«Είμαστε πολύ τυχεροί που ζήσαμε στην ίδια εποχή με τους Ράφα Ναδάλ, Ρότζερ Φέντερερ και Νόβακ Τζόκοβιτς». Θα το ακούσεις πολλές φορές αυτό από εκείνους που γουστάρουν το τένις. Και δεν έχουν άδικο. Τρεις υπερπαίκτες, τρεις legends του αθλήματος, που πέρα από τα Grand Slam, μονοπωλούν και την κουβέντα για τον καλύτερο όλων των εποχών. Λογικό, αφού όταν θα κρεμάσουν τις ρακέτες τους, οι μεγάλοι τίτλοι θα μοιράζονται ανάμεσα στους παίκτες που ακολουθούν. Ή μήπως δεν θα γίνει ακριβώς έτσι…;
Πέρασαν χρόνια από τότε που άπαντες κατάλαβαν ότι οι big-3 θα αφήσουν μετρημένα πράγματα στους κοινούς θνητούς. Και η αλήθεια είναι ότι η επονομαζόμενη Next-Gen, δεν μπορεί να χτυπήσει τους κορυφαίους ούτε στο τελευταίο στάδιο της καριέρας τους. Συχνά γίνεται λόγος για το πόσο άτυχοι ήταν οι τενίστες που συνέπεσαν χρονικά με Ρότζερ, Ράφα, Νόλε, αφού αυτές τις δεκαετίες, μόλις 2 παίκτες κατέκτησαν πάνω από ένα Grand Slam, ο Αντι Μάρεϊ και ο Σταν Βαβρίνκα [από 3]. Ολα έχουν λειτουργήσει άψογα σε αυτή τη ζωή για τον Κάρλος Αλκαράθ…
Σε περίπτωση που το χάσατε, πριν μερικές μέρες ένα τυπάκι που δεν είχε κλείσει καν τα 19, κατέκτησε το Masters του Μαϊάμι. Μάλιστα, αν δεν είχε πέσει πάνω στον Ναδάλ στον ημιτελικό μια εβδομάδα νωρίτερα, πιθανότατα θα είχε σηκώσει και το άλλο 1000άρι, του Indian Wells, όμως έχασε στη λεπτομέρεια με 2-1 σετ από τον μοναδικό κάτοχο 21 Grand Slam τίτλων. Ο Ισπανός έγινε μόλις ο 3ος νεότερος που πανηγυρίζει τόσο σημαντική κούπα σε τόσο μικρή ηλικία και τις επόμενες εβδομάδες θα μπει στο top-10.
Εχοντας κατακτήσει ήδη το Next Gen Finals, τουρνουά για τους καλύτερους πιτσιρικάδες, ένα τουρνουά ATP σε κάθε κατηγορία [1.000, 500, 250] και έχοντας δείξει πως μπορεί να παίξει κόντρα σε δυνατά ονόματα, ακούγεται όλο και πιο έντονα ότι Αλκαράθ, είναι το μελλοντικό Νο1 αλλά και ο επόμενος μεγάλος παίκτης. Με το 18-2 που έχει ξεκινήσει το 2022, είναι μετά τον Ναδάλ, ο κορυφαίος στο έτος που διανύουμε.
Μετά τη μεγάλη νίκη, οι δημοσιογράφοι δεν ήταν δυνατόν να μην τον ρωτήσουν αν μπορεί να κατακτήσει το Roland Garros. «Θα έλεγα ναι. Είμαι σε καλή κατάσταση για να το κάνω. Ισως όχι το Roland Garros, ποιος ξέρει; Ομως νιώθω έτοιμος να κατακτήσεω ένα Grand Slam φέτος». Υπενθυμίζουμε, ακόμα δεν έχει κλείσει τα 19. «Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι παίκτες όπως ο Ράφα, ο Μεντβέντεβ, ο Τσιτσιπάς, ο Ζβέρεβ ή ο Τζόκοβιτς, ο καλύτερος στον κόσμο, όμως δεν φοβάμαι να το πω».
Παρά το θάρρος να πει κάτι τέτοιο σε τόσο μικρή ηλικία, όσοι είναι στην ομάδα του μιλούσαν από νωρίς για ένα πολύ προσγειωμένο και ταπεινό παιδί. «Δεν περνάει μια μέρα στην προπόνηση που να μην πει ‘ευχαριστώ’. Είναι πειθαρχημένος και ευγνώμων για όλα. Από τα 14-15 έβλεπες πάνω του πράγματα που δεν είχαν τα υπόλοιπα παιδιά» λέει γυμναστής από την ομάδα του.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να συμβούν όλα τόσο γρήγορα» λέει ο Χουάν Κάρλος Φερέρο, ο προπονητής που τον έχει αναλάβει από την ηλικία των 15 και είναι πρώην Νο1 κόσμου και κάτοχος του Roland Garros του 2003.
