Ο πάντοτε παραστατικός ελληνικός λαός λέει πως «ο γέρος θα πάει είτε από χέσιμο, είτε από πέσιμο».
Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως, το αντίστοιχο ρητό φαίνεται ότι δεν υπάρχει στη Βρετανία.
Και να υπάρχει όμως, το ‘χει γραμμένο στα παλιά του τα… γάντια ο Άλαν Κάμσελ!
Γιατί λίγα χρόνια πριν πιάσει τριψήφιο αριθμό ηλικίας, όχι μόνο πέφτει άφοβα, αλλά το κάνει και ηθελημένα:
Για να υπερασπίζεται την εστία της ομάδας του!
Διαψεύδοντας πανηγυρικά το κλισέ «άμα δεν μπορείς, γίνε κομμωτής», ο συνταξιούχος καθηγητής κομμωτικής από το Νιούκαστλ συνεχίζει να παίζει μπάλα στα 88 του!
Κι ενώ οι περισσότεροι συνομήλικοί του βουτάνε το… παξιμαδάκι στο τσάι, ο ίδιος βουτάει για ν’ αποκρούει!
«Δεν είχα ξεκινήσει να παίζω πριν τα 40. Ξέρεις, όταν άρχισα ήμουν αρκετά γρήγορος για να σκοράρω κιόλας. Όσο μεγαλώνεις όμως, λαχανιάζεις και γυρνάς στο τέρμα για να πάρεις μια ανάσα.
Ε, η ανάσα κράτησε περισσότερο και περισσότερο, μέχρι που…. έμεινα εκεί», έχει πει σε συνέντευξή του στο BBC ο γηραιότερος παίκτης στη Βρετανία.
Και λίγο πριν μπει στο γήπεδο για ένα (ακόμη) παιχνίδι με την Penrhyn Bay Strollers, μια ομάδα με παίκτες +50 ετών στην Ουαλία, περιέγραψε χαρακτηριστικά την καριέρα του:
«Ξεκίνησα να παίζω σε ομάδα τη δεκαετία του ’70 και με το πέρασμα των χρόνων, οι συμπαίκτες μου είτε αποσύρθηκαν, είτε μεγάλωσαν, είτε… πέθαναν.
Οπότε βρέθηκα μετά να παίζω με τους γιους και τα εγγόνια τους»!
Πώς να μη γελάει λοιπόν ακούγοντας ότι ο πρόεδρος μιας ομάδας από το Σουρινάμ έκανε το ποδοσφαιρικό του ντεμπούτο σε ηλικία 60 ετών;
Τι να του πει η γνωστή περίπτωση του Καζουγιόσι Μιούρα, που συνεχίζει να παίζει στα 55 του ως επιθετικός στη Γιοκοχάμα;
Σε αυτές τις ηλικίες ο Κάμσελ είχε αλλάξει ήδη… ισχίο (με σοβαρή μάλιστα επέμβαση)!
Πριν 5 χρόνια εγχειρίστηκε και στο γόνατο, με τους γιατρούς να του ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρέπει να ξαναπαίξει σε σκληρή επιφάνεια.
Και τόσο πολύ προβληματίστηκε που συνέχισε με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο τα… πλονζόν:
«Μπορώ να νιώσω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά και την αναπνοή μου να δουλεύει, οπότε ξέρω ότι μου κάνει καλό.
Είμαι ακόμα εδώ στα 88 μου και το απολαμβάνω.
Πονάω το Σάββατο το πρωί, αλλά την Παρασκευή το απολαμβάνω πάρα πολύ.
Τελευταία έχω συνειδητοποιήσει ότι γίνομαι λίγο αργός, η μπάλα με προσπερνάει ενώ δεν έχω ξεκινήσει ακόμα να πέφτω.
Ε και; Παραμένει διασκεδαστικό».