Το περασμένο καλοκαίρι, όταν οι κύριοι Τριαντόπουλος-Διαμαντίδης-Αλβέρτης παρουσίαζαν το πλάνο του Παναθηναϊκού για την τρέχουσα σεζόν, η λέξη «τιμιότητα» και η λέξη «αξιοπρέπεια» κυριαρχούσαν στο λεξιλόγιο, ιδίως του Φράγκι.
Η ομάδα πέρασε από πολλά μεγάλα κύματα και εξαιτίας του βάρους που πιθανότατα καταπίεσε βαριά τον κόουτς Βόβορα τόσο στο κομμάτι της στελέχωσης του ρόστερ όσο και στην προπονητική παρέμβαση σε κάθε παιχνίδι, αλλά και εξαιτίας πολλών μικρών ή πολύ μεγάλων παραγόντων.
Σε αυτή την πορεία ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης δέχτηκαν αρκετές φορές την, κυρίως καλοπροαίρετη, κριτική για επιλογές που αποδεικνύονταν λανθασμένες. Αλίμονο όμως αν δεν τους δίνεται το δικαίωμα των λαθών από τη στιγμή που μιλάμε για δύο ανθρώπους που έχουν δείξει ότι έχουν τη διαύγεια και διορατικότητα να μαθαίνουν από τα λάθη και να τα διορθώνουν.
Ήδη η πρώτη διόρθωση με την πρόσληψη Κάτας το κατέδειξε. Όχι γιατί έχει προεξοφληθεί καμία επιτυχία του Παναθηναϊκού, αλλά γιατί χρησιμοποιεί σωστά το ρόστερ ώστε να φαίνονται περισσότερο τα θετικά και λιγότερο τα αρνητικά.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα και με την Ευρωλίγκα να προσφέρεται για δοκιμές και πειράματα, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο πήρε τον Τι Τζέι Μπρέι στη θέση του Φόστερ, αλλά κάνει και μια μεταγραφή που δε μπορεί να μη θεωρηθεί σπουδαία σε κάθε επίπεδο.
Πριν φύγει για το NBA πριν μερικά χρόνια, ο Μάριο Χεζόνια ήταν ένα καυτό όνομα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και οι προοπτικές του διαγράφονταν τεράστιες. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια στην Αμερική και τους Μπλέιζερς, τους Νικς και τους Μάτζικ, δεν είχε τις ευκαιρίες και τις κατάλληλες επιλογές για να το δείξει.
Σε όλα αυτά τα χρόνια φυσικά υπήρχε ένας χτύπος στην καρδιά του που του μιλούσε για πράσινα, για τριφύλλια, για τον Διαμαντίδη. Ε, αυτό που ποθούσε τόσο καιρό, όπως και σύσσωμη η πράσινη οικογένεια, από φιλάθλους ως ανθρώπους της ομάδας, γίνεται πραγματικότητα σύμφωνα με την αποκάλυψη του SDNA.
Κι είναι μια τεράστια μεταγραφή που επιρρώνει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ο Χεζόνια έρχεται να κουμπώσει περισσότερο ως δυάρι στον Παναθηναϊκό, με τον Κάτας να οραματίζεται, κατά πως φάνηκε και στο ΣΕΦ, πεντάδες με μέσο όρο πάνω από 2 μέτρα, ώστε να αντισταθμίσει τις αδυναμίες με το mentality μιας ομάδας με κορμιά, που θα βάζει χέρια παντού και θα χαλάει τις γωνίες πάσας. Μια ομάδα που δεν θα πνίγεται για παράδειγμα από αθλητικές πεντάδες τύπου Βιλερμπάν, όπως είχε γίνει στη Λυόν.
Το μπασκετικό κομμάτι όμως θα συζητηθεί εν καιρώ. Άλλωστε, μετά και τις 2 εβδομάδες αποχής από προπονήσεις, είναι λογικό η ομάδα να έχει χάσει ρυθμό, ένταση, πατήματα, συνοχή και θα χρειαστεί σίγουρα ισό διάστημα για να τα ξαναβγεί.
Αυτό που αξίζει να αναδειχθεί απόλυτα είναι η δυναμική του Παναθηναϊκού. Σε μια χρονιά που είναι στα πιο χαμηλά του τα τελευταία 7-8 χρόνια, σε μια χρονιά που η Ευρωλίγκα και η 8άδα χάθηκαν αρκετά νωρίς, ο Κάτας θέλει να χτίσει τις βάσεις για κάτι που δεν θα χρειαστεί να ξεφύγει οικονομικά του χρόνου, μα θα είναι πιο ανταγωνιστικό και θα έχει αγωνιστική ταυτότητα.
Σε μια χρονιά που η πλούσια Χίμκι παραπαίει και ακούγονται πολλά ακόμα και για απλήρωτους παίχτες, σε μια χρονιά που το μεγάλο έσοδο των φιλάθλων απουσιάζει, σε μια χρονιά που η διοργάνωση συνέχισε να τον αντιμετωπίζει σαν έναν τυχαίο, ο Παναθηναϊκός δίνει μια βαρβάτη απάντηση προς πάσα κατεύθυνση. Η ιστορία και η φανέλα μπορεί να μην είναι δυνατόν να κατακτούν Ευρωλίγκες, αλλά φέρνουν χρήμα, παίχτες με όνομα, φέρνουν αίγλη και ουσία σε τέτοιες διοργανώσεις.
Ακόμα λοιπόν κι αν ο Χεζόνια μείνει μόνο ως τον Ιούνιο στην ομάδα και δεν καταθέσει εικόνα ενός 26χρονου με 6 χρόνια στο NBA, ο ερχομός του στον Παναθηναϊκό παραμένει μια ισχυρή δήλωση με πάνω από έναν αποδέκτες.
Ανάμεσα στους αποδέκτες δεν είναι μόνο οι έξω. Είναι και οι μέσα. Είναι ο Νέντοβιτς, ο Παπαπέτρου, ο Μήτογλου. Τρεις παίχτες που έχουμε την αίσθηση ότι αν είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε συμβόλαιο εκατομμυρίου ή 700.000 με ομάδα προοπτικής, θα διάλεγαν το δεύτερο. Και ο Παναθηναϊκός με την κίνηση Χεζόνια τους δείχνει ότι η προοπτική δεν πρόκειται να εκλείψει από το ΟΑΚΑ.
Μεγάλο κρίμα που δεν θα τον υποδεχτεί ένα γεμάτο ΟΑΚΑ στην πρώτη του εμφάνιση. Δεν πειράζει. Ας είμαστε όλοι υγιείς, ας πάρουμε πίσω έστω ένα 50% της ζωής που βάλαμε σε παύση και μακάρι του χρόνου ο Μάριο να είναι ακόμα εδώ.