Ναι, ο Παναθηναϊκός είναι εξάκις Πρωταθλητής Ευρώπης. Ναι, είναι πολυνίκης του κυπέλλου και του πρωταθλήματος, είναι άρχοντας των Δαχτυλιδιών και των κυπέλλων πάσης φύσεως. Αλλά αυτά μέχρι πέρσι.
Η φετινή έκδοση των Πρασίνων, με όσες προσθαφαιρέσεις κι αν έγιναν, δεν πήρε κανένα ιδιαίτερο μπόι σε ποιότητα και λύσεις. Έφυγε ο Πέρι, έφυγε ο Φέρελ, έφυγε ο Φλόιντ, ήρθαν ο Γιόβιτς και ο Χουγκάζ, αλλά δεν άλλαξε καθόλου το ζύγι.
Απέναντι στον Ολυμπιακό είναι μια ομάδα που υστερεί. Υστερεί εκκωφαντικά στα γκαρντ, υστερεί στο 3 ελλείψει και του Παπαπέτρου, υστερεί και στη θέση 4, όσο κι αν έχει ανοδική πορεία ο Οκάρο Ουάιτ.
Άρα, μόνο και μόνο που έφτασε ο Παναθηναϊκός 5 λεπτά από το τέλος να προηγείται ή να έχει πάρει κάποια στιγμή διαφορά 12 πόντων, ήταν υπέρβαση. Και η αλήθεια είναι πως στο τρίτο δεκάλεπτο δεν έπαιξε άσχημο μπάσκετ. Ή, τουλάχιστον, ο Ολυμπιακός δεν αναχαίτισε το οργανωμένο μπάσκετ του όπως έκανε στην 4η περίοδο που έστειλε τον Παναθηναϊκό σε τραβηγμένες και ακατανόητες επιλογές.
Διαφορά πάγκων ανάμεσα στις δύο ομάδες
Τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός των 7.5 παικτών, απέναντι στον Ολυμπιακό που είχε 9 και με καλύτερο δέσιμο και ποιοτικότερα χαρακτηριστικά; Ναι, έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς, τρελαίνεται λογικά ο οπαδός της ομάδας που σε 10 λεπτά δεν πέτυχε καλάθι ούτε κατά λάθος και από τα 15 σουτ που έχασε στην τελευταία περίοδο, τα 3-4 θα μπορούσαν να μπουν.
Αλλά στη γενική εικόνα, αυτή είναι η διαφορά των δύο ομάδων αυτή την περίοδο. Ο Παναθηναϊκός ανέβηκε τον τελευταίο μήνα, ο Ολυμπιακός κάπως έπεσε και ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Πίσω στον Δεκέμβριο, ο Παναθηναϊκός δε θα είχε περάσει ποτέ μπροστά με 12 πόντους. Κι αυτό λέει πολλά για τη φετινή έκδοσή του.
Αυτό δεν το λέμε για να… εξυμνήσουμε τον coach Πρίφτη. Εξάλλου, αυτός είναι που έφτιαξε to συγκεκριμένο ρόστερ και ήταν εκείνος που αποφάσισε να μη δώσει χρόνο σε Μποχωρίδη – μετά το 5ο λεπτό – Μαντζούκα, Χουγκάζ και Καββαδά. Έστω για να πάρουν πάνω τους κάποιους κραδασμούς, να κάνουν αυτοί τα φάουλ που έκαναν ο Παπαγιάννης και ο Οκάρο και να είναι πιο ξεκούραστοι στην τελική ευθεία.
Ο Ολυμπιακός, μετά το ΟΑΚΑ, έτσι και στα Δύο Αοράκια, κέρδισε με τον Ντόρσι να σέρνει τον χορό, αλλά με τον ΜακΚίσικ να γέρνει την πλάστιγγα. Και το έκανε πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Πήγαινε σε drive και είτε περνούσε κάτω από τα χέρια του Παπαγιάννη που είχε αποκαμωθεί, είτε ανάγκαζε τους κοντούς να κλείνουν για βοήθεια και έμεναν ελεύθεροι ο Ντόρσι, ο Βεζένκοφ και ο Ουόκαπ.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε από τον Παπανικολάου, από τον Φαλ, από τον Σλούκα. Ούτε καν από τον Ντόρσι και τον Βεζένκοφ. Αυτούς τους περίμενε και ήξερε ότι δύσκολα θα τους αναχαιτίσει. Έχασε από τον Ουόκαπ και τον ΜακΚίσικ.
Ο Παναθηναϊκός έχει με το ζόρι 2 παίκτες-προσωπικότητες
Ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των 3 έχει ο Παναθηναϊκός; Έναν Νέντοβιτς έχει και έναν Παπαγιάννη να βολοδέρνει πέρα δώθε, περιμένοντας έναν play maker να τον ταΐσει. Σε αυτό το ματς το έκαναν ο Μέικον και ο Νέντο. Και πάλι όμως, δεν ήταν αρκετό. Ο Γιόβιτς όσο ανέτοιμος κι αν είναι, δεν δικαιολογείται να έχει αυτή την εικόνα.
Ο Παναθηναϊκός τον πήρε για play maker και ο Σέρβος κρατάει τη μπάλα 1-2 δευτερόλεπτα και απλώς την παραδίδει στα χέρια άλλων στην περιφέρεια. Δεν έχει βοηθήσει καθόλου ως τώρα στην κυκλοφορία, δεν παράγει φάσεις για την ομάδα. Δεν είναι καν μισός. Με 7,2 παίκτες έπαιξε τελικό ο ΠΑΟ.
Κανείς δεν ξέρει τι θα συνέβαινε αν ο Παπαπέτρου ήταν διαθέσιμος. Μπορεί και να μην διεκδικούσαν καν το ματς οι παίκτες του Πρίφτη, μπορεί και να το κέρδιζαν.
Είναι όμως σαφές ότι ο Παναθηναϊκός, όσο κι αν πονάει να το συνειδητοποιεί κανείς, έκανε υπέρβαση στον τελικό με την εμφάνισή του για 30 λεπτά. Η κούραση από την έλλειψη λύσεων, έφερε όλα αυτά τα άψυχα σουτ και το ταραγμένο μυαλό που αποτυπώθηκε στη φάση του Οκάρο Ουάιτ όταν με 1.5 δευτερόλεπτο αντί να σουτάρει, πήγε κι έδωσε πάσα δεξιά του.
Ήταν ένας αφύσικος τελικός. Όσο αφύσικο ήταν που ο Παναθηναϊκός δεν έβαλε σουτ στην τέταρτη περίοδο, εξίσου αφύσικο ήταν που προηγήθηκε με 12 πόντους έχοντας 4 παίκτες να συνεισφέρουν. Ο Νέντοβιτς του πρώτου ημιχρόνου, ο Μέικον των 10 λεπτών, ο Οκάρο και ο Παπαγιάννης.
Όλη η αλήθεια για τον τελικό αποτυπώνεται στην κεντρική εικόνα του άρθρου. Δείτε ποιους έβλεπε ο Πρίφτης όταν γυρνούσε στον πάγκο. Με εξαίρεση τον ρολίστα Κασελάκη και τον τίμιο Έβανς, ποιος άλλος θα μπορούσε να πει και να δώσει περισσότερα απ΄αυτά που θα έδινε ο αντίπαλος που θα τον στόχευε;