Είναι βέβαιο ότι κατά την διάρκεια της καριέρας του και ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής, εδώ και μερικά χρόνια, ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο έχει χάσει κάμποσες φορές τον ύπνο του. Κάποιες φορές σχεδιάζοντας το πλάνο του για αγώνα, άλλες αναλογιζόμενος λεπτομέρειες των συζητήσεων για το μέλλον του ή στριφογύριζε στο κρεβάτι προσπαθώντας να βρει τρόπους για να σταματήσει επικίνδυνους αντιπάλους, όπως για παράδειγμα ο Λιονέλ Μέσι.
Ποιος να του το ‘λεγε του Αργεντινού ότι ο συμπατριώτης του θα συνέχιζε να του προκαλεί προβλήματα, ακόμη και τώρα που ο 50χρονος τεχνικός έχει αυτό που οι άλλοι θεωρούν «ευλογία», δηλαδή την δυνατότητα να κοουτσάρει τον κατά πολλούς κορυφαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο…
Μα, θα τολμήσει να πει κανείς, είναι δυνατόν να προκαλεί δονήσεις στην Παρί Σεν Ζερμέν η πιο ταραχώδης μετακίνηση ποδοσφαιριστή –και μάλιστα αυτού του υψηλότατου επιπέδου;
Σε όλα τα πράγματα, επομένως και στο ποδόσφαιρο, τεράστια σημασία έχουν οι συνθήκες και το timing στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα. Πριν μερικά χρόνια όλα θα ήταν διαφορετικά, όμως τώρα ο Ποτσετίνο παράλληλα με μια τεράστια ευκαιρία, έχει στα χέρια του και μια «ωρολογιακή βόμβα», αφού ξέρει ότι με τέτοιο ρόστερ διαθέσιμο, κανείς στο τέλος της σεζόν δεν θα του χαριστεί εάν ακολουθήσει τον δρόμο των… αποτυχιών και συνεχίζει η Λιλ ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα να «γλεντάει» τους νεόπλουτους Παριζιάνους. Εδώ άλλοι κι άλλοι πήραν πόδι από την ομάδα μόνο και μόνο επειδή δεν κατέκτησαν το Τσάμπιος Λιγκ.
Μέχρι αυτή την στιγμή ο Αργεντινός τεχνικός έχει κρατήσει κάθε σκέψη που αφορά την 11άδα και τον διαμοιρασμό των ρόλων στο γήπεδο για τον εαυτό του. Σύντομα, όμως, θα χρειαστεί να παρουσιάσει στο γήπεδο τα σχέδιά του και τότε θα διαπιστώσουμε το κατά πόσο έχει αντίστοιχη γνώμη με διάφορους αναλυτές οι οποίοι έχουν προεξοφλήσει από τώρα τόσο τα πρόσωπα όσο και την διάταξη των Γάλλων την νέα σεζόν.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε λοιπόν ως τώρα, τα… κουκιά είναι μετρημένα. Τερματοφύλακας ο Ντοναρούμα, στην άμυνα Χακίμι, Σέρχιο Ράμος, Μαρκίνιος, Κιμπεπέ, στα χαφ οι Βεράτι, Βαϊνάλντουμ και από εκεί και πέρα το… χάος!
Ένας γαλαξίας αστέρων που κάνει τους «γκαλάκτικος» της Ρεάλ Μαδρίτης κάποτε να φαίνονται… παρακατιανοί, αφού περιλαμβάνει μια τετράδα που αποτελείται από τις δύο πιο ακριβές μεταγραφές όλων των εποχών (Νεϊμάρ, Εμπαπέ), τον κατά τεκμήριο κορυφαίο ποδοσφαιριστή του 21ου αιώνα και ενδεχομένως της ιστορίας (Μέσι) και τον μόνιμα «αδικημένο» από οπαδούς και δημοσιογράφους Άνχελ Ντι Μαρία, που είναι πάντα τελικά τόσο χρήσιμος που ανεξάρτητα από τους παίκτες που έρχονται και φεύγουν, εκείνος είναι πάντα στην 11άδα, όπως άλλωστε έκανε και την περίοδο που αγωνιζόταν για λογαριασμό της «βασίλισσας».
Αυτή η τετράδα-φωτιά είναι λογικό να… υγραίνει τα όνειρα των Παριζιάνων για κυριαρχία εντός και εκτός των συνόρων, αλλά η πραγματικότητα δεν βρίσκεται στο… football manager. Εκεί ενδεχομένως όλα θα κυλούσαν κατά το αναμενόμενο και οι κούπες θα έρχονταν για πλάκα, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι.
Στα 34 χρόνια του ο Μέσι δεν είναι ο ίδιος παίκτης που ήταν πριν μια δεκαετία, προφανώς, ούτε καν ο ίδιος με αυτόν που βλέπαμε πριν πατήσει τα 30. Και η αναφορά δεν γίνεται στα τεχνικά χαρακτηριστικά ή το ταλέντο, πράγματα δηλαδή που δεν αλλοιώνονται από τον χρόνο. Όλη η κουβέντα σχετίζεται με θέματα φυσικής κατάστασης που αν εξαιρέσεις το απόλυτο φαινόμενο που ακούσει στο όνομα Κριστιάνο Ρονάλντο, επηρεάζει τους πάντες.
Αντίθετα από τον Πορτογάλο, ο Αργεντινός δεν έχει διατηρήσει (έτσι κι αλλιώς δεν τα είχε και ποτέ σε έντονο βαθμό) χαρακτηριστικά που να του επιτρέπουν να διατηρείται στον «αφρό». Σύμφωνα με τον υποτιθέμενο σχεδιασμό και με δεδομένο το γεγονός ότι στο αριστερό άκρο της επίθεσης θα παίζει ο Ντι Μαρία και ότι Νεϊμάρ και Εμπαπέ μπορούν εναλλάξ να καλύπτουν το δεξί άκρο και την κορυφή της επίθεσης, τότε η μόνη θέση που… περισσεύει για τον Μέσι είναι αυτή πίσω από τον φορ, κάτι σαν δεκάρι ή απλά πλέι μέικερ, όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Για κάποιους, άλλωστε, αυτή είναι και η φυσική θέση του Αργεντινού, η θέση που του ταιριάζει καλύτερα. Στα 34 χρόνια του, όμως, και στην δεδομένη ομάδα ισχύει αυτό; Θα μπορέσει δηλαδή ο Λίο να τα βάλει με ένα σκληροτράχηλο αντίπαλο κέντρο, όπου παίκτες με μια δεκαετία λιγότερη στις πλάτες του θα τον κυνηγούν ανελέητα σε όλο το μήκος και το πλάτος του γηπέδου. Και –φυσικά- η συζήτηση δεν γίνεται για τα ματς με ομάδες τύπου Λοριάν και Νανσί, αλλά για το κορυφαίο επίπεδο, εκείνο του Champions League όπου κανείς δεν αστειεύεται.