Η ανακοίνωση της κορυφαίας ενδεκάδας όλων των εποχών στην Ελλάδα από την IFFHS προκάλεσε σεισμό αλλά και πολλές αντιδράσεις αφού απουσιάζουν πάμπολλα ονόματα που δόξασαν τις φανέλες των ομάδων τους, μα δεν βρίσκονται πουθενά στην εν λόγω λίστα.
Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, δεν είναι εύκολο πράγμα να ξεχωρίσεις τους καλύτερους, οπότε το έργο των ανθρώπων εκεί ήταν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την δική μας που θελήσαμε να φτιάξουμε την χειρότερη, αλλά με τρόμο ανακαλύψαμε ότι στην δική μας 11άδα θα χώραγαν καμιά 250αριά βαριά, αλλά λατρεμένα παλτά που τίμησαν το ψωμάκι που έφαγαν στην Ελλάδα.
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φράνκο Κοστάντσο
Τον Μάιο του 2012 ο ποδοσφαιρικός κόσμος συγκινημένος μαθαίνει ότι ο Φράνκο Κοστάντσο ανακοινώνει ότι βάζει τέλος στην καριέρα του. Μια απόφαση που μάλλον ήρθε με καμιά 15αριά χρόνια καθυστέρηση, αφού το άθλημα θα ήταν πολύ καλύτερο εάν ο Αργεντινός γκολκίπερ το ‘παιρνε χαμπάρι από τα τσικό ότι δεν… κάνει. Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, πριν έρθει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού τέτοια χάλια δεν είχε. Ωστόσο στο διάστημα παραμονής του στους ερυθρόλευκους, περισσότερες φορές έπιασε το Τζόκερ παρά σουτ αντιπάλου. Do the math…
ΔΕΞΙ ΜΠΑΚ: Αλέν Ραγκουέλ
Κλασική περίπτωση παίχτη Πανιωνίου. Παίζει μπαλάρα για κάποιο καιρό στους κυανέρυθρους, βγάζει μάτια με την απόδοσή του, σφάζονται οι «μεγάλοι» για το ποιος θα τον πάρει, τον αγοράζει ο Παναθηναϊκός, οι οπαδοί του τριφυλλιού βγάζουν τα μάτια τους από αυτά που βλέπουν στο γήπεδο από τον ποδοσφαιριστή. Ο Γάλλος δεξιός μπακ, το απόλυτο σύμβολο της εποχής που κουμάντο στην ΠΑΕ έκανε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης που… άπλα στις μεταγραφές και τα έξοδα δεν τον έλεγες… Υ.Γ Δεν έχω ιδέα γιατί σε αυτή την θέση δεν επιλέχθηκε ο Ενσιανμπαφούμου. Ενδεχομένως λόγω μεγάλου ονόματος.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ: Αμπντεσλάμ Ουαντού
Εάν είχαμε έστω και λίγη τσίπα πάνω μας, θα θέταμε εκτός λίστας τον συγκεκριμένο παίκτη. Αλλά δεν έχουμε… Συνεπώς αδιαφορούμε για την οικογενειακή περιπέτεια που δεν του επέτρεψε να παίξει την μπάλα που ήξερε στην Ελλάδα και δεν δίνουμε δεκάρα για τους αγώνες που κάνει από την πατρίδα του το Μαρόκο για τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών. Κρατάμε το μόνιμο χαμόγελό του, τις μόνιμες γκέλες του στην ομάδα του Ολυμπιακού επί Τροντ Σόλιντ και μερικές σπαρταριστές ιστορίες για τις φάρσες που του σκάρωναν οι συμπαίκτες του στου Ρέντη, εκμεταλλευόμενοι τον αγαθό χαρακτήρα του, όπως τότε που του έκρυψαν τα κλειδιά του αυτοκινήτου και τα έψαχνε κάνα μήνα όντας έτσι κι αλλιώς εκτός πλάνων.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ: Τζόζεφ Ενακαρίρε
