Δεν ήταν απλά ένας παίκτης: ήταν ποίηση εν κινήσει, μια μηχανή παραγωγής ασύλληπτων καλαθιών, που ακόμα κι αν συγκεντρώνονταν οι μεγαλύτερες διάνοιες της φυσικής αυτού του πλανήτη, πάλι θ’ αδυνατούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη και για ποιο λόγο η βαρύτητα δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην περίπτωση του συγκεκριμένου τύπου.
Ήταν ο πρώτος- και παντοτινός- αθλητικός έρωτας εκατομμυρίων Ελλήνων, οι οποίοι μετά τον άθλο του 1987 τον ανήγαγαν (δικαίως) σε Θεό.
Σε περίπτωση που δεν έχουν ξεθωριάσει τελείως οι αναμνήσεις σας από τη δεκαετία του 1980 (και των αρχών των 90s) και θυμάστε «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός», τότε ξέρετε. Ήσασταν μάρτυρες.
Αν είσαστε μικρότεροι ηλικιακά κι έχετε ακούσει μόνο τους μύθους, τότε προσδεθείτε.
Γιατί, βλέπετε, μια φορά κι ένα κάποτε σε τούτη τη μπασκετική γη υπήρχε ένας τύπος με άφρο μαλλί, γεροδεμένο σώμα και χαμηλό βλέμμα, που έκανε πράγματα με την πορτοκαλί μπάλα που ουδείς άλλος μπορούσε να κάνει.
Τον έλεγαν Νίκο Γκάλη και μας είχε κλέψει την καρδιά.
22 ολόκληρα χρόνια μετά το «αντίο» του, ακόμα να τη γυρίσει.
Και γιατί να το κάνει, άλλωστε;
10) Κάνοντας τον Larry Bird να υποκλιθεί: NCAA All Stars, 1979
1979 και στο “Pizza Hut All American Game” οι καλύτεροι παίκτες του κολεγιακού πρωταθλήματος μαζεύονται για το All Star Game. Ο Νικ έχει αναδειχθεί τρίτος σκόρερ σ’ ολόκληρο το NCAA εκείνη τη χρονιά φορώντας τη φανέλα του Siton Hall και βρίσκεται, φυσικά, ανάμεσα στους All Stars.
Σε κάποια φάση του πρώτου ημιχρόνου, ο τύπος με το 15 και την κόκκινη φανέλα αποφασίζει να κάνει τα δικά του: ντρίμπλα, δυνατό πάτημα, σπάσιμο στον αέρα, καμπύλη στο σουτ, καλάθι.
Απτή μαγεία. Ο Larry Bird, συμπαίκτης του Γκάλη στον αγώνα, αναρωτιέται που στο καλό βρέθηκε αυτό το… πουλί.
Μαγεία.
https://www.youtube.com/watch?v=3UkllvJToiM&feature=youtu.be
9) Βάλε ρε Φιλίππου! Άρης- Πανιώνιος, ημιτελικός κυπέλλου 1988
Άπαντες επικεντρώνονταν στην ικανότητά του να σκοράρει με έναν παραπάνω από χίλιους τρόπους. Όμως, ο Γκάλης ήταν πολλά περισσότερα από αυτό: η ικανότητά του στην πάσα, για παράδειγμα, ήταν εκτός ανθρώπινης λογικής (α, ναι: στα 37 του στον Παναθηναϊκό αναδείχτηκε κορυφαίος σκόρερ και πασέρ της Ευρωλίγκας για τη σεζόν 1993- 1994. Για τους… άπιστους).
Σ’ έναν αγώνα με τον Πανιώνιο, λοιπόν, για τα ημιτελικά του κυπέλου, ο Φάνης προσπαθεί να καρφώσει, αποτυγχάνει, η μπάλα φτάνει στο Νικ που τη δίνει με μαγικό τρόπο στον Φιλίππου.
