Ερυθρός Αστέρας, Στεάουα Βουκουρεστίου, Αμβούργο, Σαμπντόρια, Βαλένθια- ήταν ωραία όταν έβλεπες ομάδες από όλες τις χώρες να μπορούν να παίξουν στον τελικό του Champions League/Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Για να βρεις club έξω από τις κορυφαίες 5 λίγκες που να έχει κατακτήσει τον μεγάλο τίτλο, πρέπει να φτάσεις στο 2004, όταν η Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο νίκησε 3-0 την Μονακό. Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται σαν χθες, όμως πλησιάζουμε την 20ετία.
Από τότε μέχρι σήμερα, μοναδική παρουσία γαλλικής ομάδας είναι εκείνη της Παρί Σεν Ζερμέν το 2020, ενώ και οι Ιταλοί δεν είναι πολύ καλύτεροι, αφού με την Μίλαν «απούσα» την τελευταία 15ετία έχουν φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι μόλις 3 φορές. Στο ύψος της πάντα στέκεται η πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως βλέπουμε όλο και πιο συχνά μία φιναλίστ από το Νησί. Αυτό είναι και το νέο «επιχείρημα» της European Super League, στην προσπάθεια που κάνει για να δείξει ότι αποτελεί το νέο «δίκαιο» του ποδοσφαίρου.
Τον Απρίλιο του 2021 το εγχείρημα ανακοίνωσε την ύπαρξή του, για να «διαλυθεί» με συνοπτικές διαδικασίες μετά από ούτε 24 ώρες και ύστερα από σειρά αντιδράσεων από οπαδούς, παίκτες, προπονητές, ομάδες, ομοσπονδίες. Όμως οι μπροστάρες Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους, δεν τα παράτησαν. Αντίθετα, συνέχισαν να ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή και τον τρόπο να παρακάμψουν τις απειλές της UEFA και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Υπάρχει πλέον νέος φάκελος και συγκεκριμένος «αντίπαλος». «Η Premier League κυριαρχεί σε βάρος των υπόλοιπων πρωταθλημάτων».
Αν και το top-6 της PL είχε αρχικά συμφωνήσει, αποσύρθηκε από την ESL κι έπειτα από αυτή την εξέλιξη πάρθηκαν μέτρα σύμφωνα με τα οποία προβλέπεται ακόμα και αφαίρεση 30 βαθμών σε περίπτωση νέας ανταρσίας. Οι ομάδες λοιπόν που κάποτε ήταν μαζί τους πλέον είναι εκείνες που βρίσκονται απέναντι από τους προέδρους, Φλορεντίνο Πέρεθ και Αντρέα Ανιέλι, των Ρεάλ και Γιουβέντους αντίστοιχα. Όπως όλα δείχνουν, πάμε για δεύτερο γύρο και η θέση της ESL έχει διαρρεύσει.
Μια διοργάνωση με κλειστά συμβόλαια τύπου Ευρωλίγκας στο μπάσκετ, θα στερούσε από κάθε μικρομεσαίο το δικαίωμα στο όνειρο. Στουτγκάρδη, Μονπελιέ, Λέστερ και κάθε ομάδα με ένα αδιανόητο παραμύθι δεν θα άκουγαν ποτέ τη γλυκιά μελωδία. Σίγουρα με το υπάρχον format και τα οικονομικά δεδομένα για κάποιους εξακολουθεί να μοιάζει θαύμα το να παίξουν στους ομίλους, όμως τουλάχιστον ο δρόμος είναι εκεί.
Με την ESL δεν θα υπήρχε ούτε καν αυτό, όμως η τελευταία έχει στόχο να γυρίσει το «επιχείρημα» ανάποδα. «Η Premier League εξελίσσεται σε μια παγκόσμια Super League που έχει από πίσω της funds, δημόσια επενδυτικά ταμεία, Σεΐχηδες, ολιγάρχες. Ξεπερνά κάθε ανταγωνιστή στις μεταγραφές».
Ψέματα αυτό δεν είναι. Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν 8 οι ομάδες της μεγάλης κατηγορίας που έδωσαν 100+ εκατ. ευρώ για παίκτες και όλο και πιο συχνά έχουμε να σχολιάζουμε ένα deal που δεκάδες εκατ. ευρώ έφυγαν σαν στραγάλια. «Φέτος ξόδεψαν 2.25 δισ. ευρώ., ποσό που είναι μεγαλύτερο από αυτό που έδωσαν μαζί La Liga, Serie A, Bundesliga, Ligue1. Μόνο η νεοφώτιστη, Νότιγχαμ Φόρεστ, σπατάλησε 160 εκατ. για να πάρει παίκτες, νούμερο που δεν έφτασε καμία ομάδα από τα υπόλοιπα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα».
Ο φάκελος με τη θέση της ESL σε βάρος της λίγκας της Αγγλίας, έχει συνέχεια. «Η Premier League επιτρέπει σχεδόν το διπλάσιο ποσό για μισθούς παικτών από το επόμενο πρωτάθλημα. Εκτός από αυτό αλλά και τα χρήματα που λαμβάνουν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, οι πρώτες 6 ομάδες έχουν ιδιοκτήτη κάποιον πολυδισεκατομμυριούχο επενδυτή ή ένα κράτος. Το Champions League έχει πάψει να είναι ένα πραγματικά ανοικτό τουρνουά, κυριαρχούν οι αγγλικές ομάδες και υπάρχουν μετρημένες εξαιρέσεις».
Τα χρήματα που παίζονται είναι… άπειρα, μια «σφαγή» αναμένεται, ένα ενδιαφέρον υπάρχει. Δύσκολα θα καθόταν να δει κανείς Serie A χωρίς Γιούβε, Μίλαν, Ιντερ ή La Liga χωρίς Ρεάλ, Μπάρτσα, Ατλέτικο, όμως ένα δίκιο μπορούμε να το δώσουμε στο παρεάκι της ESL αφού κάθε καλοκαίρι το Νησί ταρακουνιέται με τα λεφτά που δίνονται. «Τα τελευταία 5 χρόνια υπήρξαν δύο αγγλικοί τελικοί και το 75% των ομάδων που πήγαν στους «4» ήταν από την Αγγλία.
Για έναν ουδέτερο, μη fan ομάδας της Premier League, η επιλογή στο ποια πλευρά θα σταθεί είναι δύσκολη. Η λογική και η συνήθεια λένε να μείνουν τα πράγματα ως έχουν με το CL και τα Εθνικά πρωταθλήματα, όμως όσο against-modern-football και να είσαι, το βλέπεις ότι οι Άγγλοι έχουν φτάσει σε σημείο να είναι cheat, δίνοντας όποτε θέλουν 300 εκατ. ευρώ για μεταγραφές. Όπως και να ’χει, ό,τι κι αν είναι αυτό που θα βλέπουμε στο άμεσο μέλλον, έχουμε αρχίσει ήδη και ξεχνάμε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που ξέραμε…