Είναι ένα από τα πρόσωπα της σεζόν για τον Παναθηναϊκό λόγω του συμβολαίου του που τελειώνει. Είναι ένα από τα πρόσωπα της σεζόν λόγω και της διαρκούς σπέκουλας για το πώς μπορεί να κολλήσει με τον Νέντοβιτς ή τον Χεζόνια.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχει περάσει τα πάνδεινα τη φετινή σεζόν με κορωνοϊό και τραυματισμούς, αλλά αποτελεί μια σταθερά του Παναθηναϊκού. Ειλικρινά δεν ξέρουμε πόσο μακριά μπορεί να τον πάει αυτή η σταθερά σε αυτό το ρόστερ ή πόσο μακριά θα μπορούσε να τον πάει συν γυναιξί (Νέντοβιτς) και τέκνοις (Παπαγιάννης-Χεζόνια), αλλά θα ήταν άδικο να κλείσει κανείς τα μάτια στη σεζόν που κάνει.
Δεν αναφέρομαι στο προφανές, ότι δηλαδή με τόσα ζητήματα υγείας έχει έναν μέσο όρο 13-14 πόντων, κάτι που είναι σούπερ για μια ομάδα να παίρνει από το τριάρι της, τον αρχηγό της. Αναφέρομαι στο ότι αυτός ο μέσος όρος έχει χτιστεί στο δεύτερο ημίχρονο των αγώνων και ιδίως στο 4ο δεκάλεπτο. Το έκανε με τον Ερυθρό Αστέρα μέσα κι έξω, το έκανε με την Αρμάνι μέσα κι έξω, το έκανε με τη Μακάμπι και σίγουρα μας διαφεύγουν 3-4 ακόμα παιχνίδια που πήρε πάνω του την ομάδα στα δύσκολα.
Είτε αυτά τα δύσκολα λογίζονται ως διεκδίκηση νίκης είτε ως αποφυγή μιας συντριβής, ο Παπαπέτρου δηλώνει παρών και το δηλώνει με διαύγεια στα κρίσιμα, όπως συνέβη με την Αρμάνι όπου τη στιγμή που ο Μακ δε μπορούσε να πάρει χαμπάρι το διαρκές pick ‘n’ roll του Παπαγιάννη για παιχνίδι above the rim, ο Ιωάννης πήρε τη μπαγκέτα και έβγαλε δύο ασίστ στο σημείο της ανατροπής.
Φυσικά έκανε την παρουσία του αισθητή και με τα τρίποντα και το γκολ-φάουλ που έβαλε. Αυτός ο παίχτης λοιπόν δέχεται την κριτική φέτος από τους Παναθηναϊκούς, αν και είναι ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας φέτος στην Ευρώπη σε επιθετικό επίπεδο. Ναι, καλύτερος σαφώς από τον Καλάθη, ελάχιστα καλύτερος από τον Σλούκα, τηρουμένων των ευθυνών και των συμβολαίων που έχουν.
Του χρεώνουν του Παπαπέτρου τα πρώτα ημίχρονα που είναι άστοχος ή που παίρνει πολλές τραβηγμένες προσπάθειες. Σε αυτό όμως δε φταίει εκείνος. Φταίει το ελάχιστο ως ανύπαρκτο επιθετικό πλάνο της ομάδας και το ανηλεές overdribbling που κάνουν Σαντ Ρος, Μποχωρίδης και Μακ. Γιατί τι να κάνει ο Παπαπέτρου όταν τόσες φορές οι τρεις γκαρντ βαράνε άσκοπα τη μπάλα για 15 δευτερόλεπτα, κάνουν κίνηση προς τα μέσα, ξαναβγαίνουν προς τα έξω, χαζολογούν εν γένει και του την πετάνε στα 4-5 δεύτερα;
Αυτόν λοιπόν θέλετε να κράξετε φίλοι Παναθηναϊκοί; Δηλαδή τα τούβλα που βαράει το βασικό 4άρι δε μας ενοχλούν; Δεν ξέρουμε αν ο Παπαπέτρου είναι ένα από τα 2-3 καλύτερα τριάρια στην Ευρώπη. Αυτό αφήνεται στην κρίση του καθενός. Ξέρουμε όμως πως σε μια ομάδα που θα είχε έναν παίχτη 50% καλύτερο του Όγκαστ και έναν άσο, έστω τύπου Μπρέι, θα έκανε αυτά που ορίζει η θέση του. Κι αυτό θα σήμαινε λιγότερα hero ball plays.