Υπάρχουν παίκτες που έχουν σημαδέψει το ποδόσφαιρο με το ταλέντο τους.
Με τα γκολ, τις σπουδαίες εμφανίσεις, τις νίκες και τις κατακτήσεις τίτλων στις οποίες πρωταγωνίστησαν.
Αυτοί που γίνονται ινδάλματα, celebrities και αφίσες σε τοίχους παιδικών δωματίων.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι -εξίσου παιχταράδες- που έμειναν στην ιστορία και για εξωαγωνιστικούς λόγους.
Όχι μόνο για πράγματα που έκαναν στα γήπεδα, αλλά και για πράγματα που ΘΑ μπορούσαν να κάνουν:
Αν δεν είχαν αδυναμία στις καταχρήσεις ή αν έπαιρναν λίγο στα πιο σοβαρά την μπάλα.
Μπορεί να υπάρχουν λοιπόν άπειρα παραδείγματα της συγκεκριμένης κατηγορίας, αλλά αρχηγός (αφού πληρούσε και τις δυο προϋποθέσεις σε απόλυτο βαθμό) θα είναι πάντα ο Πολ Γκασκόιν!
Είναι γνωστό το πρόβλημα αλκοολισμού που ταλαιπώρησε (και εντέλει αποκαθήλωσε) το μεγαλύτερο «what if» στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό το στενάχωρο σκέλος (που στην τελική έβλαψε μονάχα τον ίδιο), ο «Γκάζα» υπήρξε λατρεμένη φυσιογνωμία για φιλάθλους και συμπαίκτες.
Ακόμα κι αν ενίοτε ξεπερνούσε τα όρια ή σκαρφιζόταν απίθανες φάρσες εναντίον τους.
Όπως αυτή που έχει περιγράψει ο Άλι Μακ Κόιστ…
Ο θρυλικός Σκωτσέζος άσος συνυπήρξε με τον Γκασκόιν για μια τριετία στη Ρέιντζερς.
Έκαναν φοβερά πράγματα μαζί στο γήπεδο και πανηγύρισαν επιτυχίες. Η σχέση τους ωστόσο πέρασε από σαράντα κύματα.
Ενδεικτικό είναι το περιστατικό στον τελικό του σκωτσέζικου Λιγκ Καπ το 1996 με τη Χαρτς, όπου η Ρέιντζερς επικράτησε 4-3.
Σε μια φάση λοιπόν ο Μακ Κόιστ έκανε κίνηση στην πλάτη της άμυνας, αλλά ο Γκασκόιν δεν του έδωσε την μπάλα και προτίμησε να πασάρει πίσω.
Κάτι που προκάλεσε την οργή του “Γκάζα”, ο οποίος άρχισε να ωρύεται! Περιγράφει λοιπόν χαρακτηριστικά ο Μακ Κόιστ:
«Με κοιτάζει και σηκώνει τα χέρια ψηλά! Με 60.000 κόσμο στις εξέδρες αρχίζει να χειρονομεί λες και είμαι κανένας ηλίθιος. Οπότε πάω προς τα εκεί, τον βουτάω από τον λαιμό και του λέω:
“Αν ξαναπροσπαθήσεις να με γελοιοποιήσεις μπροστά σε τόσο κόσμο ξανά, θα σου ξεριζώσω το κεφάλι”.
Εκείνος μου απαντάει: “Α, ναι; Έλα να το λύσουμε εδώ και τώρα”!
Ε, το επόμενο λεπτό είχαν έρθει όλοι οι παίκτες να μας χωρίσουν, συμπεριλαμβανομένων των διαιτητών, που απειλούσαν να μας αποβάλλουν.
Μάλιστα οι συμπαίκτες μας στο ημίχρονο προσπάθησαν να μας ηρεμήσουν, αλλά ούτε εκείνοι το κατάφεραν.
Ο Γκασκόιν έβραζε ακόμα και ο Βάλτερ Σμιθ (σ.σ. ο προπονητής) άρχιζε να θυμώνει όλο και περισσότερο.
Εγώ που τον ήξερα αρκετά καλά, κατάλαβα ότι έπρεπε να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αλλά ο Γκασκόιν συνέχιζε.
Μέχρι που τον άρπαξε, τον κρέμασε από τη φανέλα στην… κρεμάστρα για τα παλτά και του είπε: “Πολ, δεν θα σου ξαναπώ να σκάσεις”!
Τελικά, όταν ηρέμησαν τα πνεύματα, ο “Γκάζα” σηκώθηκε, βγήκε από τα αποδυτήρια και πήγε στο γραφείο του προπονητή για να… πιεί ένα ουίσκι.
Όπως ήταν, με τη φανέλα και τα παπούτσια, το πέταξε απευθείας στον λαιμό του!
Μετά επέστρεψε στα αποδυτήρια, έκατσε κάτω, άκουσε την ομιλία του προπονητή και όταν επιστρέψαμε στο β’ ημίχρονο έβαλε δυο γκολ! Ήταν απίστευτος, τι ταλέντο»!
Μπορεί λοιπόν στο συγκεκριμένο περιστατικό ο Γκασκόιν να μη φόβισε τον Μακ Κόιστ (το αντίθετο), αλλά το κατάφερε άλλη στιγμή.
Όταν είχαν γίνει πια κολλητοί. Και όταν ο «Γκάζα» τον έκανε θύμα μιας από τις περιβόητες φάρσες του.
Ή μάλλον κάποιας από τις απίθανες επινοήσεις του, που άφηναν κάγκελο τους άλλους, ωστόσο έμοιαζαν απόλυτα… φυσιολογικές για τον ίδιο!
Εξιστορεί λοιπόν ο Μακ Κόιστ:
«Κοιμάμαι με τη γυναίκα μου και ξαφνικά ακούμε θορύβους στις 3 το πρωί. Αυτό είναι κάτι που πραγματικά δεν το εύχεσαι σε κανέναν.
Παίρνω ένα σίδερο, κατεβαίνω τις σκάλες και σκέφτομαι “τι θα κάνω τώρα”.
Πηγαίνω πετώντας προς την κουζίνα, ανάβω τα φώτα και βλέπω τον Γκασκόιν στο ψυγείο μου.
Τον ρωτάω “τι κάνεις εκεί” και χωρίς καν να γυρίσει προς το μέρος μου -σαν να ήταν ηλίθια η ερώτηση που του έκανα- μου απαντάει:
“Φτιάχνω ένα σάντουιτς”.
Όταν του υπενθύμισα ότι ήταν 3 η ώρα τη νύχτα μου λέει με φυσικότητα:
“Το ξέρω, αλλά ξύπνησα και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ, πεινούσα και δεν είχα φαγητό στο ψυγείο”.
Όταν τον ρώτησα, δε, πώς κατάφερε να μπει στο σπίτι μου είπε:
“Θυμάμαι ότι πριν από 3-4 βδομάδες μιλούσες στο τηλέφωνο με την κυρά σου και της είπες ότι είχατε αφήσει το εφεδρικό κλειδί σε μια τσάντα κάτω από το δέντρο.
Ε, το θυμήθηκα και σκέφτηκα να έρθω για να φάω κάτι”»…
😰 “It’s 3.30am and I hear a noise.”
😳 “I fly into the kitchen & see Gazza in my fridge, making a sandwich.”#RangersFC legend Ally McCoist tells the superb story of the time he found Paul Gascoigne in his kitchen 🤣
Watch ☞ https://t.co/LngnOoezjO
🤝 With @HowdensJoinery pic.twitter.com/7dojkootn2
— talkSPORT (@talkSPORT) February 9, 2022