Στο εξωτερικό, τους λένε ‘scoreline journalists’. Και υπάρχουν βέβαια παντού. Είναι οι δημοσιογράφοι που βασίζουν τα όσα λένε, στα αποτελέσματα. Νικά μια ομάδα; Όλα σούπερ, ομαδάρα, τα γ@μ@ει όλα κτλ. Χάνει; Χάλια, τι είναι αυτά που κάνει ο προπονητής, δεν πάνε πουθενά έτσι και πολλά άλλα ωραία.
Σαφώς, το πιο σημαντικό πράγμα στο ποδόσφαιρο είναι το αποτέλεσμα, όμως απαιτεί βαθύτερη γνώση να μπορείς να δεις την πρόοδο μέσα σε ένα αρνητικό σερί ή αντίθετα, ότι μια καλή φόρμα είναι προϊόν τύχης ή συγκυρίας.
Όλος αυτός ο πρόλογος δεν έγινε τυχαία. Έγινε γιατί ξεκίνησε πέρυσι και συνεχίζεται φέτος το φαινόμενο με τίτλο «Μίλαν για πρωτάθλημα». Για πολλές αγωνιστικές στην κορυφή οι Rossoneri; Μίλαν από τα παλιά για Scudetto. Έκανε κοιλιά κάποια στιγμή, ήρθε σιωπή. Νίκησε την Ιντερ στο derby; Ξανά-μανά Μίλαν μεγάλη φανέλα και στο -1 πάει για κούπα. Ντάξει, όταν ένα τέτοιο μέγεθος είναι στην κορυφή, είναι λογικό να γίνεται ο συνειρμός. Όμως, καμία σχέση.
Η Μίλαν δεν έχει καμία σχέση με τους ανταγωνιστές της αυτή τη στιγμή. Και μαζί με την πρωταθλήτρια και πρωτοπόρο, Ιντερ, δεν βάζουμε την Νάπολι – που είναι και αυτή στο -1 – αλλά την Γιουβέντους. Το γεγονός ότι οι Rossoneri ήταν πέρυσι για έναν γύρο στο Νο1 και ότι φέτος 14 ματς πριν το φινάλε είναι στα ψηλά, πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα τεράστιο overachievement, ειδικά με τα χρήματα που διαθέτει ο σύλλογος. Στόχος της Μίλαν δεν είναι το πρωτάθλημα, είναι να χτίσει πάνω στην περσινή έξοδο στο Champions League και να είναι και φέτος στην 4άδα.
Το project είναι πολύ ενδιαφέρον και τα όσα έχει καταφέρει είναι μπροστά από τον σχεδιασμό. Πέρυσι ας πούμε, δεν θα κρινόταν από το management ως αποτυχία η απώλεια του Champions, φέτος, όμως, θα είναι. Τα χρήματα που είναι διαθέσιμα κάνουν την 7 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης να μην είναι στο ίδιο mood με Γιουβέντους και Ιντερ. Παρότι βρέθηκε στο +7 από τους Nerazzurri και το +16 από τους Bianconeri.
Και γι’ αυτό τον λόγο δεν τις «ακολούθησε» στη μεταγραφική αγορά. Η Γιουβέντους έπειτα από έναν ντροπιαστικό πρώτο γύρο δεν λογάριασε ούτε χασούρα από Covid-19 ούτε… τίποτα. Έβγαλε 70 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της και πήρε έναν από τους καλύτερους νεαρούς φορ στον κόσμο, ενώ η Ιντερ, αφού ο Πέρισιτς κάνει νερά στην ανανέωση, απέκτησε τον παικταρά μπακ-χαφ της Αταλάντα, Ρόμπιν Γκόσενς, σε ένα deal που μπορεί να φτάσει τα 27 εκατ. ευρώ. Η Μίλαν έδωσε 5 εκατ. για ένα ταλέντο από τον Ερυθρό Αστέρα, τον 18χρονο φορ, Μάρκο Λάζετιτς.