Με πολύ δυνατό βιογραφικό έφτασε στα μέρη μας ο Νιγηριανός σέντερ μπακ. Διεθνής με την εθνική ομάδα της χώρας του, με συμμετοχή σε τελικό UEFA με την Σπόρτινγκ Λισσαβώνας όπου γνωρίστηκε με τον Ζοσέ Πεσέιρο, με τον οποίο συναντήθηκαν μερικά χρόνια αργότερα στην Πανάθα της καρδιάς του. Δυστυχώς πρόλαβε να παίξει όλα κι όλα 5 ματς με το τριφύλλι και δεν μας έδειξε πολλές φορές την μοναδική ικανότητα του στα τσαφ την οποία επέδειξε με τρομακτική επιτυχία σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όταν κατάφερνε να σταματήσει τον Λούα Λούα μόνο με λάσο. Σημείωση: δεν είχε μαζί του λάσο…
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΠΑΚ: Άλβιν Τσέκολι
Κάποιοι εμπαθείς και κακοπροαίρετοι υποστηρίζουν ότι ο Άλβιν ο Τσέκολι είναι το χειρότερο αριστερό μπακ που έχει περάσει ποτέ από την ΑΕΚάρα αλλά και την Ελλάδα, γενικότερα. Γεγονός που τον κατατάσσει στη σχετική λίστα κάτω ακόμα και από τον Νίκολα τον Μάλμπασα, πράγμα όντως εντυπωσιακό επειδή είναι αδύνατο να ξεχάσεις πόσος γνήσια ρούκουνας (ποδοσφαιρικά μιλώντας πάντα) ήταν ο Σέρβος. Ωστόσο ο Αυστραλός με ρίζες από το Σαν Μαρίνο (ποδοσφαιρομάνα) κερδίζει στα σημεία αφού μπορούσε να παίξει εξίσου αποτυχημένα ως αμυντικό χαφ, ενώ έβαλε και μια υπεργκολάρα σε ματς Κυπέλλου με τον Πανελευσινιακό, που όπως και να το κάνουμε στο βιογραφικό του είναι σαν συμμετοχή σε All Star Game του ΝΒΑ και πρώτη θέση σε διαγωνισμό καρφωμάτων.
ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ: Ρικάρντο Μπόβιο
Διαβάζεις «Βραζιλιάνος μέσος» και η φαντασία σου οργιάζει… Και η αλήθεια είναι ότι ο Ρικάρντο Μπόβιο επιβεβαίωσε τις προσδοκίες των φίλων του Παναθηναϊκού όταν μάθαιναν ότι θα ντυθεί στα πράσινα ένας παίκτης του οποίου το στυλ παιχνιδιού παρομοιάστηκε με βασιλιά στο σκάκι. Και καθόλου άδικα, αφού ο χαλκέντερος και δαντελένιος συνάμα χαφ, φρόντιζε να κινείται ακριβώς όπως το συγκεκριμένε πιόνι. Ένα κλικ δεξιά, ένα βήμα πίσω, μια κίνηση αριστερά και στα πολύ καλά του (εάν είχε κέφια) και ένα τσικ μπροστά, με αποτέλεσμα την φωταγώγηση του ΟΑΚΑ κάθε φορά που το έπραττε όπως μόνο εκείνος γνώριζε.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΧΑΦ: Πάμπλο Ντενιέλ Καντέρο
Οι haters θα πουν ότι πρόκειται για έναν παίκτη που κόστισε 500 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει η ΑΕΚ από την Εστουδιάντες ντελ λα Πλάτα οπότε θα έπρεπε να προσφέρει περισσότερα. Οι ίδιοι τύποι θα υποστηρίξουν ότι όντας διεθνής με τις Ελπίδες της Αργεντινής θα όφειλε να δείξει πιο πολλά κατά το πέρασμά του από την Ελλάδα. Ενδεχομένως να σταθούν στο γεγονός ότι αποκτήθηκε την τελευταία μέρα και ώρα των μεταγραφών επί εποχής Πέτρου Στάθη και αυτό δημιούργησε απαιτήσεις στο ύψος των οποίων δεν στάθηκε. Ας μας απαντήσουν, λοιπόν αυτοί οι κύριοι αν γνωρίζουν άλλον παίκτη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που να έχει ρεκόρ μέσο όρο μία ασίστ ανά δύο λεπτά συμμετοχής, όπως ο Ντανιέλ Καντέρο. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι έβγαζε 45 τελικές πάσες σε κάθε ματς, αλλά απλά ότι πρόλαβε να παίξει με τον δικέφαλο για 2 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΛΕΠΤΑ μπαίνοντας ως αλλαγή σε παιχνίδι με τον Απόλλωνα στις καθυστερήσεις και πρόλαβε να δώσει μία ασίστ. Μετά πήγε στην ευχή της Παναγίας και έκτοτε πάντοτε μπαίνει σε κάθε σχετική κουβέντα για τους… κορυφαίους μάγους της μπάλας.
