Μπορεί σήμερα οι Ευρωπαίοι να κυριαρχούν στο NBA, όπως μαρτυρούν βραβεία και στατιστικά, αλλά πριν από σχεδόν 40 χρόνια κάτι τέτοιο έμοιαζε απίστευτο. Ειδικά για παίκτες που προέρχονταν από χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, οι οποίες (Σοβιετική Ένωση, Ενωμένη Γιουγκοσλαβία κλπ) αποτελούσαν τις κορυφαίες δυνάμεις του αθλήματος.
Κι όμως, ο δρόμος για αυτούς δηλαδή για «ιερά τέρατα» όπως ο Πέτροβιτς, ο Κούκοτς, ο Ντίβατς, ο Σαμπόνις, ο Μαρτσουλιόνις και οι σύγχρονοι Γιόκιτς και Ντόντσιτς άνοιξε από έναν Βούλγαρο! Για την ακρίβεια, από ένα… θεριό που λεγόταν Γκιόργκι Γκλούτσκοφ το μακρινό 1985.
Προς έκπληξη όλων στη διαδικασία του ντραφτ εκείνης της χρονιάς οι Σανς τον επιλέγουν στο νούμερο 148 στον 4ο γύρο, κάνοντάς τον έτσι τον πρώτο ανατολικοευρωπαίο που πέρναγε από αυτή την διαδικασία στην ιστορία, με την βουλγάρικη ομοσπονδία να συναινεί στην μετακίνησή του λαμβάνοντας ως «δώρο» 100.000 δολάρια. Ο ίδιος ο παίκτης υπέγραψε για 2 χρόνια έναντι 375.000 δολαρίων, ενώ η ομάδα του Φοίνιξ ανέλαβε και μια σειρά από άλλες υποχρεώσεις. Ξεκινώντας από το απλό, δηλαδή να πληρώσει τα έξοδα διαμονής ενός διερμηνέα αποκλειστικά για τον θηριώδη σέντερ 24 ώρες το 24ωρο, αφού ο Γκλούτσκοφ μιλούσε μόνο βουλγαρικά.
Όπως εξιστορεί ο Τζέρι Κολάντζελο (κατά καιρούς προπονητής, general manager και ιδιοκτήτης των Σανς) τον Γκλούτσκοφ τον είχε συστήσει ένας Ιταλός προπονητής, ο οποίος μαγεύτηκε από τους 23 πόντους και 19 ριμπάουντ που είχε κατά μέσο όρο την προηγούμενη σεζόν, αλλά και τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα. Στο scouting report μάλιστα, έφτασε στο σημείο της απόλυτης ιεροσυλίας. Να τον συγκρίνει με τον Άρβιντας Σαμπόνις!
Πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι ο Κολάντζελο δεν είχε μόνο το αγωνιστικό σκέλος κατά νου όταν επέλεγε τον Γκλούτσκοφ. Ο Βούλγαρος μετατράπηκε σε περιφερόμενη ατραξιόν, με το θέμα της καταγωγής του εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, να προβάλλεται έντονα και να γίνεται ξεκάθαρα πολιτική –και όχι μόνο- εκμετάλλευση της κατάστασης.
Για τον νεαρό Γκιόργκι η Αμερική έμοιαζε με πρώτη φορά που παιδί βρίσκεται σε θεματικό πάρκο. Όλα για εκείνον φάνταζαν με λούνα παρκ και ήταν ξεκάθαρο ότι έχοντας να αντιμετωπίσει και το εμπόδιο της γλώσσας που έδειχνε αξεπέραστο, ελάχιστα αντιλαμβανόταν από το πανηγύρι της εκμετάλλευσης που είχε στηθεί γύρω από αυτόν.
Ενδεικτική της… υπόληψης που του είχαν ήταν και μια διαφήμιση που γύρισαν οι Σανς για να προμοτάρουν την μεταγραφή του. Έδειχνε τον Βούλγαρο παίκτη μαζί με τον Κολάντζελο στα αποδυτήρια, με τον δεύτερο να κοιτά την κάμερα και να λέει: «Να, βρισκόμαστε εδώ στα αποδυτήρια με τον Γκιόργκι Γκλούτσκοφ και συζητάμε για το μεγάλο παιχνίδι με τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Πώς το βλέπεις το ματς;».
Τότε παίρνει τον λόγο ο Βούλγαρος, μουρμουράει κάτι στην μητρική γλώσσα του και από κάτω «τρέχουν» υπότιτλοι που γράφουν: «Δεν καταλαβαίνω λέξη μεγάλε, αλλά λατρεύω το μεξικάνικο φαγητό», για να γυρίσει ξανά το πλάνο στον χαμογελαστό Κολάντζελο που κλείνει το διαφημιστικό λέγοντας: «Δεν είναι πραγματικά απίστευτες οι γνώσεις που έχει αυτό το παιδί για το ΝΒΑ;»!