Αυτός, λόγω φάουλ, αστοχεί, αλλά…
Αλλά βάλε ρε Φιλίππου!
https://www.youtube.com/watch?v=HAcKOdpY6HI
8) Πιάστε με, αν μπορείτε: Άρης- Μπαρτσελόνα, 1990, Κύπελλο Πρωταθλητριών
Να σε κυνηγάει ο Έπι, ο Νόρις, ο Σιμπίλιο, ο Χιμένεθ. Να σου κάνουν φάουλ με κάθε τρόπο.
Και να τους γλεντάς.
Ξανά.
Και ξανά.
Και ξανά.
https://www.youtube.com/watch?v=-0pMkm9YPss&feature=youtu.be
7) Πες μου, πόσους 37χρονους ξέρεις που μπορούν να το κάνουν αυτό; Παναθηναϊκός- Περιστέρι, 1993-1994, πρωτάθλημα
Τα πόδια βαραίνουν. Το κορμί πονά. Η ρουφιάνα η βαρύτητα σε τσάκωσε, επιτέλους: δεν είσαι 25, ούτε 30. Είσαι 37 ολόκληρα χρόνια και…
Ώ, που να πάρει ο διάολος!
https://www.youtube.com/watch?v=pEjYLl19j9A&feature=youtu.be
6) Είναι απλά δύο πόντοι, αλλιώς… Άρης- Λιμπερτάς Περόνι Λιβόρνο, Κύπελλο Κόρατς, 1985
«Γιατί να ρισκάρω να τραυματιστώ ή να χτυπήσω; Και το κάρφωμα είναι απλά δύο πόντοι», έλεγε.
Κρίμα.
Κρίμα, γιατί ο άνθρωπος πετούσε: μια ντρίμπλα, ένα βήμα φόρα, επιτόπιο με τα δύο πόδια και κάρφωμα ΚΑΙ με τα δύο χέρια.
Αχ, Νικ. Τι θα μπορούσαν να έχουν δει τα μάτια μας όταν έφευγες στον αιφνιδιασμό;
Αχ.
5) Χορεύοντας σάμπα τον «Σάμπας»: Ελλάδα- ΕΣΣΔ, ημιτελικός Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1989
«Θαύμα της Φύσης»- έτσι τον έλεγαν. Και δεν είχαν άδικο: ο Άρβιντας Σαμπόνις υπήρξε ένας από τους 5-6 κορυφαίους Ευρωπαίους μπασκετμπολίστες στα χρονικα.
Μόνο που η Φύση σπανίως κάνει λάθη. Έτσι, η απάντηση στο δικό της θαύμα ήταν ένας Γκάνγκστερ με 1.83 ύψος που κρατούσε για όπλο μια μπάλα.
Στον ημιτελικό της υποτιθέμενης εκδίκησης (για το στραπάτσο του 1987), οι Σοβιετικοί είχαν επιστρατεύσει τον Άρβιντας, προκειμένου να διαλύσουν τους ευθαρσείς Έλληνες.
Αμ, δε: 45 πόντοι από τον Γκάλη, 81-80 τελικό σκορ υπέρ της πρωταθλήτριας του 1987.
Διάολε, πρέπει να αισθάνεσαι ωραία όταν βγάζεις τη γλώσσα στην ίδια τη Φύση.
https://www.youtube.com/watch?v=TBuXO5_CvVo&feature=youtu.be
4) Μετά από 44 λεπτά παιχνιδιού, δύο σπασίματα στην παράταση και η μπάλα στο διχτάκι. Γιατί, απλά, μπορεί: Ελλάδα- ΕΣΣΔ, τελικός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1987
Ο δύσμοιρος ο Γκομέλσκι είχε ρίξει πάνω του ό,τι μπορούσε: Μαρτσουλιόνις, Χομίτσιους, Βάλτερς, Γιοβάισα- ακόμα και τον Βολκόφ.
Ήταν ο τελικός του 1987 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και η Εθνική μας τρυπούσε τον γαλανόλευκο ουρανό και στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Χάρη, πρωτίστως, στον Νικ.
