Πάει λοιπόν ελεύθερος και ο Ντιμπάλα. Είναι πλέον μια τακτική που πολλοί παίκτες ακολουθούν, επιδιώκουν να μείνουν χωρίς συμβόλαιο έτσι ώστε να πάρουν περισσότερα χρήματα από την ομάδα στην οποία θα υπογράψουν. Όμως ο Πάουλο δεν είχε στόχο κάτι τέτοιο. Αν και δεν ήταν διατεθειμένος να ρίξει τις απαιτήσεις του, δεν ήταν εκείνος που έριξε το άκυρο. Ήθελε πολλά αλλά ήθελε και να μείνει.
Ο Αργεντινός προστέθηκε σε μια μεγάλη λίστα με free-agents και η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό είναι απλή. «Γιατί;». Σε ένα σκηνικό που δεν ζηλεύει σε τίποτα τον προγραμματισμό και την οργάνωση του δικού μας ποδοσφαίρου, Γιουβέντους και Ντιμπάλα, τα λένε εδώ και δύο χρόνια. Χωρίς υπερβολή. Οι συζητήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου που τώρα ολοκληρώνεται, ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2020 και μέχρι και πριν μερικές μέρες υπήρχαν συναντήσεις. Μπας και. Αλλά τελικά δεν.
Ο Αργεντινός και οι Bianconeri είχαν συμφωνήσει να ανανεώσουν τη συνεργασία τους, με τον αριστεροπόδαρο επιθετικό να παίρνει ετήσιες απολαβές 8+2 εκατ. ευρώ τον χρόνο και συμβόλαιο μέχρι το 2026. Όλα καλά μέχρι εδώ, ειδικά από την πλευρά του Πάουλο. Όμως από την Γιουβέντους δεν κράτησαν τον λόγο τους. Και όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, δεν μπορεί κανένας να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Είναι μια εταιρεία, υπάρχουν συμφέροντα. Αυτά σκέφτηκαν οι διοικούντες όταν έκριναν ότι η πρόταση που είχε γίνει, δεν ισχύει πια. Ούτε σε χρήματα, ούτε σε διάρκεια.
Πίσω από την απόφαση, υπήρχε ένας απλός λόγος. Οι διαδοχικοί μυθικοί τραυματισμοί του Ντιμπάλα, ο οποίος δεν μπορούσε με τίποτα να μείνει μόνιμα υγιής. Σε ένα ματς έπαιζε σε ένα δεν έπαιζε ο Αργεντινός, γεγονός που έπεισε τους Bianconeri ότι δεν είναι αυτός ο παίκτης πάνω στον οποίο θα στηριχτεί η επόμενη μέρα. Πέρα όμως από το οικονομικό, οι δύο πλευρές ήθελαν πλέον διαφορετικά πράγματα.
Ο Ντιμπάλα ήθελε να νιώθει το κεντρικό πρόσωπο, όλα όσα δεν είχε μέχρι σήμερα. Ξεκάθαρο και βασικό ρόλο στην 11άδα και στο γήπεδο. Να είναι το Number10, ο playmaker, εκείνος που παίζει ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τον επιθετικό. Ηθελε ένα σύστημα με το οποίο να εκμεταλλεύεται τα χαρακτηριστικά του. Να είναι σημαντικός παίκτης, ό,τι ονειρευόταν πάντα. Με το 10 στην πλάτη και ένα νέο μεγάλο συμβόλαιο. Με λίγα λόγια ήθελε ακριβώς αυτό που ο CEO, Αριβαμπένε, είπε ότι δεν θα συμβεί. «Ο Ντιμπάλα δεν βρίσκεται πια στο κέντρο του project».
Το μέλλον, δυστυχώς δεν θα είναι έτσι. Πιθανότατα είναι αργά να συμβούν όλα αυτά. Όταν η νέα σεζόν αρχίσει, τα χρόνια του Πάουλο θα είναι 29 και αυτό θα παίξει ρόλο στις προτάσεις που θα λάβει. Δύσκολα θα βρεθούν μεγάλες ομάδες να τον εμπιστευτούν με κλειστά μάτια και να του δώσουν τα χρήματα που αξίωνε στην Γιουβέντους.
Είναι γέρος δηλαδή; Σίγουρα όχι. Ούτε όμως και πιτσιρικάς έτσι ώστε να έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Ο Ντιμπάλα ήταν πάντα το κόσμημα [La Joya] της Γιουβέντους, όμως ήταν μακριά από τη λέξη σταθερότητα. Υπήρξε χρονιά στην Serie A που έβαλε 22 γκολ και την επόμενη έπεσε στα 5, ενώ δεν κατάφερε ποτέ να μείνει σε ένα υψηλό peak.
Στο Τορίνο τον πίστευαν υπερβολικά πολύ και είχαν όνειρο να βγει. Ο πρόεδρος, Αντρέα Ανιέλι, έλεγε ότι είναι ο παίκτης που το club βλέπει ως τον νέο Αλεσάντρο Ντε Πιέρο και που θέλει να του δώσει για πάντα τη φανέλα με το 10. Καμία σχέση. «Ο Ντιμπάλα θα γίνει μεγάλος παίκτης» είχε πει ο Μέσι, όμως ο Πάουλο έμεινε σε εκείνο το βράδυ με τα δύο γκολ στην Μπαρτσελόνα στα νοκ-άουτ του Champions League.
Η Ίντερ πιέζει για να τον αποκτήσει ως ελεύθερο, όμως ο ίδιος έχει πει στο περιβάλλον του πως «εγώ δεν είμαι Τσαλχάνογλου». Από την άλλη, ιταλικές εφημερίδες αμφισβητούν το πως μπορεί να λειτουργήσει στο 3-5-2 και αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον το ποια θα είναι η επόμενη ομάδα του. Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι μέσα σε αυτές που έχουν πραγματικό ενδιαφέρον, ενώ και η Τότεναμ του Αντόνιο Κόντε δεν θα πρέπει να αποκλειστεί σαν πιθανός προορισμός.
Στην Αργεντινή, σε ηλικία 17 ετών έσπαγε ρεκόρ των Μαραντόνα και Κέμπες και αφίχθη στην Ευρώπη ως ο «νέος Κουν Αγουέρο». Η Γιουβέντους έδωσε 40 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει από την Παλέρμο και σήμερα, επτά χρόνια μετά, προτιμά να τον χάσει ελεύθερο. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ οι Bianconeri δεν έκαναν καν πρόταση ανανέωσης με μειωμένες απολαβές, όχι επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν υποτιμητικό προς τον παίκτη αλλά υπό τον φόβο του να δεχθεί.
Ένας παίκτης με εκπληκτικό αριστερό πόδι, κάποιος που έβαζε μόνο γκολάρες, που με μια ενέργεια μπορούσε να ξεκλειδώσει κάθε κλειστή ιταλική άμυνα. Έφτασε να αποτελεί μια πολυτέλεια για την Γιουβέντους, η οποία του έδωσε όλα τα εφόδια και τη στήριξη. Όμως εκείνος, δεν έκανε ποτέ το βήμα παραπάνω…