Είναι απολύτως λογικό οι οπαδοί του Παναθηναϊκού να κρατούν μικρό καλάθι και φέτος. Τα τελευταία χρόνια η αρχή κάθε σεζόν ξεκινούσε με μεγάλες προσδοκίες και μέσα σε λίγες αγωνιστικές το όνειρο γινόταν εφιάλτης. Φέτος όμως οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν έναν καλό λόγο για να αισιοδοξούν. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια στον πάγκο της ομάδας τους βρίσκεται ένας προπονητής που είναι θιασώτης του συστήματος που είναι κομμένο και ραμμένο για το τριφύλλι: Του 4-2-3-1.
Μιλάμε για έναν τακτικό σχηματισμό που μπορεί να αποδειχτεί ευχή ή κατάρα. Ευχή γιατί αν εφαρμοστεί σωστά προσφέρει αμυντική κάλυψη και πλουραλισμό στην επίθεση και κατάρα γιατί αν δεν έχεις τα σωστά εργαλεία σε θέσεις- κλειδιά μπορεί να σε εκθέσει. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα ομάδας πρωταθλητισμού που ταιριάζει παραδοσιακά στο τριφύλλι.
Ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζει ότι στο 4-2-3-1 κομβικοί παίκτες τόσο σε θέση άμυνας, όσο και στη δημιουργία του παιχνιδιού είναι οι δυο ποδοσφαιριστές στο 6 και το 8. Και με την επιλογή του Πέρεθ έδειξε ότι με το καλημέρα εντόπισε το μεγάλο πρόβλημα του περυσινού Παναθηναϊκού. Κατάλαβε ότι του έλειπε απ’ το κέντρο ο παίκτης που θα ανακτά την κατοχή με το επιθετικό του μαρκάρισμα, θα παίρνει γρήγορες αποφάσεις και θα μπορεί να απειλεί από μακριά με το εκτός περιοχής σουτ του. Ο Ισπανός μέσος όχι μόνο διαθέτει όλο το πακέτο, αλλά μοιάζει και ο ιδανικός παίκτης για να κουμπώσει στα χαφ δίπλα στον Αλεξανδρόπουλο. Ασφαλώς όλες οι μεταγραφές κρίνονται στο γήπεδο, όμως η επιλογή του Γιοβάνοβιτς στα χαρτιά και με βάση το διαθέσιμο μπάτζετ της ομάδας μοιάζει εξαιρετική. Και κάνει τους φίλους του τριφυλλιού να αισιοδοξούν ότι στον ίδιο δρόμο θα βαδίσει ο Σέρβος και στην επόμενη μεταγραφή του Παναθηναϊκού η οποία θα καθορίσει εν πολλοίς και την εφετινή πορεία της ομάδας.
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι οι πράσινοι αναζητούν δυο εξτρέμ για τα φτερά στο 4-2-3-1. Κι αυτή είναι η πιο κρίσιμη απόφαση που θα κληθεί να πάρει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Υπάρχουν δυο δρόμοι. Ο πρώτος είναι να επιλέξει ο Σέρβος δυο καθαρόαιμα εξτρέμ στο δεξί και το αριστερό άκρο. Για να βγει το συγκεκριμένο σύστημα, ειδικά στην Ελλάδα όπου ο Παναθηναϊκός στα 9 απ’ τα 10 ματς θα βρίσκεται σε θέση επίθεσης και θα καλείται να ανοίξει κλειστές άμυνες θα πρέπει το 10άρι πίσω από τον επιθετικό να πατάει και περιοχή και να σκοράρει (φανταστείτε έναν Νίκο Λυμπερόπουλο στο ξεκίνημα του). Οι δυο εξτρέμ πρέπει να είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός, να προσφέρουν στήριγμα στον επιθετικό και να έχουν καλές επιστροφές για να ντουμπλάρουν τα μπακ σε θέση άμυνας και ο επιθετικός μπροστά να κάνει τη μισή ευκαιρία γκολ και να μπορεί να σπάει την μπάλα στους 3 της πίσω ζώνης για να κομματιάζει την αμυντική θηλιά των αντιπάλων.
Επειδή λοιπόν ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε οι περισσότερες ομάδες της Superleague διαθέτουν τέτοιους παίκτες στο ρόστερ τους, η εφαρμογή του 4-2-3-1 με δυο καθαρόαιμα εξτρέμ θα είναι καταστροφική επιλογή. Θυμηθείτε εσείς οι λίγο πιο παλιοί τη χρονιά που ο Φερνάντο Σάντος προσπάθησε να κάνει κάτι ανάλογο στον Παναθηναϊκό. Με τον Μπασινά και τον Σαϊνιο στο 6 και το 8 αντίστοιχα, τον «Κάρα» στο 10 και εξτρέμ τον Παντελή Κωνσταντινίδη αριστερά και τον Γιόνας Κόλκα δεξιά (πίσω από τον Μιχάλη Κωνσταντίνου). Το αποτέλεσμα του «πειράματος» με τα δυο καθαρόαιμα εξτρέμ γνωστό και… αξέχαστο στους φίλους του ΠΑΟ.
Ο δεύτερος δρόμος είναι να επιλέξει ο Γιοβάνοβιτς ένα καθαρό εξτρέμ στο ένα άκρο και για το δεύτερο φτερό να προτιμήσει έναν περιφερειακό επιθετικό που να μπορεί να παίξει στα πλάγια. Θυμηθείτε τον Σαλπιγγίδη στο δεξί άκρο της επίθεσης τη χρονιά του νταμπλ ή τον Δημήτρη Παπαδόπουλο ο οποίος έκανε μάγκα τον Κωνσταντίνου ξεκινώντας από το αριστερό φτερό της επίθεσης.
Σε φάση επίθεσης γέμιζε την περιοχή ως δεύτερος επιθετικός και σε φάση άμυνας είχε τις αντοχές και τα τρεξίματα να γυρίζει και να βοηθάει το αριστερό του μπακ (Μάρκους Μινχ). Για να μην πάμε τόσο πίσω, θυμηθείτε κάτι πιο πρόσφατο. Πώς μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο ο Μάρκους Μπεργκ όταν ο Γιάννης Αναστασίου έβαλε στα άκρα τον Καρέλη προσφέροντας στον Σουηδό το στήριγμα που χρειαζόταν. Ο δεύτερος επιθετικός που παίζει στα άκρα του 4-2-3-1 προσφέρει πλουραλισμό στην επίθεση και σπάει την αμυντική ισορροπία του αντιπάλου που έρχεται να παίξει το παραδοσιακό ταμπούρι.
Πώς θα είναι ο φετινός Παναθηναϊκός αν ο Γιοβάνοβιτς κάνει τη συγκεκριμένη επιλογή; Κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: Τερματοφύλακας- μεταγραφή. Τετράδα στην άμυνα: Κώτσιρας- Σένκεφελντ- Μεταγραφή, Χουάνκαρ. Στα χαφ: Πέρεθ, Αλεξανδρόπουλος (ή Κουρμπέλης).
Στην τριάδα πίσω από τον επιθετικό Μπουζούκης, ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά του Καρέλη αριστερά και ένα εξτρέμ με τα χαρακτηριστικά του Λιβάι Γκαρσία δεξιά. Επιθετικός Φώτης Ιωαννίδης (ο μικρός αν προσεχτεί μπορεί να γίνει ο βασικός επιθετικός όχι μόνο του Παναθηναϊκού, αλλά και της εθνικής) ή Μακέντα.
Έχετε καμιά αμφιβολία ότι θα μιλάμε για ομάδα κλάσεις ανώτερη από την περυσινή;