Οι Αμερικανοί πολύ συχνά συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει όλος ο κόσμος. Εκεί που τους… παίρνει κάνουν την παρουσία τους αισθητή με όποιον τρόπο μπορούν, ενώ για τα πράγματα που αφορούν αποκλειστικά εκείνους, λειτουργούν σαν να αφορούν ολόκληρο τον πλανήτη.
Κάπως έτσι βαφτίζουν τους τη σειρά των τελικών του baseball «world series», κι ας ψάχνεις με… κυάλια να βρεις πού αλλού παίζεται το συγκεκριμένο σπορ ή ονομάζουν «παγκόσμιο πρωταθλητή» την ομάδα που θα κατακτήσει τον τίτλο στο NBA. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως αυτή η πραξικοπηματικού τύπου αυτοανακήρυξη δύσκολα μπορεί να συναντήσει κάποια αμφισβήτηση.
Υπό το ίδιο πρίσμα το Super Bowl, το ματς με το οποίο η μικρή σε διάρκεια σεζόν του αμερικανικού ποδοσφαίρου (όπως αποκαλούν ένα άθλημα που βασικά παίζεται με τα χέρια) ακολουθείται από το χαρακτηρισμό «το μεγαλύτερο σόου του πλανήτη». Δυστυχώς για τους haters ή όσους από άποψη βρίσκονται γενικότερα στο αντιαμερικανικό μπλοκ, έχουν δίκιο και υπάρχουν τα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Α, το φετινό παιχνίδι είναι New England Patriots εναντίον Atlanta Falcons, αλλά seriously, who cares; Το θέμα είναι πως με αφορμή αυτό το ματς, τα «αμερικανάκια» θα μαζευτούν σε σπίτια, θα φάνε μέχρι σκασμού, θα πιούνε τον… πάτο τους, θα στηθούν για να παρακολουθήσουν ένα τρίωρο υπερθέαμα και την επόμενη μέρα, θα έχουν τα μούτρα να πάρουν τηλέφωνο στη δουλειά τους και να δηλώσουν ασθένεια. Ακόμα κράζεις; Θαυμάζεις!
Ο θρύλος του quarterback
Σ’ εμάς ονόματα όπως εκείνα του Peyton Manning, του Joe Montana ή του Tom Brady που τα ξημερώματα θα έχει την ευκαιρία να κατακτήσει για άλλη μια φορά το τρόπαιο, δεν λένε τίποτα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού όπου έχουν status σχεδόν… θεϊκό. Η αλήθεια είναι πως σε κανένα άλλο ομαδικό άθλημα δεν συναντά κανείς μέλος ενός συνόλου που να έχει μεγαλύτερη σημασία για την εξέλιξη ενός παιχνιδιού. Η ατάκα «the name of the game is kill the quarterback» είναι απολύτως ενδεικτική της επίδρασης που έχει ο τύπος που παίρνει την πρώτη πάσα, έχει ένα τείχος να τον προστατεύει και καλείται μέσα σε λιγότερο από 3’’ να βρει εκείνον τον συμπαίκτη του που είναι ελεύθερος, πριν τον σκοτώσουν κάποια άλλα παλικάρια που τρέχουν προς το μέρος του, ζυγίζουν πάνω από 100 κιλά και κάνουν τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα.
Λόγω θέσης οφείλει να είναι ψηλός, εύστροφος, δυνατός, εύστοχος και με χέρι… αλφάδι. Το τελευταίο μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που στην καθημερινή ζωή τους προσέχουν τα άκρα τους με την ίδια προσήλωση που το κάνει ένας χειρουργός ή πιανίστας… Κάποιοι κακεντρεχείς, στα παραπάνω απαραίτητα χαρακτηριστικά, προσθέτουν και λευκός, αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη…
Ίσως το πιο «δίκαιο» ματς στον κόσμο
Ξεχάστε το ποδόσφαιρο που μόλις πρόσφατα δέχτηκε την εισαγωγή τεχνολογίας στο άθλημα. Στο NFL εφαρμόζεται από το 1986, με πολλές φάσεις να μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Οι διαιτητές βλέπουν το βίντεο και στη συνέχεια ανακοινώνουν σε όλους την απόφαση που έλαβαν. Όταν παίζει ρόλο ακόμη και το παραμικρό εκατοστό και οι κανονισμοί χάνονται μέσα σε 150 ολόκληρες σελίδες, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη. Μπορεί οι διακοπές να είναι -λόγω και αυτού του γεγονότος αλλά και εξαιτίας της φύσης του αθλήματος συχνές, μα μόνο έτσι διασφαλίζεται η ισονομία και περιορίζονται οι… τηλεκριτικοί-διαιτητές μετά το τελευταίο σφύριγμα.
Οι διαφημίσεις
Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα όταν βλέπεις τηλεόραση; Το 99% θα απαντήσει «οι διαφημίσεις στο STAR Channel» και το υπόλοιπο 1% θα πει απλά «οι διαφημίσεις». Όχι στο Super Bowl. Για την ακρίβεια, ένα μεγάλο ποσοστό περιμένει τη λήξη του ημιχρόνου για να απολαύσει τα μικρά έργα τέχνης που έχουν ετοιμάσει εταιρείες που πληρώνουν σχεδόν 5 εκατ. δολάρια για ένα σποτάκι 30 δευτερολέπτων. Οι παραγωγές κάποιες φορές συγκρίνονται μόνο με αντίστοιχες στο σινεμά από άποψη ποιότητας και συχνά δεν είναι τίποτα λιγότερο από μικρής διάρκειας έργα τέχνης.
