μπορεί στο ενδιάμεσο να σου λείψουν ή να ενθουσιαστείς και με άλλα φαγητά (Βαλμπουενά και Φορτούνης), αλλά στο τέλος θα σε κερδίζει πάντα η απλότητά του. Γι’ αυτό στην καθισιά σου μπορεί να γονατίσεις 2-3 πιάτα με ρυθμό… πολυβόλου!
