Υπάρχουν οι παίκτες που γκρινιάζουν όταν βγαίνουν αλλαγή.
Υπάρχουν οι παίκτες που «βράζουν» όταν ΔΕΝ μπαίνουν αλλαγή.
Και υπάρχει και η κατηγορία «Ντάνιελ Αμοκάτσι»:
Των παικτών που -άμα λάχει- μπαίνουν αλλαγή… από μόνοι τους!
Μπορεί στην Ελλάδα να θυμόμαστε περισσότερο τον Ρασίντ Γιεκινί (με τον ιστορικό πανηγυρισμό μέσα στα δίχτυα και τη μεταγραφή-φιάσκο στον Ολυμπιακό), αλλά η εθνική Νιγηρίας του 1994 είχε κι άλλα «διαμάντια»:
Τον Σάντεϊ Ολίσε. Τον Τζέι-Τζέι Οκότσα. Τον Βίκτορ Ικπέμπα…
Τον Εμάνουελ Αμουνίκε, τους σταρ του Άγιαξ, Φίνιντι και Κανού και τον άνθρωπο με το ακαταλληλότερο επίθετο για τερματοφύλακα (Πίτερ Ρουφάι)…
Όσο παιχταράδες κι αν ήταν όμως και όση τρέλα κι αν κουβαλούσαν κάποιοι εξ αυτών, κανείς τους δεν έχει να επιδείξει… κατόρθωμα σαν του Αμοκάτσι το 1995!
Εξαργυρώνοντας λοιπόν την καλή παρουσία του στο Μουντιάλ (όπου πέτυχε κι ένα γκολ απέναντι στην Εθνική μας) ο 22χρονος τότε επιθετικός είχε κάνει μεταγραφή 3 εκατ. λιρών στην Έβερτον.
Σκοράροντας όμως ένα γκολ όλο κι όλο σε 7 μήνες, εύλογα είχε παρκαριστεί στον πάγκο από τον προπονητή, Τζο Ρόιλ…
Ώσπου ήρθε ο ημιτελικός του Κυπέλλου με την Τότεναμ (στο ουδέτερο γήπεδο της Λιντς) και αποφάσισε να… πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Ή μάλλον στα πόδια του!
Διότι το ματς πήγαινε πρίμα για την Έβερτον (που προηγήθηκε με γκολ των Τζάκσον και Στιούαρτ).
Ωστόσο η μείωση του σκορ με πέναλτι του Κλίνσμαν στο 55′ έφερε ζόρια για τα «ζαχαρωτά».
Με ηγέτη τον σπουδαίο Γερμανό επιθετικό και έχοντας πιστέψει στην ανατροπή, η Τότεναμ πίεζε φουλ για την ισοφάριση.
Και αφού ο τεχνικός της Έβερτον δεν το έπαιρνε απόφαση να παρέμβει στο ματς, το έκανε μόνος του ο Αμοκάτσι!
«Ο Κλίνσμαν βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση και η πίεση τους ήταν αφόρητη. Ένιωθα ότι μπορούσα να βοηθήσω.
Καθόμουν στον πάγκο και άκουγα τον φυσιοθεραπευτή μας που έλεγε στον προπονητή ότι ο Πολ Ράινταουτ (σ.σ. ο βασικός επιθετικός) είχε χτυπήσει και έπρεπε να βγει.
Ο προπονητής του έλεγε ότι θέλει να του δώσει ακόμα πέντε λεπτά για να δει πως θα πάει, αλλά δεν υπήρχε καμία βελτίωση.
Οπότε, αποφάσισα να μπω μόνος μου στο παιχνίδι»…
Σαν να κάνει λοιπόν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, ο Αμοκάτσι πλησίασε τον τέταρτο διαιτητή, λέγοντας τον αριθμό του.
Κι ενώ ο Ράινταουτ δεχόταν τις πρώτες βοήθειες, μπήκε… μουλωχτά αλλαγή στο γήπεδο!
Όταν ο τεχνικός Ρόιλ διαπίστωσε τι είχε συμβεί, άρχισε να ωρύεται «τι στο διάολο κάνεις»!
Ήταν όμως αργά…
Ο Νιγηριανός επιθετικός είχε πάρει ήδη θέση στην επίθεση.
Και ήταν αποφασισμένος να δικαιώσει τον… εαυτό του!
«Όταν μπήκα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν “ελπίζω όλο αυτό να πιάσει”. Γιατί αλλιώς θα ήταν το τελευταίο μου ματς με την Έβερτον», έχει παραδεχθεί ο ίδιος.
Η τύχη όμως είναι με τους τολμηρούς.
Ενίοτε και με τους… τρελούς.
Κάτι που αποδείχθηκε με αναπάντεχο τρόπο στη συνέχεια:
Περίπου 12 λεπτά λοιπόν μετά την είσοδο (ή μάλλον την εισβολή του) στο γήπεδο, ο Αμοκάτσι σκόραρε με κοντινή κεφαλιά!
Και λίγο αργότερα βρέθηκε στην κατάλληλη θέση στην αντεπίθεση για να γράψει το 4-1 και να σφραγίσει θριαμβευτικά την πρόκριση!
Το εισιτήριο του τελικού στο Γουέμπλεϊ (που έφερε μάλιστα και την κούπα με το 1-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) είχε πάνω τη σφραγίδα «Ντάνιελ Αμοκάτσι»!
Και συγχωρώντας ότι ο Νιγηριανός τον έγραψε στα παλιά του τα (ποδοσφαιρικά) παπούτσια, ο τεχνικός Ρόιλ παραδεχόταν:
«Ήταν η καλύτερη αλλαγή που ΔΕΝ έκανα ποτέ»…
