Την διετία 2016-2018 ο Άγιαξ παρουσιάζει στα ευρωπαϊκά γήπεδα ακόμη μία ομάδα που γούσταρες να χαζεύεις να παίζει μπάλα. Οι απόψεις των ειδικών πάντως συγκλίνουν στην διαπίστωση ότι αυτή η… πιτσιρικαρία διαθέτει κάτι ιδιαίτερο, θεωρώντας ότι το ρόστερ της είναι τόσο δυνατό που να μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα «τρομερά μωρά» του Λούις Φαν Χάαλ πίσω στην δεκαετία του ’90, που αν δεν σκόρπιζε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, όπως γίνεται συνήθως με τα «προϊόντα» του Αίαντα, θα είχε κυριαρχήσει στην Ευρώπη για χρόνια.
Τουλάχιστον εκείνη η ομάδα πρόλαβε να κατακτήσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ, σε αντίθεση με τους «απογόνους» της οι οποίοι συνεχίζουν να κάνουν καριέρα μακριά από το Άμστερνταμ αγωνιζόμενοι σε μερικές από τις σπουδαιότερες ομάδες του κόσμου. Ο Χακίμ Ζίγιες στην Τσέλσι, ο Φρένκι ντε Γιονγκ στην Μπαρτσελόνα, ο Ντόνι φαν ντε Μπέεκ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ματάις ντε Λιχτ στην Γιουβέντους, ο Ντάβιντσον Σάντσεζ στην Τότεναμ… Και είναι βέβαιο ότι σε σύλλογο ανάλογου βεληνεκούς και πρεστίζ θα έπαιζε σήμερα ο Αμπντελάκ Νούρι τον οποίο οι προπονητές και οι φίλοι του φώναζαν απλά Άπι, εάν μια μέρα, τον Ιούλιο του 2017, δεν σωριαζόταν ξαφνικά στο έδαφος κατά τη διάρκεια ενός φιλικού αγώνα προετοιμασίας κόντρα στην Βέρντερ Βρέμης.
Σήμερα, κάτι παραπάνω από 5 χρόνια μετά από εκείνο το τραγικό γεγονός, γνωρίζουμε ότι πολλά λάθη έγιναν από την στιγμή της κατάρρευσης μέχρι την ώρα που άρχισε να αντιμετωπίζεται η κατάστασή του. Άλλωστε η οικογένεια του μαροκινής καταγωγής ποδοσφαιριστή, έχοντας σαφείς υπόνοιες, στράφηκε δικαστικά ακόμη και σε βάρος του ιατρικού επιτελείου του συλλόγου, μέχρι τελικά άνθρωποι να χάσουν τις δουλειές τους και να επέλθει εξωδικαστικός συμβιβασμός, πράγμα που για πολλούς σήμανε μια σιωπηρή παραδοχή ενοχής.
Εκείνο το μεσημέρι ο Άπι, ο οποίος βρισκόταν στις Ακαδημίες από παιδί και ήταν διεθνής με όλες τις μικρές εθνικές των «οράνιε», διακομίσθηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο όπου τα πράγματα δεν κύλησαν όπως ίσως θα έπρεπε. Η πρώτη εκτίμηση έκανε λόγο για καρδιακή αρρυθμία και οι Ολλανδοί ανακοίνωσαν ότι ο νεαρός παρέμενε μεν στην εντατική, αλλά η κατάστασή του ήταν σταθερή και δεν εγκυμονούσε περαιτέρω κινδύνους.
Η ανακούφιση της οικογένειας, των φίλων και των συμπαικτών του, όμως, δεν κράτησε παραπάνω από λίγα 24ωρα. Μετά από μόλις 5 ημέρες νοσηλείας, ήρθε νέο ανακοινωθέν μέσω του οποίου έγινε γνωστό ότι ο 20χρονος –τότε- Νούρι έμπαινε σε κώμα… Όταν βγήκε από αυτό και μπόρεσε και πάλι να αποκτήσει κάποια –ελάχιστη έστω- επαφή με την πραγματικότητα, είχαν περάσει 2 χρόνια, 8 μήνες και 9 μέρες…
«Από τότε βέβαια, που ήλθε κοντά μας δείχνει να είναι πολύ καλύτερα από ό,τι όταν ήταν στο νοσοκομείο. Ξέρει τι του συμβαίνει. Πως είναι πάλι κοντά μας. Δεν είναι πια σε κώμα. Κοιμάται, τρώει, ρεύεται, φταρνίζεται. Έχει ξυπνήσει. Αλλά δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Εξαρτάται ακόμα, πολύ από εμάς. Τις καλές μέρες, έχουμε μια μορφή επικοινωνίας. Μας χαμογελά. Αλλά δεν ‘κρατά’ πολύ. Του μιλάμε σαν να μην είναι άρρωστος. Τον περιλαμβάνουμε στις συζητήσεις μας. Παρακολουθούμε και ποδόσφαιρο μαζί. Μπορείς να καταλάβεις πως αυτό είναι κάτι που του αρέσει πάρα πολύ. Συχνά δείχνει συναισθήματα. Αυτό μας κάνει καλό. Έχουμε μάθει να εκτιμούμε το χαμόγελο του», είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ο αδελφός του πρώην ποδοσφαιριστή ο οποίος σταδιακά μπήκε σε πρόγραμμα αποκατάστασης, αλλά φυσικά δεν θα παίξει ποτέ ξανά ποδόσφαιρο, «δικαιώνοντας», μοιραία τα λόγια του Ντάνι Μπλιντ (αρχηγού της τελευταίας ομάδας του Άγιαξ που κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ) και τον Έντιν Φαν ντερ Σάαρ (εκτελεστικού διευθυντή του Αίαντα). Ο πρώτος είχε πει συντετριμμένος «δεν θα μάθεις ποτέ πόσο μεγάλος θα γινόσουν» και ο δεύτερος λίγο αργότερα συμπλήρωσε «Ο Αμπντελάκ είναι πολύ μεγάλο ταλέντο, αλλά δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο μακριά θα έφτανε το αστέρι του»…
Οι ειδικοί του ποδοσφαίρου πάντως πόνταραν τα λεφτά τους ότι όντως ο Άπι θα γινόταν σπουδαίος. Οι περισσότεροι συμφωνούσαν ότι η σεζόν 2017-18 θα έφερε την υπογραφή του. Είχε ήδη ανακηρυχθεί κορυφαίος ποδοσφαιριστής της β’ ομάδας, έκανε ντεμπούτο με τους μεγάλους σκοράροντας στην πρώτη εμφάνισή του, ήταν αρχηγός της εθνικής Κ-19 και παρά το ύψος του (1,70) είχαν αρχίσει οι συγκρίσεις με «ιερά τέρατα» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως ο Ροναλντίνιο.
Ο Νούρι δεν είχε την δυνατότητα να διεκδικήσει τις πιθανότητές του να αγγίξει τα αστέρια. Όπως ξέρουμε –πια- σήμερα, οι νοσηλευτές έχασαν πολύ χρόνο στην διασωλήνωση αφού δεν έβρισκαν την αναπνευστική οδό, ενώ καθυστέρησαν να χρησιμοποιήσουν και τον απινιδωτή. Ουσιαστικά εκεί χάθηκε το παιχνίδι για τον Άπι, το τεράστιο ταλέντο που είδε την ευκαιρία του να χάνεται με τον πλέον τραγικό τρόπο.