Ο μικρός από την Μούρθια κατέκτησε τον πρώτο τίτλο στην κατηγορία Futures στα 14, κάτι που ο Ναδάλ έκανε στα 15, ενώ σε ίδια ηλικία με τον Τζόκοβιτς, στα 17, πανηγύρισε τίτλο στα Challengers. Οσον αφορά τον τρόπο που προπονείτα εκτός κορτ, είναι εμφανές ότι, όπως το είδωλό του, ο Ράφα, είναι ένα physical παιδί, όμως δεν θέλει να το… παρακάνει με τα βάρη. «Δεν πρέπει να γίνεις πολύ δυνατός, χάνεις την ελαστικότητά σου και στο τέλος δεν θα μπορείς να αλλάξεις κατεύθυνση».
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Αλκαράθ να νικά πολύ πιο έμπειρους παίκτες και να θεωρείται άμεσα πολύ καλύτερος από τους μεγαλύτερούς του; Αν τον δεις να παίζει, άμεσα καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για κάτι το ξεχωριστό. Από το 1.85μ., ύψος που ίδιο ακριβώς έχουν Ναδάλ και Φέντερερ, μπορεί να σερβίρει πολύ δυνατά, και δεν διστάζει να γίνει πολύ επιθετικός με το forehand αλλά και το backhand με τα δύο χέρια.
Ανθεκτικός στα μεγάλα ράλι και με σταθερότητα σπάνια για την ηλικία του, στον Αλκαράθ αρέσει να χρησιμοποιεί το dropshot αλλά, να ανεβαίνει άμεσα στο φιλέ όταν διαβάσει την κατάσταση και να τιμωρεί με λόμπες όσους προσπαθούν να τον πιέσουν. Α, ναι, είναι και πολύ γρήγορος. Φτάνει σε όλες τις μπάλες και τις επιστρέφει μέσα και βαθιά όπως ο συμπατριώτης και είδωλό του. Αν ρίξει κάποιος μια προσεκτική ματιά στα χτυπήματά του, θα δει ότι συχνά βάζει πολύ spin στην μπάλα με το περίφημο ‘λάσο’, το trademark χτύπημα του Ναδάλ στο οποίο μετά την επαφή με την μπάλα, η ρακέτα κάνει έναν κύκλο γύρω από το κεφάλι.
Εχει παίξει ήδη δύο φορές με τον Ράφα και έχει δύο ήττες, όμως μάλλον πήρε πράγματα από αυτούς τους αγώνες παρά έχασε κάτι. Τα καλά του στοιχεία και το πόσο τεράστιο ταλέντο είναι έχει διαπιστώσει ήδη ο δικός μας, Στέφανος Τσιτσιπάς, που μετρά δύο ήττες σε ισάριθμα ματς, η μία στο πρόσφατο τουρνουά του Μαϊάμι και η άλλη στο περσινό US Open.
«Υπάρχουν πολλοί παίκτες των οποίων το παιχνίδι είναι επιθετικό, όπως είναι το δικό μου, όμως δεν έχουν όλοι τα εφόδια για να παίξουν με το ίδιο τρόπο. Να χτυπούν την μπάλα δυνατά, να ανεβαίνουν στο φιλέ, να ψάχνουν τους winners σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα» είναι το insight του Αλκαράθ για τον εαυτό του. «Εγώ έχω ένα πολύ δυναμικό στιλ, μπορώ να κάνω πολλά διαφορετικά πράγμα κάθε στιγμή. Μπορώ κάθε φορά να επιλέξω διαφορετικά χτυπήματα επειδή διαθέτω πολλά όπλα».
Και από εδώ και πέρα; «Είμαι απλά ένα παιδί που θέλει περισσότερα. Τώρα σκέφτομαι το Μόντε Κάρλο και το Roland Garros» λέει ο Αλκαράθ. «Είναι εκπληκτικό που ζω τώρα όλα αυτά τα πράγματα. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ξεχωριστό και δεν θεωρώ ότι κάποιος στο tour είναι ξεχωριστός».
Μπορεί κάποιος να πει ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς, όμως ο Καρλίτος θεωρείται ένα μεγάλο όνομα στο τένις τη δεδομένη στιγμή. Ακόμα έχει μπροστά του δύο δεκαετίες για να εκπληρώσει τις απίστευτες προσδοκίες που δημιούργησε στο ξεκίνημα της καριέρας του, όμως τα επόμενα χρόνια δεν θα βρίσκει μπροστά του κάποιον από τους μύθους του αθλήματος.
«Ολοι ψάχνουν να βρουν τη θέση τους. Εγώ δουλεύω για να βρω τη δική μου θέση, στο Νο1». Η πορεία του wonderkid του τένις, μόλις ξεκίνησε…