Φαγωθήκαμε οι αλήτες, οι κακεντρεχείς να κατηγορούμε επί 7 μήνες τον Λάζλο Μπόλονι για την απαράδεκτη εικόνα ποδοσφαιρικής ομάδας που παρουσίαζε, έφυγε, δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα και τώρα δεν έχουμε με ποιον να τα βάλουμε…
Ναι, ο Λάζλο Μπόλονι παρουσίασε ακατάλληλο ποδοσφαιρικό σχέδιο, σχεδόν ασεβές προς τον κόσμο. Όχι μόνο του Παναθηναϊκού, αλλά του ποδοσφαίρου γενικά. Κακώς επιλέχθηκε, ορθώς αποχώρησε.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς σίγουρα δεν είναι Λάζλο Μπόλονι. Σίγουρα δεν είναι πιο κάτω από το επίπεδο που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια. Μπορεί για την ομάδα του 2010 για παράδειγμα να είναι λίγος, αλλά για την τωρινή εκδοχή, είναι πολύς. Αρκετός τουλάχιστον.
Το ότι λοιπόν δεν είναι και τόσο εξωφρενικά μεγάλη η διαφορά της ομάδας που παρουσιάζει ως τώρα, σε σχέση με αυτό που μας έδωσε ο Μπόλονι, δε σημαίνει ότι αδίκως κατηγορείτο ο τελευταίος. Σημαίνει ότι ήταν ο πρώτος που έπρεπε να φύγει. Αλλά όχι ο μόνος.
Το ρόστερ των πρασίνων έχει τρομακτικά κενά και ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά. Αυτό δεν απορρέει από την εικόνα με τη Μίλαν. Επιβεβαιώθηκε όμως απ΄αυτή. Ναι, σε ένα φιλικό απέναντι στη Μίλαν, που είναι σίγουρα 3 σκαλιά πιο πάνω από τον Παναθηναϊκό, δεν απασχολεί το αποτέλεσμα. Απασχολεί όμως το χάσμα. Γιατί τα 3 σκαλιά της θεωρίας, στην πράξη έγιναν 4 και 5. Κι αν δεν υπήρχε η μαχητικότητα του Ιωαννίδη, κανείς δε θα μιλούσε για τιμητική ήττα.
Όταν μια ομάδα που υποτίθεται δεν έχει πίεση χρόνου, έχει ακόμα τόσα κενά και δεν δείχνει ούτε ψήγμα προόδου σε σχέση με το ξεκίνημα της προετοιμασίας, τότε οφείλει να κοιτάξει και πέρα από τον προπονητή, ο οποίος το παλεύει πολύ να βγάλει καλό εαυτό από κάποιος παίκτες, αλλά δείχνουν κατεστραμμένοι από τον Μπόλονι ή ξεπερασμένοι από το άθλημα.
Πρώτος και καλύτερος ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντινός δεν ήταν και κανένας υπερπαίκτης στην προηγούμενη θητεία του. Χασογκόλης ήταν, όταν έπαιζε δεξί εξτρέμ έχανε διαρκώς τη μπάλα, τζαρτζάρισμα δεν είχε, του έλειπαν πολλά. Αλλά για τον Παναθηναϊκό που κυνηγάει την 4η θέση και ψάχνει να φτιάξει ομάδα που να βγάζει 5-6 φάσεις ανά ματς, είναι επαρκής. Θα έπρεπε να είναι. Τίποτα όμως. Ούτε πέρσι έδειξε πράγματα, ούτε φέτος δίνει κάποια ελπίδα. Γιατί θεωρείται εκ προοιμίου βασικός για δεκάρι; Ποιος ξέρει;
Δεύτερος, σίγουρα ξεπερασμένος από το άθλημα, ο Μαουρίσιο. Ο Βραζιλιάνος και στον ΠΑΟΚ του πρωταθλήματος πάναργος ήταν. Κι εκεί δεν εξέλισσε ιδιαίτερα το επιθετικό παιχνίδι. Σε ένα ματς θα ήταν σαρωτικός στα επόμενα 5-6 θα έκανε 35 πάσες στα 2-3 μέτρα και θα έβγαινε στην αντεπίθεση με σκοπό να περάσουν δευτερόλεπτα κι όχι να κάνει κάτι ουσιαστικό. Τον βλέπεις και νομίζεις πως θα πέσει κάτω αναίσθητος, δεν έχει τίποτα σε αντοχές και σίγουρα δε γίνεται να παίζει βασικός. Είναι για να μπαίνει στο 70 όταν είσαι μπροστά στο σκορ με στόχο να το διαφυλάξεις.
Τρίτη ανεξήγητη επιμονή είναι ο Σωκράτης Διούδης. Ακόμα και στο διάστημα της περσινής σεζόν που έπιανε τις κάλτσες του, κανείς δεν είπε γιατί συνέβαινε αυτό. Όταν κάνεις 15 βολέ σε κάθε ματς και τα 12 δεν περνάνε το κέντρο ή πάνε σε αντίπαλο, αυξάνονται οι επιθέσεις του αντιπάλου, άρα περισσότερες τελικές απέναντι σε μια άμυνα μέτρια προς κακή που έχει να διαχειριστεί και το άγχος της απώλειας της μπάλας.
Αν είσαι αμυντικός, όσο καλός κι αν είσαι, όταν ξέρεις ότι η μπάλα θα πάει σε αντίπαλο και δη μπροστά από το κέντρο, προετοιμάζεσαι για άμυνα, παίρνεις μέτρα προς τα πίσω και ο αντίπαλος έχει χώρο να δράσει. Ένας καλός τερματοφύλακας εμπνέει τέτοια εμπιστοσύνη ώστε ο αμυντικός να φοβάται λιγότερο. Ήταν ο Σαριέγκι καλύτερος αμυντικός από τον Βέλεθ ή τον Σέκενφελντ; Όχι. Αλλά έπαιρνε εμπιστοσύνη από τους μπροστά του στο κέντρο και το τέρμα. Ο Διούδης είναι περισσότερο μέτριος τερματοφύλακας παρά καλός. Είναι ο ορισμός του τερματοφύλακα 5ης ομάδας στην Ελλάδα. Πιο πάνω δεν πάει.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, υπάρχει και ο Τάσος Χατζηγιοβάνης που μοιάζει πλέον υπεραπαραίτητος για αυτό το ρόστερ και ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες. Έχει αδύναμα και κακά τελειώματα, αλλά τουλάχιστον πάει στο ένας με έναν και τρέχει. Σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, δυστυχώς, είναι μια όαση.
Αυτές είναι οι συνθήκες με τις οποίες θα αρχίσει, όταν αρχίσει, η σεζόν και ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει αποφασίσει αν αξίζει να πάει σε μεταγραφές παικτών, αν υπάρχουν δηλαδή παίκτες που θα αλλάξουν γρήγορα την εικόνα ή αν θα το παλέψει δίνοντας χρόνο στους προβληματικούς παίκτες μπας και κρύβουν κάτι σε ικανότητα και δεν το έχουν βγάλει ακόμα.
Το πρόβλημα είναι ότι εκτός από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Άρη, είναι και ο Αστέρας Τρίπολης που μοντάρεται καλά και παίζει απείρως καλύτερα στα φιλικά, οπότε η 6η θέση είναι κι αυτή στο παιχνίδι…