Είναι, εν πολλοίς, κατανοητό: στο σημείο πάνω από το σήμα της ομάδας στη φανέλα υπάρχουν 6 αστέρια, κάθε ένα από τα οποία παραπέμπει σ’ έναν περίλαμπρο θρίαμβο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της από εδώ πλευράς του Ατλαντικού- και, μάλιστα, έξι κούπες που κατακτήθηκαν όχι την περίοδο που έγραφε την Οδύσσεια ο Όμηρος, αλλά όλες τους πρόσφατα. Πολύ πρόσφατα.
Επομένως ναι, είναι κατανοητό: οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν συνηθίσει τα μεγαλεία πορτοκαλί αποχρώσεων, μια και ο «Εξάστερος» τους έχει… κακομάθει. Η ανάβαση στην κορυφή του Έβερεστ και η γεύση της σαμπάνιας είναι γνώριμες εικόνες και γεύσεις για τους πράσινους οπαδούς, οι οποίοι δυσκολεύονται να συνηθίσουν την νέα τάξη πραγμάτων.
Δυστυχώς, όμως, μετά από μία δεκαετία καινοφανούς οικονομικής κρίσης και μια διετία, σχεδόν, που ο κορωνοϊός μας έχει κατσικωθεί στο λαιμό και δε λέει να καταλάβει πως η ανεπιθύμητη βίζιτά του στον πλανήτη έχει καταντήσει προ πολλού αρμένικη, τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός (αλλά και ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο Άρης και…και…και) πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, τα οποία δε συμβαδίζουν ακριβώς με «παράλογα» μπάτζετ της χρυσής εποχής των Γιαννακόπουλων, αλλά με πιο εξορθολογισμένα ποσά κυρίως στην πλευρά του «δούναι».
Κινούμενη σε αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, η διοίκηση του Τριφυλλιού- που, μην ξεχνάμε, ξεχειλίζει μπάσκετ με τους Αλβέρτη-Διαμαντίδη να κρατούν στιβαρά το τιμόνι- έκανε την κάλλιστη δυνατή επιλογή για τον πάγκο, φέρνοντας τον Δημήτρη Πρίφτη.
Και ήδη ο Έλληνας τεχνικός αρχίζει να χτίζει με περισσή μαεστρία το ρόστερ της σεζόν 2021-2022. Έχει κλείσει για το πολύπαθο «1» τον Κέντρικ Πέρι (έναν combo guard, δηλαδή, που κάνει ελάχιστα λάθη και μπορεί να παίξει σχεδόν άριστα το αγαπημένο pick-n-roll του coach Πρίφτη), συμφώνησε και με τον γνώριμό μας από Λάρισα και Προμηθέα Τζεχάιβ Φλόιντ (που μια χαρά είναι για back up του Παπαγιάννη), κράτησε στο ΟΑΚΑ τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητος, ενώ τα πράσινα θα συνεχίσει να φοράει και ο βομβαρδιστής Νέντοβιτς.
Ωστόσο, η μεγάλη κίνηση (ιδίως δεδομένου του πόσο κόστισε) μάλλον θ΄αποδειχθεί άλλη: ο Ντάριλ Μέικον βρίσκεται σε διαδικασία ανταλλαγής συμβολαίων με τους διοικούντες της ομάδας και λίαν συντόμως θ’ αποτελέσει και επίσημα μέλος της ομάδας.
Ο Μέικον φόρεσε πέρυσι στο δεύτερο μισό της σεζόν, κατόπιν επιμονής του τότε προπονητή της Ένωσης Ηλία Παπαθεοδώρου, τη φανέλα της ΑΕΚ και έβγαλε όσα μάτια βρήκε πρόχειρα στο διάβα του στα παρκέ.
Ο Αμερικανός γκαρντ τελείωσε την σεζόν με 18.2 πόντους και 3.7 ασίστ, σουτάροντας με τα εξωπραγματικά 63.5% στο δίποντα, 46% σχεδόν στα τρίποντα και 90% στις βολές! Όταν παίρνει φωτιά στην επίθεση (ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την 40άρα κόντρα στον Προμηθέα) δεν σβήνει ούτε με το μεγαλύτερο πυροσβεστικό κρουνό της γης σε πλήρη λειτουργία, καθώς τα στάζει από μέση απόσταση, από το τρίποντο, από το σπίτι του στις ΗΠΑ, κάνει μπούκες, πασάρει καλά- εν ολίγοις, είναι ένα σπάνιο, τηρουμένων των αναλογιών, υπερόπλο στο μπροστά μισό του γηπέδου.