Σπουδαίοι σκηνοθέτες καθοδηγούν τα πλάνα, μεγάλοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν, ενώ -σε κάποιες περιπτώσεις- πρόκειται για διαφήμιση που δεν θα ξαναδεί κανείς ποτέ. Ειδικά φτιαγμένη για την περίσταση. Εκείνη που άλλαξε το σκηνικό για πάντα και οδήγησε στη σημερινή κατάσταση χωρίς αμφιβολία ήταν το περίφημο «1984», χρονιά που η Apple εισήγαγε το Macintosh και το γνωστοποίησε με μια ιδέα του Ridley Scott (Blade Runner, Θέλμα και Λουΐζ, Μονομάχος κ.α) που έγινε μύθος.
Αντίθετα, δέκα χρόνια μετά εμείς βλέπαμε αυτό:
ή κι αυτό το έπος:
Το σόου της ανάπαυλας
Το λες και Hall of Fame της ποπ το να σε προσκαλέσουν να τραγουδήσεις πάνω σε μία σκηνή η οποία στήνεται και ξεστήνεται μέσα σε πέντε λεπτά μπροστά σε 70-80 χιλιάδες κόσμου. Ειδικά όταν πριν από εσένα το έχουν κάνει τύποι όπως ο Michael Jackson, ο Prince, η Madonna ή η Beyonce (ίσως όχι τόσο αντυπωσιακοί όσο οι καλλιτέχνες των Mad Awards, αλλά ok, βλέπονταν). Φέτος το πρόγραμμα έχει Lady Gaga.
Φυσικά, υπήρξαν και αστοχίες. Και ατυχείς επιλογές καλλιτεχνών αλλά και κακοτοπιές πάνω στη σκηνή, όπως όταν ο Justin Timberlake μας έδειξε τη ρώγα της Janet Jackson σε ένα περιστατικό που βαφτίστηκε «ατύχημα». Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα πλην του ελαττωματικού ρούχου. Μα κι αυτή από πανέρι το είχε ψωνίσει;
Παίζονται τα περισσότερα λεφτά του πλανήτη
Καθίστε κάπου αναπαυτικά για να αποφύγετε τις συνέπειες μια πτώσης από ζαλάδα ή λιποθυμία. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάρκετινγκ, Rich Campbell, που την έχει… ψάξει τη φάση, ΜΟΝΟ οι θεατές-τουρίστες που επισκέπτονται την πόλη που θα φιλοξενήσει το παιχνίδι της χρονιάς, ξοδεύουν σχεδόν 250 εκατ. δολάρια κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους. Σε αυτό το ποσό συμπεριλαμβάνονται οι ευθείες δαπάνες που αφορούν μετακίνηση, στέγη, διατροφή, ψώνια, ξενύχτια και –δυστυχώς- τον αγοραίο έρωτα. Ειδικά για το τελευταίο, υπάρχει μια τεράστια καμπάνια εδώ και χρόνια με σκοπό την ευαισθητοποίηση πάνω στο θέμα, με πολλούς διάσημους να συμμετέχουν στην προώθηση του μηνύματος που γίνεται σε ευρύτερο κοινό όταν προβάλλεται κατά τη διάρκεια του Super Bowl.
Φαΐ, πάρα πολύ φαΐ
Για τους Αμερικανούς η Κυριακή του Super Bowl είναι σαν να πέφτει την ίδια μέρα σ’ εμάς Πάσχα, Χριστούγεννα, Καθαρά Δευτέρα, γιορτή και γενέθλια μαζί. Πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι γουρουνιές επιτρέπονται. Θεωρητικά την τιμητική τους έχουν τα τάκος, η γουακαμόλε και η μπύρα λάγκερ, στην πράξη όμως οι τύποι είναι ικανοί εκείνη τη μέρα να φάνε τους τοίχους, τα τηλεκοντρόλ, τους ντελιβεράδες, τα ζαντολάστιχα ή και το γκαζόν της αυλής (για σαλατούλα).
Κανείς δεν ρωτάει τι είναι οφσάιντ
Αντίθετα από το στερεότυπο που έχουμε στο μυαλό μας σχετικά με τα σπορ, πως δηλαδή είναι καθαρά μια αντρική υπόθεση, οι έρευνες στο NFL δείχνουν άλλα. Το 45% των θεατών αποτελείται από γυναίκες. Σχεδόν οι μισοί από όσους ασχολούνται δηλαδή. Με τόσο μεγάλα νούμερα οι πιθανότητες να βρεθεί εκείνη η μία που δεν θα ξέρει τα βασικά και θα διακόπτει με ερωτήσεις, απορίες και άλλα τέτοια πραγματάκια που σε αποσυντονίζουν την ώρα της κορύφωσης μειώνονται στο ελάχιστο. Εκτός κι αν βρεθεί δίπλα σου καμιά ξαδέλφη ομογενούς από το χωριό που αρχίσει τα σπαστικά για το οφσάιντ την ώρα που προσπαθείς να καταλάβεις τι στο διάολο είναι το touchdown…