Είναι, τις τελευταίες ημέρες, το απόλυτο θέμα μπασκετικής συζήτησης στα μέρη μας, από κάθε έναν που δε φοράει οπαδικές παρωπίδες και δεν ασχολείται μετά μανίας μόνο με την ομάδα του.
Απολύτως λογικό: δεν είναι και λίγο πράγμα να συζητείται εντόνως η επιστροφή ενός παίκτη του βεληνεκούς του Νικ Καλάθη στα μέρη μας, έτσι δεν είναι;
Ο διεθνής Έλληνας πλέι μέικερ είναι δεδομένο πως δεν πρόκειται να συνεχίσει στην Μπαρτσελόνα (πλην ανατροπής σαν εκείνη στην τελευταία σκηνή από τους «Συνήθεις Ύποπτους»…) και θα λάβει μία διόλου ευκαταφρόνητη αποζημίωση προκειμένου ν’ αποχωρήσει, μετά από μία γλυκόπικρη (πρωτάθλημα πέρυσι και 2 κύπελλα σερί, μα όχι κατάκτηση της Ευρωλίγκας που ήταν ο μεγάλος στόχος) διετία από την Βαρκελώνη.
Το όνομά του ακούστηκε αρχικά για τον Ολυμπιακό, όταν οι πρωταθλητές Ελλάδος έβλεπαν πως ο Ντόρσεϊ δύσκολα θα συνέχιζε να φοράει τα ερυθρόλευκα και ήθελαν, θεωρητικά, να «κοπιάρουν» το δίδυμο της εθνικής μας, με τον Νικ και τον Σλούκα να συνυπάρχουν στο παρκέ, στο «1» και το «2» αντίστοιχα.
Εν συνεχεία, στη διεκδίκησή του μπήκε αρκετά δυνατά η Φενέρ του Δημήτρη Ιτούδη, με τον coach (και) της Ελλάδας να θέλει δεδομένα να ντύσει στα χρώματα της τουρκικής ομάδας τον Καλάθη.
Και στο τέλος ήρθε, «θορυβωδώς», ο Παναθηναϊκός. Το Τριφύλλι με την επαναδραστηριοποίηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου φαίνεται πως (θα) είναι σε θέση να κυνηγάει και πάλι μεγάλα ονόματα και να προσφέρει συμβόλαια που μέχρι και πριν λίγο καιρό, την εποχή των εσόδων-εξόδων, φάνταζαν απλησίαστα για τους Πράσινους.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, όπως ανέφερε το SDNA, έκανε ρελάνς μεγατόνων και προσφέρει στον πρώην παίκτη του 4 εκατομμύρια ευρώ για τριετές συμβόλαιο, δείχνοντάς του εμπράκτως το ολοζώντανο ενδιαφέρον του, που, πέραν του οικονομικού, φαίνεται και από την διάρκεια της συμφωνίας που του προσφέρει (τρία χρόνια και όχι δύο, όταν ο Καλάθης θα είναι δηλαδή 36 ετών).
Από την στιγμή που γνωστοποιήθηκε τα ποσό που προτίθεται να δώσει ο 6 φορές πρωταθλητής Ευρώπης στον άλλοτε αρχηγό του, υπήρξαν διάφορες… μουρμούρες ακόμα και από τους φίλους των Πράσινων, οι οποίοι «χαλάστηκαν» στην πιθανότητα να δουν ξανά τον Καλάθη με το τριφύλλι στο στήθος.
Οι εις βάρος του Νικ «κατηγορίες», γνωστές: δεν είναι καλός σουτέρ και δεν βάζει τις βολές, ενώ υπάρχει κι αστερίσκος γιατί δεν βρίσκεται στην πρώτη (αγωνιστική) του νιότη.
Μάλιστα.
Ας αναλύσουμε λίγο τα προφανή: αν ο Καλάθης είχε και σουτ δε θα ήταν σούπερ σταρ της Euroleague, αλλά θα διέπρεπε στο ΝΒΑ, αποτελώντας την συνέχεια του Τζέισον Κιντ- βραχύσωμος, σχετικά, μα δυνατός γκαρντ, με αδιανόητη ικανότητα στην πάσα, που βλέπει γήπεδο, είναι καλός ριμπάουντερ, έχει γρήγορα πόδια, υψηλότατο IQ και τα «στάζει» όποτε χρειαστεί, ενώ ταυτόχρονα στην άμυνα «πνίγει» όποιο γκαρντ του ανατεθεί να μαρκάρει.
Ο Νικ αποτελεί σπάνια περίπτωση two-way (άμυνα & επίθεση) player, που προφανώς κι έχει μια αδυναμία στο σουτ, ειδάλλως, με τα εξωπραγματικά συμβόλαια που δίνονται στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια, θα είχε υπογράψει κάνα τετραετές με 90 εκατομμύρια και ο ίδιος.