Που τους έβαλε 40 πόντους.
Που σκόραρε όπως ήθελε.
Που έβαζε τέτοια, ο μπαγάσας, καλάθια.
https://www.youtube.com/watch?v=kDEVK9kBFXk&feature=youtu.be
3) Κάνοντας πλάκα στον Τζόρνταν: Ελλάδα- Νορθ Καρολάινα, 1983
Είναι ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών. Ο μεγαλύτερος. Ο GOAT. Είναι, απλά, ο Μάικλ Τζόρνταν.
Ο καλύτερος αμυντικός του πλανήτη για το 1988 είχε επισκεφθεί την Ελλάδα πέντε χρόνια νωρίτερα- όταν αγωνιζόταν ακόμα στο NCAA και το Νορθ Καρολάινα- κι έπαιξε με την ομάδα του κόντρα στην Εθνική Ελλάδος στο «Αλεξάνδρειο».
Εκεί, επιχείρησε σε κάποια φάση να μαρκάρει τον Γκάλη. Κανονικά, με δεδομένο πως μιλάμε για τον Τζόρνταν, θα έπρεπε να τον «σβήσει».
«Θα έπρεπε», όμως: ο Νικ με τη γνωστή του ντρίμπλα άφησε τον MJ ν’ αναρωτιέται τι συνέβη και που ακριβώς πήγε ο κοντοπίθαρος αντίπαλός του.
«Γυρνάει στην άμυνα», είναι η απάντηση, λίγο αφότου η μπάλα έπεσε στο καλάθι.
«Δεν περίμενα ποτέ να συναντήσω ένα τέτοιο επιθετικό ταλέντο στην Ευρώπη», είπε ο Μάικλ μετά το τέλος του αγώνα.
Μη στενοχωριέσαι, GOAT: κανείς δεν το περίμενε.
https://www.youtube.com/watch?v=vwXFPdQEggY&feature=youtu.be
2) «Χαρίζοντας» εφιάλτες στον Μάκαντου: Άρης- Τρέισερ Μιλάνου, 1987, Κύπελλο πρωταθλητριών
Δύο φορές πρωταθλητής ΝΒΑ. MVP το 1975. 3 φορές πρώτος σκόρερ ολόκληρου του πρωταθλήματος. Ή, αλλιώς, μία από τις κορυφαίες μεταγραφές στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο Μπομπ Μάκαντου αντιμετώπισε πολλές φορές τον Άρη με την Ιταλική ομάδα, και το 1986 (μετά από κείνο το αλήστου μνήμης 98-67) είχε πει για τον Γκάλη ότι «Κάνει πράγματα που ούτε οι παίκτες των Σέλτικς και τον Λέικερς δεν μπορούν να κάνουν».
Έναν χρόνο αργότερα, ο «Γκάνγκστερ» φρόντισε να του χαρίσει μερικούς ακόμα λόγους να το πιστεύει αυτό: 120-95 υπέρ των «Κιτρινόμαυρων» με τον Νικ να βάζει 50.
Σε μια φάση, μάλιστα, έκανε τον Μπομπ να θυμίζει τον Σφουγγαράκη: σπάσιμο μετά από φάουλ, πετάει την μπάλα λίγο πριν προσγειωθεί στο έδαφος κι αυτή καταλήγει στο καλάθι.
Ποιοι Σέλτικς και ποιοι Λέικερς, αλήθεια;
https://www.youtube.com/watch?v=sjPOddAlFBo&feature=youtu.be
1) 4 σπασίματα που οδήγησαν στον Παράδεισο: Ελλάδα- ΕΣΣΔ, 1987, τελικός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος
Μόνος μου και όλοι σας: ένα σπάσιμο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο- είναι αρκετά;- και μετά…
Αν δεν πιστεύετε στ’ ανθρώπινα θαύματα, ξανασκεφτείτε το.
Κάποτε υπήρξε ο Νικ.