Ο παίκτης με τον οποίο ταυτίστηκε (και δικαίως) η Μπαρτσελόνα είναι ο Λιονέλ Μέσι.
Η πορεία του, τα ασύλληπτα επιτεύγματά του, το γεγονός ότι έγινε ο καλύτερος παίκτης του κόσμου ξεκινώντας από τη «Masia» τον καθιστά αυτονόητα τον μεγαλύτερο θρύλο του συλλόγου.
Δεν αλλάζει όμως κάτι:
Εκείνος που πρώτος μάγεψε το «Καμπ Νου», εκείνος που άλλαξε στάτους τους «μπλαουγκράνα», εκείνος που τους κουβάλησε στη μετάλλαξη από μια ομάδα με τη στάμπα του loser σε μια ομάδα που θαύμαζαν ακόμα και οι αντίπαλοι ήταν ο Ροναλντίνιο!
Στις απίθανες παραστάσεις του Βραζιλιάνου και τις ενέργειες που συχνά έμοιαζαν (χωρίς υπερβολή) να μην έχουν ξαναγίνει από άλλον παίκτη στην ιστορία του ποδοσφαίρου χτίστηκε η «αυτοκρατορία» της Μπάρτσα στις αρχές του ’00.
Ο άψογος χαρακτήρας του, δε, (που συνδύαζε τη χαρά του παιχνιδιού με τη νοοτροπία του νικητή) έγινε η απόλυτη πηγή έμπνευσης για να παίξουν οι Καταλανοί ίσως το θεαματικότερο ποδόσφαιρο που παίχτηκε ποτέ από ομάδα.
Διότι ακόμα και αν δεν ήταν αρχηγός, ακόμα κι αν το περιβραχιόνιο δεν βρισκόταν στο δικό του μπράτσο, ο Βραζιλιάνος ήταν (και φερόταν) ως αδιαπραγμάτευτος ηγέτης.
Και ενδεικτική αυτής της επιρροής του στην ομάδα είναι η ιστορία που έχει διηγηθεί ο Αντρές Ινιέστα, ενόψει του ντέρμπι με τη Ρεάλ το 2005 στο «Μπερναμπέου»…
«Ενώ απέμεναν κάποιες μέρες για το clasico, ο Ροναλντίνιο μου τηλεφώνησε μέσα στη νύχτα.
Απάντησα και μου είπε:
“Αντρές, το ξέρω ότι είναι 03:00 το βράδυ, αλλά πρέπει να σου πω κάτι. Τον Ιούνιο θα φύγω. Ο αδερφός μου κλείνει συμφωνία με τη Ρεάλ.
Δίνουν απίστευτα λεφτά, δεν μπορώ να πω όχι… Εσύ είσαι νέος, μπορείς να με καταλάβεις.
Σε προειδοποιώ όμως, μην πεις τίποτα στα αποδυτήρια και στη διοίκηση, μην με προδώσεις, σε εμπιστεύομαι περισσότερο από όλους.
Καληνύχτα Αντρές”.
Δεν μου έδωσε τον χρόνο να μιλήσω, έκλεισε κατευθείαν το τηλέφωνο. Την επόμενη μέρα ήμασταν στην προπόνηση και ένιωθα μια περίεργη σιωπή.
Όλη η ομάδα συμπεριφερόταν περίεργα, έδειχναν μια αγάπη προς τον Ντίνιο πρωτόγνωρη. Υπήρχε μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα.
Έφτασε η μέρα του clasico και στα αποδυτήρια του Μπερναμπέου ο Ντίνιο πήρε τον λόγο λέγοντας:
“Παιδιά, σήμερα παίζουμε ένα σημαντικό ματς, είναι δυνατοί, αλλά αυτές τις μέρες ανακάλυψα ότι είμαστε σαν μια οικογένεια.
Σας κάλεσα όλους μέσα στη νύχτα λέγοντας σας ότι τον Ιούνιο θα φύγω, αλλά κανείς σας δεν είπε τίποτα σε κανέναν.
Μετά από αυτό, κατάλαβα ότι είμαστε διατεθειμένοι όλοι να υποφέρουμε σιωπηρά, παρά να προδώσουμε έναν συμπαίκτη μας.
Θα μείνω εδώ για πολλά χρόνια ακόμη. Τώρα πάμε εκεί έξω να διδάξουμε ποδόσφαιρο στους Μαδριλένους”»!
Κι επειδή ο Ροναλντίνιο αυτά που έλεγε… τα τηρούσε, δεν προσέφερε απλά μαθήματα στη Ρεάλ…
Δεν πρωταγωνίστησε απλά στον θρίαμβο των «μπλαουγκράνα» με 3-0, πετυχαίνοντας δυο απίστευτες γκολάρες.
Αλλά μετά τη δεύτερη (κι αφού είχε ξαναπεράσει σαν κώνους αμυντικούς όπως οι Ελγκέρα και Σέρχιο Ράμος), ανάγκασε κοτζάμ «Μπερναμπέου» να σηκωθεί όρθιο και να τον χειροκροτήσει…