Έχει μείνει στην ιστορία ως έκφραση «η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι».
Καθιερώθηκε ως η απόλυτη περιγραφή των συναισθημάτων του όταν η μπάλα στήνεται στα έντεκα βήματα.
Ας δεχθούμε λοιπόν ότι όντως ένας γκολκίπερ αγχώνεται πριν από πέναλτι (που στην τελική κανένας δεν θα του πει τίποτα αν δεν το αποκρούσει).
Τότε όμως τι ακριβώς έπρεπε να κάνει στα τέλη της δεκαετίας του ’00 αν αντιμετώπιζε τη Μίλαν και η μπάλα στηνόταν ΕΞΩ από την περιοχή του;
Πιθανότατα τον σταυρό του.
Την προσευχή του.
Και μια πρόβα της δεδομένης δικαιολογίας που θα προέβαλε μετά το… μοιραίο:
«Δεν ήξερα από πού θα μου ‘ρθει»!
Πέρα από συγκλονιστικούς παιχταράδες (όπως οι Μαλντίνι, Νέστα, Κακά, Σεβτσένκο, Ζέεντορφ, Πάτο), τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο και την περίφημη διάταξη «χριστουγεννιάτικο δέντρο», η Μίλαν της διετίας 2008-2010 διέθετε και κάτι άλλο εκφοβιστικό:
Την απόλυτη Dream Team των εκτελέσεων φάουλ:
Ροναλντίνιο, Μπέκαμ, Πίρλο!
Έκαστος με διαφορετικό στιλ, αλλά όλοι τους με αποτελεσματικότητα που παρήγαγε ασύλληπτες γκολάρες, τα μέλη αυτής της «Αγίας Τριάδας» προκαλούσαν… εφίδρωση στους τερματοφύλακες.
Τους ανάγκασαν να μαζέψουν το τόπι από τα δίχτυα συνολικά 177 φορές (66 από τα πόδια του Βραζιλιάνου, 65 από το δεξί του Άγγλου και 46 απ’ αυτό του Ιταλού)!
Κι έκαναν το κλισέ «μοιάζει σαν πέναλτι» να μην ακούγεται καθόλου υπερβολικό όταν έστηναν εκείνοι την μπάλα έξω από το… κουτί.
Ήταν τόσο υψηλό το επίπεδο και τέτοια η… υπερχείλιση ποιότητας, που ο ίδιος ο Πίρλο έχει παραδεχθεί πως παρακολουθούσαν ο ένας τα χτυπήματα του άλλου και «έκλεβαν» τεχνικές λεπτομέρειες για να γίνονται καλύτεροι!
Κι ήταν τέτοια η κλάση τους και το άψογο κλίμα στ’ αποδυτήρια, που όχι μόνο δεν τσακώνονταν για τις εκτελέσεις (όπως συχνά συμβαίνει μεταξύ ποδοσφαιρικών σταρ), αλλά χρησιμοποιούσαν αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση για να… τρολάρουν τον προπονητή τους!
Ενδεικτική είναι μια ιστορία που έχει διηγηθεί ο τότε συμπαίκτης τους, Μάσιμο Αμπροζίνι:
«Πριν από ένα ματς, στα αποδυτήρια, ο Αντσελότι οργανώνει τα πράγματα σε ό,τι αφορά τα φάουλ.
“Λοιπόν, από δεξιά θα τα εκτελεί ο Ροναλντίνιο, από αριστερά ο Αντρέα, από το ύψος της περιοχής ο Ντέιβιντ ή ο Ροναλντίνιο και από τα 25-30 μέτρα ο Αντρέα. Ήμουν σαφής;”.
Εκείνη την εποχή αρκούσε ένα βλέμμα μεταξύ μας για να συνεννοηθούμε. Κοιταχτήκαμε, επομένως, και άρχισε η πλάκα.
Πήρε τον λόγο ο Πίρλο: “Όχι μίστερ, εγώ δεν κατάλαβα τίποτα”.
Ο Αντσελότι τον κοιτάει και μας λέει:
“Επαναλαμβάνω. Από δεξιά εκτελεί ο Ντίνιο, από αριστερά εσύ Αντρέα, από το ύψος της περιοχής ο Ντίνιο ή ο Ντέιβιντ και από τα 25-30 μέτρα πάντα εσύ Αντρέα”.
Πετάγεται ο Ζέεντορφ: “Μίστερ, εγώ; Να εκτελέσω αυτά που είναι ακριβώς έξω από την περιοχή;”.
Εκεί ήρθε και η έκρηξη… Ο Κάρλο πέταξε ό,τι είχε στα χέρια του και άρχισε να φωνάζει:
“Κάντε ό,τι θέλετε, πάω να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο γιατί δεν μπορώ άλλο. Είστε πολλοί και είστε και μ…ες”».