Στον Παναθηναϊκό ο Μέικον θα κοστίσει κάτι μεταξύ 250.000 και 300.000, ένα ποσό που για την συνεισφορά που μπορεί να έχει σε Α1 και Ευρωλίγκα φαντάζει… κλοπή.
Ο Πρίφτης ψάχνει διαχρονικά στις ομάδες του για παίκτες που να μπορούν να παίξουν καλά στο 1 εναντίον 1 και που να διαθέτουν σπουδαία αθλητικά προσόντα, και ο Μέικον, παρά το ύψος του (που δεν τον λες και έμβιο Πύργο του Άιφελ), καλύπτει στο έπακρο και τα δύο αυτά κριτήρια.
Ο νέος προπονητής των πρωταθλητών Ελλάδος ξέρει πως το μπάσκετ- ναι, ακόμα και το ευρωπαϊκό που σ’ αυτά είναι λίγο πιο… δεινόσαυρος- έχει επιστρέψει εκεί που διαχρονικά του πρέπει: στην επίθεση. Οι εποχές που «ευδοκιμούσαν» σ’ αυτόν τον μπασκετικό πλανήτη τα αγωνιστικά εκτρώματα τύπου Λιμόζ έχουν περάσει (ελπίζουμε ανεπιστρεπτί) και για να κυριαρχήσει κανείς στην Ευρωλίγκα- ή έστω απλά να διακριθεί- πρέπει η ομάδα του να τα «στάζει».
Κι εδώ είναι που ο Μέικον σε συνδυασμό με το υπόλοιπο ρόστερ μπορεί να φανεί εξωπραγματικά χρήσιμος: δεδομένης της παραμονής του Νέντοβιτς αλλά και της σοβαρότατης πιθανότητας να συνεχίσει να φοράει τα Πράσινα και ο Χεζόνια (αυτή την στιγμή το να μείνει είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από το να φύγει), καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως με τον πρώην παίκτη της ΑΕΚ στην 12άδα αυτομάτως ο ΠΑΟ έχει 3 παίκτες που μπορούν να βάλουν στους πάντες μια ξεγυρισμένη 25άρα.
Ναι, προφανώς και είναι δύσκολο να τις βάλουν και οι 3 στο ίδιο παιχνίδι, όμως αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνεται σε κάθε ματς για να κερδίζει το Τριφύλλι. Μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός θα παίρνει σκορ και από τον Παπαπέτρου σε σταθερή βάση αλλά και από τον Παπαγιάννη.
Εκείνο που μετράει είναι ότι το σύνολο του Πρίφτη μοιάζει ικανό όταν βρίσκει ρυθμό να βάζει 85-90 πόντους σε όλους, κάτι που είναι ανεκτίμητο στο σύγχρονο μπάσκετ (και ειδικά στα 40 λεπτά που παίζουμε εμείς και όχι στα 48 του ΝΒΑ),
Ναι, εντάξει: το παραπάνω σενάριο έχει πολλούς αστερίσκους. Κατ’ αρχάς ο Χεζόνια δεν έχει ανανεώσει ακόμα και κατά δεύτερον η υγεία του Νέντοβιτς είναι ένα μείζον ζήτημα για το οποίο κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά πως δε θα προκύψει 3-4 φορές μέσα στην σεζόν. Όμως…
Όμως, σαν προπονητικό πλάνο, ο Πρίφτης ξεκινάει ξεκάθαρα με το δεξί: ο Παναθηναϊκός του με την προσθήκη του Μέικον τονώνει σε τεράστιο βαθμό την επίθεσή του και γίνεται επικίνδυνος για όλες τις άμυνες.
Σύμφωνοι και πάλι: προφανέστατα αυτό δε σημαίνει πως αίφνης θα γίνει Εφές ή Μπαρτσελόνα ή ΤΣΣΚΑ και θα πάει με το χειρόφρενο λυμένο για το 7ο αστέρι, όμως μοιάζει απίθανο το να τελειώσει 16ος στη βαθμολογία της Ευρωλίγκα του χρόνου ή να έχει ρεκόρ 11-23 όπως πέρυσι.
Κι αυτό, για μια ομάδα που θέλει αργά αλλά σταθερά να επιστρέψει εκεί που δικαιωματικά ανήκει, είναι το πρώτο βήμα για την επιτυχία.
Τα έπη του Ομήρου μπορούν να περιμένουν. Θα ξαναγραφτούν, αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα τους…