Η Κολομβία της δεκαετίας του ’80 δεν ήταν το ιδανικότερο μέρος για μεγαλώσει ένα παιδί. Στην πόλη Τουλουά, στα 100 χιλιόμετρα από το Κάλι, ο μικρός Τίνο είχε όνειρο για γίνει μουσικός της σάλσα, όμως αυτό που ήξερε να παίζει καλύτερα, δεν ήταν κάποιο όργανο. Oπως όλοι οι πιτσιρικάδες, περνούσε ώρες στον δρόμο και μόνο σοκ δεν προκαλούσε ότι είχε στα χέρια του μια ματσέτα. Μια μέρα, ένας φίλος του κρατούσε ένα όπλο και κατέληξε με μια σφαίρα στο κεφάλι. Κανένας δεν παραξενεύτηκε από το γεγονός, όπως κανένας δεν ρώτησε αυτά τα παιδιά αν ήθελαν να γεννηθούν εκεί…
Ευτυχώς για τον Φαουστίνο Ασπρίγια Ινεστρόσα, το μεγαλύτερο ταλέντο του δεν ήταν ούτε η σάλσα, ούτε η ματσέτα, αλλά το να παίζει μπάλα. Και το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τη διέξοδο στη ζωή του. Την πόρτα για να γίνει από κάποιος που δεν είχε τίποτα, κάποιος που τα είχε όλα.
Ένας χρόνος στην Ντεπορτίβο Κουκούτα ήταν αρκετός έτσι ώστε να τον δουν τα κατάλληλα μάτια και το 1989 πήρε μεταγραφή στην Ατλέτικο Νασιονάλ. Μιλάμε για την ομάδα που μερικούς μήνες νωρίτερα είχε γίνει η πρώτη από την Κολομβία που κατακτά το Copa Libertadores. Την ομάδα η οποία είχε έδρα το Μεδεγίν και αφεντικό τον Νο1 έμπορο ναρκωτικών όλων των εποχών. Ναι, τον Πάμπλο Εσκομπάρ.
Όπως μπορεί να έχετε δει σε διάφορα documentaries, εκείνη την εποχή το ποδόσφαιρο τελούσε υπό τον έλεγχο των καρτέλ τα οποία είχαν στην κατοχή τους σχεδόν τις μισές ομάδες του πρωταθλήματος της Κολομβίας.
Μπορεί να μην ήταν ο επίσημος πρόεδρος, αλλά δεν υπήρχε ένας άνθρωπος που να μην γνωρίζει ποιος βρίσκεται πίσω από την Ατλέτικο Νασιονάλ. Μέσω αυτής ξέπλενε χρήμα, έβγαζε τα γούστα του, αφού ήταν άρρωστος με την μπάλα και την πέρασε στα βιβλία της ιστορίας με την κατάκτηση του κορυφαίου τίτλου της Λατινικής Αμερικής.
Μέσω αυτής, ο 22χρονος (τότε) έφτασε στην Εθνική και είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τον εαυτό του στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Έτσι, το 1992, όταν ο Καλίστο Τάντσι έχτιζε τη μεγαλύτερη Πάρμα που υπήρξε ποτέ, ήθελε τον Ασπρίγια για την επίθεση. Το ιταλικό club προσέφερε 3.75 εκατ. λιρέτες και ήταν ο ίδιος ο Πάμπλο που μέσα από τη φυλακή έδωσε το okay για τη μεταγραφή. «Ναι, μπορείς να πας στην Ιταλία». Και δεν ήταν μια κοινή φυλακή, αλλά η Catedral, μια έπαυλη που είχε φτιάξει ο ίδιος στο Ενβιγάδο για να εκτίσει την «ποινή» του μετά από συμφωνία με την κυβέρνηση.
Έπειτα από μερικά χρόνια, ο Εσκομπάρ εκτελέστηκε σε μια ταράτσα στο Μεδεγίν και παρότι ο Ασπρίγια είχε φύγει για την Ιταλία, οι σχέσεις του με το καρτέλ του Μεδεγίν διατηρήθηκαν…
Στις 2 Απριλίου του 1997, η Παραγουάη υποδέχθηκε στην Ασουνσιόν την Κολομβία στο πλαίσιο των προκριματικών του Mundial και το γεγονός ότι νίκησε με 2-1 ήταν το πιο ασήμαντο πράγμα από τον αγώνα. Στο 85’ ο Ασπρίγια μπλέχτηκε σε τσακωμό με τον Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ και τον χτύπησε στο στόμα. Ο μυθικός τερματοφύλακας – σκόρερ δεν το άφησε έτσι, «απάντησε» με μπουνιά στο πρόσωπο του επιθετικού και αμφότεροι αποβλήθηκαν.
Το επεισόδιο θεωρήθηκε λήξαν από τον Ασπρίγια, όμως μερικές ώρες αργότερα το τηλέφωνό του χτύπησε. «Είμαι ο Χούλιο Φιέρο, μπορείς να έρθεις στο ξενοδοχείο μου;». Η φωνή ήταν του Χούλιο Σέζαρ Κορέα Βαλδές, ναρκέμπορου και επί χρόνια πρωτοπαλίκαρου και ανθρώπου της εμπιστοσύνης του Πάμπλο Εσκομπάρ. «Πήγα εκεί και ήταν με ακόμα δέκα άτομα, όλοι μεθυσμένοι, έκαναν πάρτι με Παραγουανές» θυμήθηκε αργότερα ο Τίνο.
Αυτό που ήθελαν να ξεπλύνουν τη ντροπή. «Θέλουμε να μας δώσετε άδεια να σκοτώσουμε αυτό τον χοντρό τον Τσιλαβέρτ» είπαν στον άσο της Πάρμα, ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει τι ήταν αυτό που ζούσε. «Τι; Είστε τρελοί; Έτσι θα καταστρέψετε για πάντα το ποδόσφαιρο της Κολομβίας. Δεν είναι δυνατόν να κάνετε κάτι τέτοιο. Ό,τι συμβαίνει στο γήπεδο, μένει στο γήπεδο» απάντησε. «Οι τύποι ήταν έτοιμοι, είχαν πιστόλια και μου έλεγαν ‘απλά δώσε μας την εντολή’».
Ο Τσιλαβέρτ δεν έμαθε ποτέ ότι η ζωή του βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο, ενώ τελικά εκείνος που την έχασε ήταν ο Φιέρο, ο οποίος αργότερα εκτελέστηκε από παραστρατιωτικούς στην Κολομβία. Ο Ασπρίγια ίσως δεν έπιασε ποτέ το peak που θα μπορούσε, όμως έπαιξε σε ομαδάρες, έκανε τα ξενύχτια του, έμπλεξε με πορνοστάρ και πάνω από όλα, έσωσε μια ζωή…