ΔΕΞΙ ΧΑΦ/ΕΞΤΡΕΜ: Ντουμίτρου Μίτου
Τι κάνεις όταν κατακτάς το νταμπλ στην Ελλάδα και λίγο καιρό αργότερα βλέπεις την μισή σου ομάδα να φορά την φανέλα της Εθνικής και να κατακτάει το Euro; Κάποιοι αδαείς θα υποστηρίξουν ότι κρατάς τον βασικό κορμό, φέρνεις έναν-δύο παιχταράδες και σηκώνεις την ευρωπαϊκή κούπα που γυροφέρνεις με ημιτελικούς και προημιτελικούς μια δεκαετία… Όχι αν είσαι ο Παναθηναϊκός εκείνης της εποχής που αφού χάνεις Σεϊταρίδη, Κυριάκο, Μικάελσεν, Νικοπολίδη, τους αντικαθιστάς με Γκαλίνοβιτς, Ραγουέλ, Μπικόφσκι και τον έναν και μοναδικό Ντουμίτρου Μίτου που καλύπτει όλη την δεξιά πλευρά με παταγώδη αποτυχία… Βέβαια, με κάτι άλλα πουλέν που ακολούθησαν το ίδιο δρομολόγιο τα επόμενα χρόνια, πολλοί σήμερα Μίτου λένε και κλαίνε.
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΑΦ/ΕΞΤΡΕΜ: Γκας Καρτερουλιώτης
Για να πούμε την αλήθεια ίσως αυτή να μην είναι η σωστή θέση για τον Κώστα Καρτερουλιώτη ή Γκας Καρτερουλιώτη ή Γκας Καρτες, όπως έγινε ευρύτερα γνωστός στην άλλη όχθη Ατλαντικού όπου βρισκόταν μέχρι να τον ανακαλύψουν τα αετίσια μάτια των σκάουτερ και να τον φέρουν στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών στην πρωταθληματική ομάδα του Ολυμπιακού επί Ντούσαν Μπαγεβιτς. Ο νεαρός ομογενής υπέγραψε για 5 χρόνια αλλά πολύ γρήγορα οι δύο πλευρές αντιλήφθηκαν ότι κάπου το πράμα δεν τσουλάει με την καμία, με αποτέλεσμα ο –τότε- πιτσιρικάς να μαζέψει τα παιχνίδια από το δωμάτιό του και να επιστρέψει στα states για να συνεχίσει να τρώει το πικρό ψωμί της ξενιτειάς.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ: Άντι Βλάχος
Ακόμη ένα άξιο τέκνο της Ελλάδας που κατά το «ουδείς προφήτης στον τόπο του» είδε την πατρίδα να του γυρίζει την πλάτη και να μην θαμπώνεται από τις ικανότητές του. Ευθυτενής, καμαρωτός, πραγματικός λεβέντης, ο Άντι ονομάστηκε από τους ειδικούς του αθλήματος ως «ο Ελληνοαυστραλός Καντονά», αν και κάποιοι προτιμούσαν το «Αυστραλοέλληνας Καντονά», χωρίς φυσικά αυτή η διαφοροποίηση να κάνει την παραμικρή διαφορά. Όπως άλλωστε δεν έκανε καμία διαφορά για τον Παναθηναϊκό το πέρασμά του από την ομάδα.
ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ: Φέλιξ Αμποάγκουε
Πίσω στο καλοκαίρι του 1998 ο Ολυμπιακός διαθέτει μια καλή επιθετική γραμμή με Αλεξανδρή, Γκόγκιτς, Ίβιτς και Οφορίκουε. Επειδή, όμως, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο οι ερυθρόλευκοι κάνουν το «μπαμ» με τον Φέλιξ Αμποάγκουε. Το «ελάφι» ή «ζαρκάδι» της Αλ Αχλί έρχεται με την φήμη και το βιογραφικό του απόλυτου γκολεαδόρ στην Αίγυπτο, στήνεται ολόκληρη επιχείρηση για την απόκτησή του και οι Πειραιώτες δίνουν ένα καράβι λεφτά (1 δισεκατομμύριο δραχμές) για να τον κάνουν δικό τους. Όλως περιέργως φεύγει… νύχτα από την ομάδα και συνεχίζει την σπουδαία καριέρα του σε ομαδάρες γνωστές σε όλον τον κόσμο όπως Αλ Νασρ, Αλ Αράμπι, Λίμπερτι, Μαχίντρα, Ιστ Μπενγκάλ, XSKT Καν Το, Κατόκο Κχαν Χοά (αυτές οι τελευταίες στο Βιετνάμ) και φυσικά στην Κλαμπ Βαλένθια στις ωραιότατες Μαλδίβες.