Είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, ένα αγωνιστικό… γεφύρι της Άρτας: ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη εδώ και καιρό «φωνάζει» πως χρειάζεται ακόμα έναν άσο (ή, ακριβέστερα, έναν άσο), καθώς δε χρειάζεται να έχει κατακτήσει κανείς, φερ’ ειπείν, 9 Ευρωλίγκες σαν τον Ομπράντοβιτς για να καταλάβει πως το «1» είναι η θέση που «πονάει» το Τριφύλλι.
Οι ήττες από τη Μονακό στην πρεμιέρα της Euroleague φέτος και, πολύ περισσότερο, η παντελώς απροσδόκητη από τον Άρη την 1η αγωνιστική της BasketLeague κατέστησαν ακόμα πιο σαφές το πρόβλημα, ενώ αυτό δεν… εξαλείφθηκε στην (εκπληκτική, λόγω του τρόπου που ήρθε) νίκη επί της Φενέρ στο ΟΑΚΑ.
Οι πρωταθλητές Ελλάδος, ως γνωστόν, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα περασμένων ετών και περασμένων μεγαλείων, όταν, ας πούμε, έβγαζαν για πλάκα 3 εκατομμύρια και έκαναν δικό τους με συνοπτικές διαδικασίες τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο τέλος, σχετικά, της μεταγραφικής περιόδου.
Όχι: το μπάτζετ τους είναι περιορισμένο και οι κινήσεις που μπορούν να κάνουν πάρα μα πάρα πολύ συγκεκριμένες. Με δεδομένο αυτό, όμως, ο Πρίφτης και οι συνεργάτες του κατάφεραν έναν μικρό μεταγραφικό άθλο, φέρνοντας στα μέρη μας τον Γιόγκι Φερέλ, τον οποίον ήθελε η Λοκομοτίβ Κουμπάν και του έδινε, σύμφωνα με πληροφορίες, σχεδόν τα διπλά χρήματα.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων (ακόμα ένα ποσό που στον «παλιό» Παναθηναϊκό δινόταν για τον… 8ο παίκτη του ρόστερ) είναι ένα: τι μπορεί να κάνει ο Φερέλ στην Ευρωλίγκα, κυρίως, αλλά και στην Α1;
Μία σύντομη απάντηση/ γενικό σχόλιο είναι πως. Φερέλ αποτελεί για την εποχή που αποκτάται (και, λέμε ξανά, των ιδιαίτερων οικονομικών συνθηκών που επικρατούν) την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Και, σε μια μπακαλίστικη προσέγγιση για να γίνει πιο κατανοητό το παιχνίδι του, φέρνει 3 νέα στοιχεία στους Πράσινους:
1. Τρίποντο
Το σουτ, δηλαδή, που είναι το κυρίαρχο στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού και γίνεται ολοένα και πιο πολύτιμο και στην από εδώ. Ο Φερέλ είναι παίκτης του 37% έξω από τα 7.25 (σ.σ. 6,75 στα μέρη μας, μισό μέτρο πιο μέσα- σημαντικό…) και στην καλύτερη σεζόν του ξεπέρασε το 40%.
Έχει το ρεκόρ με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε ένα ματς από ρούκι στην ιστορία του ΝΒΑ (9, το μοιράζεται με τον Ροντρίγκ Μπομπουά της Εφές) και γενικά όταν πάρει φωτιά μπορεί να «κολλήσει» για πλάκα 3-4 στην σειρά και ν’ αλλάξει άρδην την εικόνα ενός παιχνιδιού.
Δεν είναι ακριβώς ο Κλέι Τόμπσον- υπό την έννοια πως δεν είναι ο πιο κλασικός σουτέρ που έχουμε δει ποτέ- όμως τα στάζει συστηματικά και είναι δεδομένο πως θα βοηθήσει πάρα πολύ σ’ ένα τομέα που ο Παναθηναϊκός δε διαπρέπει ακριβώς.
2. One on one
Θα μπορούσε να είναι και συνέχεια εκ του προηγούμενου: εκτός από το τρίποντο που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αξία στο σύγχρονο μπάσκετ, και το «ένα εναντίον ενός» πιάνει διαρκώς μεγαλύτερη πίτα στο αγωνιστικό πλάνο των προπονητών.
Ο Φερέλ αν και κοντός (1.83 με τα… τακούνια) είναι μανούλα στο 1 vs 1, έχει δυνατό πάνω μισό σώματος και γρήγορα πόδια, δε φοβάται να πάει στην επαφή και τελειώνει καλά τις φάσεις ,είτε από κοντά είτε από μακριά. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς ο Τζέιμς Χάρντεν, αλλά ειδικά για την Ευρώπη θα είναι πολύ δύσκολο να τον σταματήσουν οι αντίπαλοι χωρίς να δώσουν βοήθειες στον παίκτη που τον μαρκάρει.
3. Ηγετικά στοιχεία
Ναι, εντάξει: υπάρχει ο Παπαπέτρου. Υπάρχει, βέβαια, και ο Νέντοβιτς, ο οποίος με την Φενέρ έδειξε πως αρχίζει σιγά-σιγά να βρίσκει τα πατήματά του μετά την περιπέτεια με τον κορωνοϊό, που τον άφησε πάρα πολύ πίσω. Όμως…
Όμως ο Φερέλ έχει έντονη προσωπικότητα, δε μασάει ακριβώς από ονόματα (την καλύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ την έκανε στο Ντάλας, εκεί που δέσποζε ο Νοβίτσκι) και μπορεί να εξελιχθεί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη σε σπουδαίο, τηρουμένων των αναλογιών πάντα, ηγέτη.
Στα δύσκολα… δύσκολα θα κρυφτεί, θα πάρει την μπάλα όταν καίει και είναι παίκτης που θα τραβήξει την προσοχή της άμυνας, ανοίγοντας σίγουρα διαδρόμους για τους συμπαίκτες του.
Γενικό συμπέρασμα: Δηλαδή, διαβάζοντας τα παραπάνω, όλα στο παιχνίδι του Φερέλ είναι καλώς καμωμένα και δεν έχει «τρύπες»; Θα κάνει τον Παναθηναϊκό αυτομάτως ομάδα 8άδας;
Όχι ακριβώς: αν οι φίλοι του ΠΑΟ περιμένουν έναν «αυστηρό» άσο, θα πέσουν έξω. Ο 28χρονος γκαρντ είναι πρώτα σκόρερ και μετά πασέρ (scoring combo guard που λένε και οι γραμματιζούμενοι) και παρά το γεγονός πως «γράφει» ασίστ, τα νούμερα δε λένε ακριβώς την αλήθεια- δεν είναι και ο σπουδαιότερος πασέρ του κόσμου.
Επίσης, η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο, καθώς και κοντός είναι με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά mismatch και δεν έχει και την περισσότερη διάθεση στο πίσω μισό. Πέραν τούτου, πάντα όταν ένας παίκτης έρχεται στην Ευρώπη για πρώτη φορά αποτελεί ερωτηματικό η προσαρμοστικότητά του και το πώς θα τον επηρεάσει το γεγονός πως εδώ το μπάσκετ είναι διαφορετικό.
Όμως, τα θετικά είναι πολύ περισσότερο από τ’ αρνητικά: στην επίθεση δεν τίθεται αμφιβολία πως θ’ ανεβάσει τουλάχιστον ένα επίπεδο την ομάδα του Πρίφτη με την ταχύτητά του, τα «καρύδια» του και το σουτ που διαθέτει, ενώ θα βοηθήσει και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Καθόλου μα καθόλου άσχημα…