Η βία στα γήπεδα είναι διαχρονικό πρόβλημα στην Ελλάδα.
Έχουν ακουστεί κατά καιρούς δεκάδες λύσεις για την αντιμετώπισή του.
Καμία όμως δεν ήταν τόσο ριζοσπαστική όσο αυτή που τόλμησε να ξεστομίσει η Φωτεινή Πιπιλή.
Σε μια πρόταση λοιπόν που θα έκανε και τα έδρανα της Βουλής να τη χειροκροτήσουν αν είχαν χέρια, πρότεινε οι οπαδοί να πηγαίνουν μαζί με τις… μανάδες τους στο γήπεδο.
Σημείωσε ότι αυτό θα απέτρεπε τα επεισόδια, αφού ο Έλληνας τη μάνα του όχι απλά τη σέβεται, αλλά ενίοτε τη φοβάται κιόλας.
Και δημιούργησε κάποιες αναπόφευκτες σκέψεις για το τι άλλο θα συνέβαινε αν όντως γινόταν δεκτή η πρότασή της…
Όπως οι εξής:
Σεμέν αντί για πανό
Ως γνωστόν πάει παντού: Σε τραπεζάκια, σε καναπέδες, σε έπιπλα, στην τηλεόραση. Οπότε ποιος τολμά να σκεφτεί ότι το έργο τέχνης πού συνδέθηκε με την ελληνίδα μάνα θ’ απουσιάσει από το γήπεδο; Γιγάντια σεμέν λοιπόν θ’ απλώνονται στα κάγκελα αντί για πανό. Θα έχουν σχηματισμένα με σταυροβελονιά συνθήματα που θα πικάρουν τους αντιπάλους. Και ως λάφυρα από ντου θα μπορούν περήφανα να προστίθενται στην προίκα των οπαδών που θα τα ψειρίζουν.
Τέρμα τα fly – Μόνο ζακέτες
Για χρόνια (ειδικά τη δεκαετία του ’90) οι κερκίδες των οργανωμένων συνδέθηκαν με τα μπουφάν fly. Κάθε οπαδός που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα στην γκαρνταρόμπα του, στολισμένο με κονκάρδες της ομάδας και φορεμένο ανάποδα (με το πορτοκαλί απέξω). Με τη μάνα όμως παρούσα θ’ αλλάξει το… styling. Γιατί θα έχει πιπιλίσει τόσα εκατομμύρια φορές το μυαλό του χουλιγκάνου να πάρει ζακέτα, που αποκλείεται να τη βγάλει μπροστά της στο γήπεδο.
Κολατσιό στο ημίχρονο
Τέλος πια τα «βρώμικα», τα κρουασάν από τους πλανόδιους και το πασατεμπάκι που κόβει την όρεξη. Με τη μάνα δίπλα να γνωρίζει ότι έχουν συμπληρωθεί πάνω από δυο ώρες χωρίς να έχει φάει κάτι, ο χουλιγκάνος θα κάνει υποχρεωτικό… lunch break στο ημιχρόνιο: Με ταπεράκι που θα περιέχει κεφτέδες, παστίτσιο και λοιπές μαμαδίστικες γεύσεις, ώστε ο κανακάρης της να καρδαμώσει και να τον καμαρώσει μετά το παιχνίδι στα επεισόδια με τους απέναντι.
Ξεμάτιασμα
Ούτε αποδοκιμασίες, ούτε υβριστικά συνθήματα, ούτε λαϊκά δικαστήρια. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα χρειάζεται πλέον σε περιπτώσεις που η ομάδα δεν τραβάει. Όταν οι παίκτες μοιάζουν κοιμισμένοι ή (για τον οποιονδήποτε λόγο) δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Έχοντας δίπλα τη μάνα του, ο χουλιγκάνος δεν θα βιάζεται να τα σπάσει ως αντίδραση στην ήττα. Αλλά θα της ζητά πρώτα ένα ξεμάτιασμα… εξπρές μήπως και πάρουν τα πάνω τους οι άμπαλοι.
«Είδες τον γιο της κυρά-Κούλας…»
Καλή, χρυσή η μάνα, αλλά το κλασικό της χούι δεν μπορεί να το κόψει. Ούτε να μην το μεταφέρει στο γήπεδο. Όπως κάνει λοιπόν σε ΚΑΘΕ τομέα της ζωής του γιου της, έτσι και στην εξέδρα θα κάνει συγκρίσεις. Όταν τη συμφέρει, θα επικαλείται τους άλλους και όταν δεν τη συμφέρει, θα λέει «δεν μ’ ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδιά». Και μόνο απίθανες δεν θα μοιάζουν ατάκες «είδες τον γιο της κυρα-Κούλας, τους έτρεξε τους αλλόθρησκους στο χθεσινό σκηνικό, εσύ ούτε ένα πανό δεν αξιώθηκες να πάρεις…»