Τα media τον λάτρεψαν και αμέσως του κόλλησαν μια σειρά από παρατσούκλια, τα οποία υποτίθεται τόνιζαν τις ικανότητές του. Αναφέροντας σε αυτόν ως « Georgi Boy», «the Balkan Banger», «Glue», ακόμα και… « Air Georgi», λες και μιλάμε για τον Τζόρνταν! Σύντομα, όμως αποδείχθηκε ότι τίποτα από αυτό δεν ίσχυε…
Ο ίδιος έχει να θυμάται ένα ματς τον Νοέμβριο κόντρα στους Σπερς που είχε 12 πόντους και 10 ριμπάουντ, αλλά τέτοια νούμερα είδε μόλις 2-3 φορές ακόμα μέσα στη σεζόν. Ο ύψους 2.04 25χρονος παίκτης είχε ξεκάθαρο πρόβλημα προσαρμογής. Η εικόνα του κόουτς Τζον ΜακΛέοντ να προσπαθεί να συνεννοηθεί μαζί του με χειρονομίες και… σφυρίγματα ή να παίζει το χαλασμένο τηλέφωνο με τον μεταφραστή που υπήρχε στον πάγκο ήταν μάλλον τραγελαφική και απολύτως ενδεικτική του πόσο στραβά είχε πάει το όλο project. Επιπλέον ο Γκλούτσκοφ σταδιακά έβγαλε κι άλλα προβλήματα. Αν και το σωστό ρήμα εδώ δεν είναι το «έβγαλε» αλλά το «έβαλε». Τι; Πολλά κιλά.
Οι φήμες και οι μαρτυρίες κάνουν λόγο για μια «καταστροφή» που ξεκίνησε όταν ο Γκιόργκι γνώρισε για πρώτη φορά τα… μπεργκεράδικα! Και όχι μόνο αυτά, αλλά και τις πιτσαριες, τα ζαχαροπλαστεία, τα παγωτατζίδικα και όλα όσα ήταν αδύνατο να απολαύσει στην Βουλγαρία της δεκαετίας του ’80, πριν την πτώση του Τείχους. Οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν μάλιστα ότι δεν έμεινε εκεί και στο κόλπο βάζουν και το γυναικείο φύλο, με τον Βούλγαρο να έχει αρκετές «περιπέτειες», σύμφωνα πάντα με τους Αμερικανούς.
Το νούμερο 1 πρόβλημά του πάντως προβάλλεται ότι ήταν το βάρος του. Και αναρωτιέται κανείς «μα πόσο έτρωγε….». Την απάντηση την δίνει ο τότε συμπαίκτης του Άλβαν Άνταμς, που ήταν και ο μόνος παίκτης με τον οποίο ο Γκιόργκι έκανε λίγη παρέα. «Έχει την πλάκα του να βγαίνεις έξω μαζί του. Πάμε για φαγητό και όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού με ρωτάει ποιο είναι το μερίδιο που πρέπει να πληρώσει ο καθένας ανάλογα με αυτά που έφαγε. Για να δούμε λοιπόν, Γκιόργκι… Η… λυπητερή είναι 93 δολάρια. Εγώ έφαγα για 7 δολάρια κι εσύ για 86»!!!
Η αλήθεια είναι ότι για την αποτυχία του Γκλούτσκοφ υπήρξαν κάποιοι που έβαλαν στην εξίσωση ακόμη και χρήση ουσιών. Ή την απουσία τους. Ο Κολάντζελο λέει χαρακτηριστικά: «Εκείνη την εποχή γνωρίζαμε ότι οι Βούλγαροι αρσιβαρίστες και αθλητές στίβου έπαιρναν αναβολικά. Δεν πιστεύαμε όμως ότι μπορεί να συνέβαινε με έναν μπασκετμπολίστα. Αλλά ήρθε σε εμάς δυνατός, με μπασκετικό μέγεθος και αδυναμία επικοινωνίας. Στην πορεία τα έχασε όλα όπως ο Σαμψών στην Βίβλο. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο συνδυασμός όμορφων κοριτσιών, φαγητού και ΙΣΩΣ αποχής από ουσίες, δεν θα του επέτρεπε να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ», αποκάλυψε…
Έτσι μετά από ένα χρόνο ο Γκιόργκι Γκλούτσκοφ ολοκλήρωσε το ταξίδι του στην άλλη όχθη του Ατλαντικού με τους συμπαθητικούς (τηρουμένων των αναλογιών) μέσους όρους των 4,9 πόντων και 3,3 ριμπάουντ σε 16 λεπτά συμμετοχής.
Επιστρέφοντας στην Ευρώπη έπαιξε για μερικά χρόνια για λογαριασμό της Καζέρτα και μάλιστα ήταν στην ομάδα του τεράστιου Όσκαρ Σμιτ που ηττήθηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης στον ιστορικό τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο ΣΕΦ το 1989 Η βασίλισσα νίκησε 117-113, ο Ντράζεν Πέτροβιτς σημείωσε 62 πόντους, λίγους μήνες πριν πάει και αυτός (μετά τον Γκλούτσκοφ) στο ΝΒΑ. Για την Καζέρτα ο «βραζιλιάνος Γκάλης» πέτυχε 44 αλλά και ο… καψερός ο Βούλγαρος ήταν τιμιότατος προσθέτοντας 13 πόντους και 7 ριμπάουντ.
Αργότερα έφτασε στο σημείο να αγωνιστεί στην Μικτή Ευρώπης, αποδειξη ότι δεν ήταν τόσο… άμπαλος όσο τον παρουσίαζαν οι Αμερικανοί, ενώ παραμένει ακόμη και σήμερα μάχιμος από διάφορες θέσεις, έχοντας διατελέσει μεταξύ άλλων και πρόεδρος της Ομοσπονδίας μπάσκετ της Βουλγαρίας.