Όσο για την ηλικία του, προφανώς και όσοι το λένε δεν έχουν δει επαρκή αριθμό παιχνιδιών της Μπαρτσελόνα φέτος: ο Καλάθης στο μπασκετικό συνοθύλευμα (ιδίως προς το τέλος της σεζόν) του Σάρας ήταν ο πιο «τίμιος» παίκτης και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Παρά το γεγονός, άλλωστε, πως οι Μπλαουγκράνα ήταν ένα μάτσο (πώς να το θέσουμε κομψά…) χάλια στο φώτο φίνις, ο Έλληνας άσος μέτρησε στην Ευρωλίγκα κατά μέσο όρο 7.3 πόντους και 7.3 ασίστ, μαζί με 3.5 ριμπάουντ και συμπαθητικά ποσοστά για παίκτη που δεν είναι σε καμία περίπτωση σουτέρ (47% στα εντός πεδιάς).
https://www.youtube.com/watch?v=556wpEgeo60
Η υποβόσκουσα κόντρα του με τον Γιασικεβίτσιους είναι, ενδεχομένως, αυτή που τον οδηγεί στην πόρτα της εξόδου και όχι τόσο η αγωνιστική του εικόνα- την οποία ο Λιθουανός τεχνικός έχει πολλάκις εξυμνήσει, έστω κι αν είναι δεδομένο πως του χρόνου θα πάει σε άλλου τύπου point guard.
Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί πως παραμένει παιχταράς. Το να… χαλάει ορισμένους η ενδεχόμενη (προσοχή: δεν έχει πει ακόμα το «ναι») επιστροφή του Νικ στον Παναθηναϊκό, που από τότε που έφυγε ψάχνει απεγνωσμένα «άσο» και καταλήγει σε επιλογές-πυρκαγιά, δεν βγάζει και πολύ νόημα.
Ο Καλάθης θα συμμαζέψει σε τεράστιο βαθμό αυτό το «κάτι-σαν-μπάσκετ» που έπαιξε την περασμένη χρονιά στην επίθεση το Τριφύλλι, ταιριάζει απόλυτα στο στιλ του coach Ράντονιτς και ενδεχόμενη παρουσία του με πράσινη φανέλα και σορτσάκι γεμίζει αυτομάτως με τόνους πείρας και χιλιομέτρων στο ανώτερο επίπεδο τον Παναθηναϊκό.
Παρά τις περί του αντιθέτου τοποθετήσεις που δεν στηρίζονται και πουθενά πέραν των υποκειμενικών προσωπικών κρίσεων, ο Νικ είναι ηγέτης (κάντε μια ερώτηση στους συμπαίκτες του απ’ όσες ομάδες έχει περάσει για να δείτε τι θα σας πουν…) και είναι η επιτομή του σύγχρονου «στρατηγού» στο παρκέ.
Το κορμί του, ευτυχώς για τον ίδιο και την Εθνική μας, δεν έχει υποστεί κάποιον σοβαρό τραυματισμό που να το επιβαρύνει ανεπανόρθωτα στα 33 του, ενώ τα πόδια του παραμένουν εξαιρετικά γρήγορα (πλάγια βήματα για σεμινάριο, ακόμα και τώρα) και η οξυδέρκειά του δεν αμφισβητείται ούτε από ορκισμένο του… εχθρό.
Οι φίλοι του ΠΑΟ που αντιτίθενται στη μεταγραφή του λέγοντας πως είναι πολλά τα λεφτά που θα δοθούν, θα πρέπει να έχουν κατά νου πως πλέον δεν υπάρχει ούτε Διαμαντίδης ούτε Σπανούλης ούτε Γιασικεβίτσιους και λοιποί αστρικοί υπερπαίκτες στο ρόστερ και, το κυριότερο, το ημερολόγιο δε δείχνει 2009 αλλά 2022.
Ο Καλάθης είναι με τεράστια διαφορά αυτή την στιγμή η καλύτερη λύση για τον Παναθηναϊκό, δεδομένου του ότι ο… Καμπάτσο, φερ’ ειπείν, δεν πρόκειται να κοιτάξει προς τα εδώ. Ο Νικ ξέρει και την ομάδα και τον κόσμο και το τι περιμένουν όλοι από αυτόν και, το κυριότερο, μπορεί ν’ αλλάξει άρδην την ψυχολογία ενός οργανισμού που πληγώθηκε σημαντικά την τελευταία διετία.
Αρκεί από μόνος του ο Νικ για να ξανακάνει τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή στην Ελλάδα
(απέναντι σε ένα σαφέστατα πιο έτοιμο και πλήρη Ολυμπιακό), και υπολογίσιμη δύναμη στην Euroleague;
Ξεκάθαρα όχι.
Όμως.
Όμως, (θα) είναι η καλύτερη δυνατή αρχή για τους Πράσινους που βλέπουν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να κάνει, αργά αλλά σταθερά, το comeback και να προσδίδει την απαραίτητη διοικητική σταθερότητα. Με τις κατάλληλες προσθήκες στις άλλες θέσεις της πεντάδας, ο ΠΑΟ του αυξημένου μπάτζετ μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.
Ναι, σίγουρα: ο Παναθηναϊκός σε σύγκριση με τον Ολυμπιακό ξεκινάει με τα μαύρα στην σκακιέρα.
Ποιος θέλει να παίξει σκάκι, όμως, με έναν σύλλογο που για 25 χρόνια σερί διέπρεπε σ’ αυτό και που τα πιόνια θα τα κινεί ο Νικ;