Το καλοκαίρι του 2020 ο Παναθηναϊκός έκανε μια μεταγραφή που δεν ήταν στο προπονητικό πλάνο, αλλά την ήθελε ο Γιάννης Αλαφούζος. Ο Λούκας Βιγιαφάνιες επέστρεφε στον Παναθηναϊκό με ένα από τα 2-3 μεγαλύτερα συμβόλαια στην ομάδα.
Πάνω στον Αργεντινό θα στηνόταν το επιθετικό πλάνο της ομάδας. Ήρθαν όμως τα πράγματα έτσι με τον τραυματισμό του και την αλλαγή προπονητή που το καλοκαιρινό πλάνο δεν μπορούσε να σταθεί.
Στην πορεία ο Βιγιαφάνιες έδειξε κιόλας ότι δεν έχει αφήσει στην άκρη την επιπολαιότητα που τον διέκρινε στην πρώτη θητεία του και σε συνδυασμό με την πνευματική του αδυναμία να υποστηρίξει το στυλ παιχνιδιού του Μπόλονι, δεν έχει προσφέρει ουσιαστικά ως τώρα στη σεζόν, αν και οι ποδοσφαιρικές του ικανότητες φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού.
Αυτό ενδεχομένως όμως να βγει σε καλό στον Παναθηναϊκό που φρόντισε να ενισχύσει το εύρος του ρόστερ και την ποιότητα του με 3 μεταγραφές που δείχνουν να μπορούν άμεσα να βοηθήσουν.
Ένας από τους τρεις όμως είναι αυτός που κλέβει τα βλέμματα και τις εντυπώσεις με την αποτελεσματικότητα των επιθετικών του κινήσεων, την πληθωρικότητα του στο χώρο της μεσαίας γραμμής και τις ποιοτικές κινήσεις του και σε φάση άμυνας και σε φάση επίθεσης.
Ο Γιουνούς Σανκαρέ ήταν ούτως ή άλλως η μεταγραφή με τις περισσότερες περγαμηνές και προσδοκίες αυτόν το χειμώνα, τόσο λόγω καριέρας όσο και λόγω ικανοτήτων. Επειδή ο Παναθηναϊκός έχει φέρει και στο παρελθόν παίχτες που συνδύαζαν και τα δύο και σε καλύτερο βαθμό από τον Σανκαρέ, αλλά δεν πήρε πολλά, κι επειδή οι πράσινοι είναι σε μια περίεργη περίοδο της ιστορίας τους, η επιφυλακτικότητα είναι το πρώτο που έχει ο κάθε φίλαθλος.
Σε ενάμιση παιχνίδι ο Σανκαρέ κατάφερε κάτι που δεν θυμόμαστε πότε συνέβη τελευταία φορά: έσβησε την επιφυλακτικότητα με τέτοιο τρόπο που δεν χωράει αμφισβήτηση ότι ήταν σωστή η απόκτηση του και μπορεί να υποστηριχθεί με συγκεκριμένο τρόπο από τον προπονητή και την ομάδα συνολικά.
Στο ντέρμπι απέναντι στον Ολυμπιακό είχε εκτός από τα προφανή και πιο σημαντικά, δηλαδή την ασίστ και το γκολ, μια ικανότητα σε σωστές τοποθετήσεις στη φάση της άμυνας. Μετρήσαμε τουλάχιστον 6 φορές που βρισκόταν στα όρια της περιοχής για να διώξει πιο μακριά ή να κρατήσει τη μπάλα ύστερα από διώξιμο των αμυντικών σε σέντρες ή κινήσεις του Ολυμπιακού στην περιοχή τους.
Τα στοιχεία που δείχνει ο Σανκαρέ είναι πάντως στοιχεία που θυμίζουν κάτι από Τουρέ, προφανώς 2 επίπεδα πιο κάτω και στα οικονομικά δεδομένα της ομάδας του Παναθηναϊκού. Και σε έναν πιο επιθετικό Παναθηναϊκό, με ιδανικότερο δίδυμο στην επίθεση τους Καρλίτος-Ιωαννίδη, ο Σανκαρέ θα μπορούσε να κάνει παραπάνω σε επίπεδο δημιουργικό και απέναντι σε κατώτερα ονόματα αντιπάλων να συνδυαστεί η παρουσία του με του Βιγιαφάνιες.
Αυτά όμως είναι πάντοτε ευσεβείς πόθοι του κοινού που διψάει για μπάλα κι όχι για τακτικές κτλ. Ο Μπόλονι αποφασίζει και ακολουθεί τον δρόμο που θεωρεί ότι τον οδηγεί σε επιτυχίες. Και προς το παρόν δεν μπορεί να του πει τίποτα κανείς.