Δεν είναι σε φάση να αποκτήσει έναν έτοιμο star. Μπορεί να πάρει κάποιον που θεωρείται wonderkid ή να δώσει 20-25 για έναν πολύ υποσχόμενο, πάντα under-25 παίκτη. Το ρόστερ της δεν είναι ακριβό, δεν έχει παίκτες εγνωσμένης αξίας, παίκτες που να βρίσκονται στο peak τους, ενώ η διοίκηση έδωσε μάχη να ρίξει στο μισό τα συμβόλαια που κόστιζαν 140 εκατ. τον χρόνο. Η Ιντερ έκανε πέρυσι υπέρβαση με Λουκάκου και Χακίμι χωρίς να τους έχει εξοφλήσει για να πάρει το πρωτάθλημα και η Γιουβέντους πριν φύγει ο Κριστιάνο έδινε 300 εκατ. ετησίως σε μισθούς.
Η bandiera του club, ο Πάολο Μαλντίνι, μαζί με τον έτερο διευθυντή, Ρίκι Μασάρα, αλλά και τον chief-scout, Τζέφρι Μονκάδα, κάνουν εκπληκτική δουλειά στο recruitment. Με αυτό τον τρόπο η ομάδα απέκτησε με πολύ λίγα λεφτά παίκτες με τεράστιο ταλέντο όπως οι Μενιάν, Ερναντέζ, Τομόρι, Τονάλι, Μπενασέρ, Λεάο. Με αυτούς και την εμπειρία των Ζλάταν, Κίερ, Ζιρού έχουν έρθει αποτελέσματα καλύτερα του παρελθόντος.
Τα αρνητικά όμως δεν έχουν τελειώσει, αφού η Μίλαν έχει πέσει θύμα των τακτικών κάποιων παικτών και των μάνατζέρ τους. Πέρυσι έχασε ελεύθερο τον Τζίτζιο Ντοναρούμα και φέτος αυτό θα γίνει σίγουρα με τον Φρανκ Κεσί και πιθανότατα με τον σέντερ-μπακ, Αλέσιο Ρομανιόλι. Τα απέναντι μαγαζιά, δεν παθαίνουν κάτι τέτοιο. Η Γιούβε ξεφορτώθηκε τους μέτριους, Κουλουσέβσκι-Μπεντανκούρ, και όταν εισπράξει και τα bonus θα έχει βγάλει τη μεταγραφή του Βλάχοβιτς, ενώ η Ιντερ πήρε πολύ ρευστό πουλώντας τον Λουκάκου.
Μέσα σε όλα, οι τραυματισμοί δεν λένε να αφήσουν την ομάδα. Ο Κίερ έχασε τη σεζόν, ο Ζλάταν σταθερά καλά δεν είναι ποτέ και ο Στέφανο Πιόλι έπαιξε πολλά από τα τελευταία ματς με τον 4ο και 5ο σέντερ-μπακ στην ιεραρχία. Είπαμε, κάποιος που το παρακολουθεί στενά μπορεί να καταλάβει ότι μιλάμε για ένα «θαύμα» που οι Rossoneri είναι τόσο κοντά στην κορυφή.
Στα γραφεία γίνεται εξαιρετική δουλειά. Τα βιβλία είναι τακτοποιημένα, οι χορηγίες ανεβαίνουν, οι παίκτες που αποκτήθηκαν το τελευταίο διάστημα έχουν ανεβάσει τη μεταπωλητική τους αξία. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, Elliott έχει στόχο να κάνει όσο πιο ελκυστικό το club με σκοπό κάποια στιγμή να το πουλήσει και το σκηνικό πηγαίνει εξαιρετικά. Δεν βρίσκεται όμως στο ίδιο σημείο με των Γιουβέντους και Ιντερ.
Ο Ζλάταν θέλει πρωτάθλημα για να δείξει στον Κριστιάνο Ρονάλντο πώς είναι να αποδέχεσαι μια πραγματική πρόκληση και να τα καταφέρνεις, όμως το project της Μίλαν δεν είναι η κατάκτηση του τίτλου.
Εκτός αν το πρωτάθλημα θέλει Ζλάταν…