Είναι σαν ο Γιώργος Αυτιάς να μην πει ούτε μια φορά κατά τη διάρκεια της εκπομπής του τη φράση «μάλιστα» ή ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να απαρνηθεί σε ένα αγώνα – «θρίλερ» της ομάδας του τη… μελιτζανί απόχρωση από την αρχή έως το τέλος του.
Αμφότερα προσομοιάζουν σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά πόσο πιο «γήινο μοιάζει να μην έχει ο Κριστιάνο Ρονάλντο ούτε μία τελική προσπάθεια σε εντός έδρας παιχνίδι στο οποίο η ομάδα του κυνηγάει γκολ για να προκριθεί στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ;
Μην μπερδεύεστε, δεν μιλάμε για τελική on target, αλλά γενικώς για τελική προσπάθεια. Δηλαδή ο άνθρωπος των 140 γκολ σε 182 συμμετοχές για την κορυφαία συλλογική διοργάνωση, δεν επιχείρησε ούτε ένα τυπικό σουτ ή μία κεφαλιά, έστω κάτι που να φύγει από το πόδι του και να κοντράρει, στο 0-1 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Ατλέτικο Μαδρίτης το βράδυ της περασμένης Τρίτης.
Κι όμως, όσο εντυπωσιακό και αν ακούγεται δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αυτά τα 182 παιχνίδια υπήρξαν άλλες δύο περιπτώσεις που ο CR7 δεν βρήκε χώρο (ή έστω μια χαραμάδα) να εκτελέσει. Στο ένα από τα δύο διακυβεύονταν η πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης. Ήταν στις 3 Μαΐου του 2011, όταν το 1-1 με την Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νόου» επικύρωσε τον αποκλεισμό της Ρεάλ, μετά το 0-2 στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Χρειάστηκε να περάσουν δηλαδή 8 χρόνια και να εξελιχθεί ο Πορτογάλος από εκκολαπτόμενος σταρ στον ορισμό αυτού ώστε να αισθανθεί ξανά τόσο… άκαπνος στο γήπεδο. Κι αυτό γιατί η παρθενική φορά που του συνέβη ήταν μόλις στον 5ο αγώνα της καριέρας του στο Τσάμπιονς Λιγκ (7ο αν συμπεριλάβουμε και τα προκριματικά) ως 18χρονος, το 2003. Η πρώτη ομάδα που του απαγόρεψε να «οπλίσει» ήταν ο Παναθηναϊκός, στην αναμέτρηση της «Λεωφόρου» με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τη φάση των ομίλων της σεζόν 2003/04.
Λίγους μήνες μετά τη Ριζούπολη, ο Παναθηναϊκός είχε προσλάβει για τον πάγκο τον Γιτζάκ Σουμ και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κληρώθηκε με τη Γιουνάιτεντ και με τις Στουτγάρδη, Ρέιντζερς. Η πρεμιέρα του στο «Ολντ Τράφορντ ήταν τραυματική (5-0) και ακολούθησαν το εντός έδρας 1-1 με τη Ρέιντζερς και οι δύο κολλητές ήττες από τη Στουτγάρδη (0-2, 1-3). Στις 26 Νοεμβρίου οι «πράσινοι» υποδέχτηκαν την ομάδα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που ήθελε τη νίκη για να πάρει την πρώτη θέση του ομίλου. Ο Παναθηναϊκός μόνο με τρίποντο θα αύξανε τις πιθανότητες του για την τρίτη θέση και την πρόκριση στους «32» του Κυπέλλου UEFA. Σε περίπτωση ισοπαλίας θα χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς μόνο νίκη στη Γλασκώβη με τη Ρέιντζερς την τελευταία αγωνιστική (όπως κι έγινε, καθώς επικράτησε με 3-1).
Το παιχνίδι ήταν «σούπα» και ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για αυτό ήταν ο Μάρκους Μινχ, που πρωτοστάτησε στην εξουδετέρωση του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτο. Οι υπόλοιποι της αμυντικής τετράδας του «τριφυλλιού», που συνεπικούρησαν τον Γερμανό στο δύσκολο έργο του ήταν οι Χένρικσεν, Γκούμας και Σεϊταρίδης. Στη μεσαία γραμμή είχαν ξεκινήσει οι Μπασινάς, Ζουτάουτας, Σανμαρτεάν, Μάριτς και στην επίθεση οι Κωνσταντίνου, Παπαδόπουλος.
Ο Παναθηναϊκός είχε γενικώς αμυνθεί εξαιρετικά, αλλά πέντε λεπτά πριν από το τέλος οι «κόκκινοι διάβολοι» βρήκαν ρήγμα όταν από την πάση του Μπεγιόν ο Ντιέγο Φορλάν βγήκε τετ α τετ με τον Αντώνη Νικοπολίδη και πλάσαρε εύστοχα. Για την ιστορία η Γιουνάιτεντ αποκλείστηκε από την Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο στους «16» και ο Παναθηναϊκός από την Οσέρ (0-0 εκτός, 0-1 εντός) στο Κύπελλο UEFA.
Για τον νεαρό τότε Πορτογάλο η πρώτη «μετωπική» με ελληνική άμυνα ήταν ανώδυνη, έστω κι αν πέρασε τελείως απαρατηρήτος στο συγκεκριμένο ματς. Τη δεύτερη και την τρίτη όμως τις θυμάται έως σήμερα, καθώς η πρεμιέρα και ο τελικός του Euro 2004…