Είναι 30 Μαΐου του 1985. Ένας 20χρονος με κατσαρά μαλλιά και πόδι στον γύψο, κάθεται, όπως πάντα, λιγομίλητος, στη θέση του στο αεροπλάνο. Είναι η πτήση που μεταφέρει την Γιουβέντους από τις Βρυξέλλες στο Τορίνο μία μέρα μετά τον τελικό του Χέιζελ και το παιδί είναι ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός, Στέφανο Πιόλι.
Παρότι τραυματίας, ο νεαρός σέντερ-μπακ έκανε το ταξίδι στο Βέλγιο για να βρίσκεται μαζί με την υπόλοιπη ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στην Λίβερπουλ. Όντας εκτός αποστολής, αφού δεν μπορούσε να αγωνιστεί, βρισκόταν στις κερκίδες και παρακολούθησε από την αρχή την ιστορική τραγωδία, στην οποία 39 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, να εξελίσσεται. «Είδα τον κόσμο να πηγαίνει πάνω-κάτω όταν η εξέδρα κατέρρευσε».
Σκληρός στόπερ με καλή αίσθηση της θέσης, παρότι πρωτοέπαιξε στην Serie C με την Πάρμα, η Γιουβέντους τον εντόπισε και τον απέκτησε πριν καν γίνει 20 ετών ως ρεζέρβα του legend, Γκαετάνο Σιρέα. Με τη φανέλα των Bianconeri έπαιξε σε 36 αγώνες. Ο πιο σημαντικός από αυτούς; Ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου κόντρα στην Αρχεντίνος Τζούνιορς.
Μερικούς μήνες αργότερα, στις 8 Δεκεμβρίου η Γιουβέντους ήταν στο Τόκυο για το ματς κόντρα στην κάτοχο του Copa Libertadores. Σε μια 11άδα με παίκτες όπως οι Τακόνι, Καμπρίνι, Σερένα, Μίκαελ Λάουντρουπ, Πλατινί, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, στον οποίο άρεσε το γεγονός ότι ο Πιόλι ήταν πολυθεσίτης και ευπροσάρμοστος, τον έβαλε στο 64’ στη θέση του Σιρέα. Ο μικρός έζησε τον τελικό για τα καλά παίζοντας για σχεδόν 30 λεπτά και ήταν μέλος των νικητών καθώς μετά το 2-2 οι Τορινέζοι κατέκτησαν τον τίτλο επικρατώντας 4-2 στα πέναλτι.
Όμως η καριέρα του στο ποδόσφαιρο έμελλε να έχει περισσότερες άσχημες παρά όμορφες στιγμές. Εννιά χρόνια αργότερα, σε ένα Φιορεντίνα – Μπάρι, συγκρούστηκε με τον Ιγκόρ Πρότι και η καρδιά του σταμάτησε. «Ξύπνησα μέσα στον μαγνητικό τομογράφο, δεν ήξερα αν είμαι νεκρός ή ζωντανός. Φώναξα πολύ δυνατά για να με βγάλουν, έκανα τις εξετάσεις την επόμενη μέρα».
Όσο ήταν παίκτης, έσπασε το πόδι του τέσσερις φορές. Την τελευταία μάλιστα, χρειάστηκε μεταμόσχευση οστού. Κι όμως, όλα αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες μπροστά στην πολύ πρόσφατη σε όλους μας, 4η Μαρτίου του 2018. Ο Στέφανο ήταν ο προπονητής της Φιορεντίνα που έζησε τη «μαύρη» μέρα του θανάτου του Ντάβιντε Αστόρι, ο οποίος ώρες πριν τον αγώνα με την Ουντινέζε, δεν κατέβηκε ποτέ να πάρει πρωινό με την υπόλοιπη ομάδα.
Εκτός από τις πραγματικές τραγωδίες, ο (σε λίγες μέρες) 57χρονος έζησε και τέτοιες εντός γηπέδου, όπως ήταν η απόλυσή του από την Παλέρμο πριν καν τελειώσει η προετοιμασία. Ένα πρωτάθλημα με τους Allievi [σ.σ. έτσι λένε οι Ιταλοί την under-17] της Μπολόνια ήταν ο μοναδικός τίτλος μιας διαδρομής στο ποδόσφαιρο που τον έχει κάνει να μοιάζει ίσως μεγαλύτερος απ’ ότι είναι.
Μέχρι σήμερα…
Όταν ως προπονητής της Μίλαν, κατάφερε κάτι απίστευτο. Γιατί ναι μεν κατέκτησε το πρωτάθλημα με μια από τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας και όχι, για παράδειγμα, με την Ελλάς Βερόνα, όμως ο τρόπος που πήρε αυτό το Scudetto ήταν πραγματικά απίστευτος. Ισως το πιο απροσδόκητο πρωτάθλημα στην ιστορία των Rossoneri. Πέρα από τους διευθυντές, Πάολο Μαλντίνι και Ρίκι Μασάρα, τον chied-scout, Τζέφρι Μονκάδα, ο Πιόλι ήταν πραγματικά on-fire, όπως ακριβώς λέει σύνθημα.
Ένας προπονητής που ήρθε ως υπηρεσιακός μέχρι να αναλάβει ο Ραλφ Ράνγκνικ, κράτησε τον Γερμανό στο σπίτι του και υποχρέωσε το club να τον μονιμοποιήσει. Ένας προπονητής που άκουσε πολλά, όπως ότι ο Ζλάταν κάνει τη δουλειά για εκείνον, ότι είναι ο χειρότερος στο top-6, ότι στο δεύτερο μισό οι ομάδες του καταρρέουν. Κι όμως, έκανε αδιανόητα πράγματα στέλνοντας στο San Siro το 19ο Scudetto πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι το project μπορούσε να έχει διανοηθεί.
Έχοντας το μικρότερο budget για μεταγραφές από τους υπόλοιπους διεκδικητές, έχοντας ένα ρόστερ με μισθούς κάτω των 100 εκατ. ευρώ ετησίως. Εχοντας πέρα από τον Ραφαέλ Λεάο, μια επιθετική γραμμή με Σαλεμάκερς, Μεσίας, Ντίαθ, Κρούνιτς και τους βετεράνους Ζλάταν, Ζιρού. Εχοντας χάσει βασικούς όπως οι Μενιάν, Κίερ, Τομόρι, Καλάμπρια για μήνες λόγω τραυματισμών. Εχοντας χάσει παίκτες λόγω του Copa Africa, έχοντας το πιο δύσκολο πρόγραμμα στο φινάλε της σεζόν.
Είχε στα χέρια του μια ομάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 25 έτη και παίζοντας με επιθετικό pressing, την έκανε τη νεαρότερη πρωταθλήτρια της 20ετίας. Έπειτα από χρόνια με δυσάρεστες στιγμές για τον ίδιο και για τους γύρω του, ο Στέφανο Πιόλι μπορεί να χαμογελάσει, αφού μόλις πέτυχε ένα μικρό θαύμα…