Είναι απίστευτο πόσες ιστορίες μπορεί να δημιουργήσει το ποδόσφαιρο. Πόσες ιστορίες παιδιών που δεν ήταν τυχερά στα πρώτα τους χρόνια και μέσα από αυτό πάλεψαν για να ξαναγεννηθούν. Στα 16 του, ο Μουσταφά Σισέ έμαθε ότι ο πατέρας του εξαφανίστηκε, αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο και να εγκαταλείψει το Κόνακρι, την πρωτεύουσα της Γουινέας. Προορισμός; Η Ευρώπη. Στόχος; Ενα καλύτερο αύριο.
Κουβαλώντας τον φόβο της μετανάστευσης σε μια ξένη χώρα μόλις είχε μείνει ορφανός και χωρίς να έχει ιδέα για το τι πρέπει να κάνει, ο Μουσταφά έγινε δεκτός σε κέντρο υποδοχής προσφύγων στο Σαλέντο, στα βόρεια της Ιταλίας. «Το 2019 τον αναλάβαμε και τον φιλοξενήσαμε στην επαρχία του Λέτσε. Είχε παιδεία και σεβόταν τους κανόνες. Είχε όνειρο να γίνει ποδοσφαιριστής. Το πρωί έκανε ιταλικά και το βράδυ μαθήματα και προπονήσεις για να πάρει τον δρόμο του επαγγελματία» εξηγεί ο Αντόνιο Πάλμα.
Ο Πάλμα είναι ο πρόεδρος της Rinascita Refugees, της ομάδας που αποτελείται από πρόσφυγες και συμμετέχει στα τοπικά πρωταθλήματα στο Λέτσε. Σε αυτή έκανε τα πρώτα του βήματα. «Έχουμε παίκτες κυρίως από τη Δυτική Αφρική, ο μέσος όρος ηλικίας είναι 23-24». Όταν ο Σισέ μπήκε στην ομάδα, ήταν 16, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον σταματήσει. Βασικά, ούτε οι αντίπαλοι μπορούσαν. «Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες μας. Καταλάβαμε άμεσα ότι είναι μεγάλο ταλέντο. Έγινε ο πρώτος σκόρερ μας. Ξεκινούσε πάντα περιφερειακά, συνέκλινε και έβαζε γκολ. Ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρεις».
Η Rinascita [αναγέννηση στα ελληνικά] αρχικά δεν μπορούσε να τον δηλώσει για τα επίσημα ματς, όμως έπαιζε σε διάφορα φιλικά τουρνουά. Και όπως αποδείχθηκε, ήταν αρκετά. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε αυτού του είδους της ιστορίες, στην Αφρική κανένας δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει το ταλέντο του Μουσταφά, όμως αυτό έγινε άμεσα με τον προπονητή της ομάδας των Προσφύγων, Νιανγκ Μπαγιέ Χασανέ, έναν 42χρονο Σενεγαλέζο που ως παίκτης είχε φτάσει μέχρι τους μικρούς της Εθνικής του.
Η ομάδα του αποτελεί ένα μικρό θαύμα στα τοπικά της περιοχής. Κατέκτησε το πρωτάθλημα στην 3η κατηγορία και φέτος, ακόμα και μετά την αποχώρηση του Σισέ, βρίσκεται στη 2η θέση στη 2η κατηγορία. Είναι τόσο καλή, που στο Κύπελλο απέκλεισε αντίπαλο από ανώτερο πρωτάθλημα.
Όταν ο Σισέ έφτασε στην Ιταλία και ενσωματώθηκε στους πρόσφυγες, άνθρωποι της Αταλάντα άρχισαν να τον έχουν διακριτικά υπό παρακολούθηση. Τον Φεβρουάριο τον είχαν ήδη αποκτήσει και αφού άρχισε άμεσα να κάνει παπάδες στην Primavera με δύο γκολ στην Μίλαν και ένα στην Νάπολι, «έπεισε» τον Γκασπερίνι να τον ανεβάσει στους μεγάλους. Οι Bergamaschi μάλιστα, χρειάστηκε να ελευθερώσουν θέση ξένου για να τον δηλώσουν, κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ για παίκτη που προέρχεται από την μικρή ομάδα.
Στην προτελευταία αγωνιστική για την Serie Α πριν τη διακοπή για τις εθνικές, κι έχοντας στο CVμόλις 3 συμμετοχές ως βασικός στην Primavera, βρέθηκε στον πάγκο του εντός έδρας αγώνα της Serie A με την Τζένοα και την επόμενη, ο allenatore έδειξε πόσο πιστεύει στο ταλέντο του. Και δικαιώθηκε με τον πιο απίστευτο τρόπο.
Με τον Ντουβάν Ζαπάτα να είναι τραυματίας, στον εκτός έδρας αγώνα με την Μπολόνια την περασμένη Κυριακή (20/03) τον πέρασε στο 65’ στη θέση του Μουριέλ. Όχι για να ξεκουράσει τον Κολομβιανό. Ούτε για να του δώσει συμμετοχή σε ματς που το σκορ ήταν 3-0. Μπήκε στο 0-0 για να βοηθήσει την ομάδα του να πάρει τη νίκη και αυτό ακριβώς έκανε, καθώς χρειάστηκε λιγότερα από 15 λεπτά για να πετύχει το πρώτο του γκολ στα σαλόνια.
Κρατήθηκε στο όριο του οφσάιντ μέσα στην περιοχή και αφού πήρε την πάσα του Πάσαλιτς δεν το σκέφτηκε πολύ και με πανέμορφο πλασέ στη γωνία δεν άφησε περιθώρια στον Σκορούπσκι χαρίζοντας στην Αταλάντα τη νίκη με 0-1. Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε το παραμύθι του Μουσταφά Σισέ. Από την ομάδα προσφύγων, μέσα σε μερικούς μήνες βρέθηκε στα σαλόνια του calcio, να πετυχαίνει το μοναδικό γκολ για την ομάδα του.
«Δεν είναι μόνο να αθλητικά προσόντα αυτών των παικτών που τους βοηθούν στο να είναι καλύτεροι» εξηγεί ο πρώην προπονητής του και άνθρωπος που τον ανέδειξε. «Είναι η τεράστια επιθυμία που έχουν να ξαναγεννηθούν…».