«Καλή τύχη καραφλέ, εκεί στο Campionato, θα σ’ αγαπάμε μια ζωή, Γρηγόρη Γεωργάτο», ήταν το κατευόδιο των οπαδών του Ολυμπιακού στον κορυφαίο ίσως αριστερό μπακ-χαφ των ελληνικών γηπέδων. Ένα πανό που ετοιμάστηκε βιαστικά και κρεμάστηκε στο ΟΑΚΑ, στο περιθώριο ενός αγώνα Κυπέλλου με τη Νάουσα. Άπαντες είχαν ξαφνιαστεί.
Το ημερολόγιο γυρίζει στον Αύγουστο του 1999. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ολοκληρώσει την πιο επιτυχημένη σεζόν της ιστορίας τους. Πρώτο νταμπλ έπειτα από 18 χρόνια με νίκη στον τελικό Κυπέλλου επί του Παναθηναϊκού (και με αριθμητικό μειονέκτημα από το 32ο λεπτό), πορεία μέχρι την προημιτελική φάση του Champions League και αποκλεισμός στο φινάλε από τη Γιουβέντους.
Ο Γρηγόρης Γεωργάτος, οδεύοντας προς τα 27 του, είχε καθιερωθεί στον Ολυμπιακό και την Εθνική ομάδα. Μαζί με τον έτερο καραφλό Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς αποτελούσαν ένα αχτύπητο δίδυμο στην αριστερή πτέρυγα του πειραϊκού συλλόγου. Ήταν, όμως, γραφτό μετά από τρία χρόνια συνύπαρξης οι δρόμοι τους να χωρίσουν.
Το «μπαμ» έγινε. Η Ίντερ έκανε δικό της τον παιχταρά των νταμπλούχων Ελλάδας! Το καθαρό κόστος της μεταγραφής ανερχόταν σε 2.500.000.000 δραχμές, ενώ ο παίκτης υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο έναντι 425.000.000 δραχμές ανά χρόνο. Παράλληλα, οι «ερυθρόλευκοι» επρόκειτο να λάβουν και τα έσοδα από ένα φιλικό ματς με τους «νερατζούρι» στο ΟΑΚΑ.
Ενδεικτικό στοιχείο της δίψας που είχε η ιταλική ομάδα για να αποκτήσει τον Γεωργάτο ήταν το γεγονός ότι τρία στελέχη της είχαν βρεθεί στην Αττική, προκειμένου να κλείσουν το deal. Όλα αυτά λίγες εβδομάδες μετά τη μεταπήδηση του Νίκου Μαχλά σε έναν ακόμη κολοσσό του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τον Άγιαξ. Ο περίφημος «νόμος Μποσμάν» είχε αρχίσει να εφαρμόζεται για τα καλά και σε Έλληνες άσους.
«Είμαι ευτυχισμένος, είναι ένα όνειρο ζωής για κάθε ποδοσφαιριστή να αγωνιστεί σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα όπως της Ιταλίας και μάλιστα σε μια τόσο μεγάλη ομάδα. Είναι η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Θα είμαι κοντά στον Ολυμπιακό, ο οποίος μπορεί ν’ αποτελεί τώρα παρελθόν για μένα, αλλά θα τον αγαπώ πάντα, αφού απ’ αυτήν την ομάδα αναδείχτηκα. Το μόνο που σκέφτομαι, τώρα, είναι να παίξω καλά στην Ιντερ.
Δεν περίμενα να γίνει φέτος η μεταγραφή. Αφού είχα ανανεώσει το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό και είχα πει στον κ. Κόκκαλη ότι θα παίξω άλλη μια χρονιά καλά, ώστε να φύγω του χρόνου. Τελικά έγινε νωρίτερα. Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου όσο μπορώ σ’ αυτήν την ομάδα. Σίγουρα θα είναι λίγο δύσκολο στην αρχή αλλά θα προσπαθήσω να τα καταφέρω», δήλωνε τότε.
Επί της ουσίας, η Ίντερ αναζητούσε τον διάδοχο του Αντρέας Μπρέμε από το 1992, δεδομένου ότι ο Ρομπέρτο Κάρλος δεν μακροημέρεσε. Επίσης η ομάδα ήθελε να φρεσκάρει πλήρως τα μετόπισθεν. Πέραν του Γεωργάτου απέκτησε τον τερματοφύλακα Άντζελο Περούτσι, τον κεντρικό αμυντικό Λοράν Μπλαν και τον Κριστιάν Πανούτσι που αγωνιζόταν είτε ως τρίτος στόπερ είτε ως δεξιός μπακ.
Ο καραφλός μπακ-χαφ έγινε μέλος μιας «διαστημικής» ομάδας που, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε τον Ρονάλντο, τον Κριστιάν Βιέρι, τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, τον Ιβάν Σαμοράνο, τον Πάουλο Σόουζα, τον Χαβιέρ Σανέτι κ.λπ.
Είχε την απαιτούμενη «τρέλα» για να μπει σε βαθιά νερά και να κολυμπήσει ο Γεωργάτος. Τόσο βαθιά όπως αυτά που χάζευε με τις ώρες στα πλοία όταν ταξίδευε στο πλευρό του ναυτικού πατέρα του. Και, μάλιστα, με το δρομολόγιο Ελλάδα-Ιταλία να είναι πολύ συνηθισμένο. Πού να φανταζόταν μερικά χρόνια αργότερα ότι θα κάλυπτε τη συγκεκριμένη απόσταση, με αεροπλάνο αυτή τη φορά, προκειμένου να γίνει παίκτης της Ίντερ!
Όχι, τίποτ’ άλλο, αλλά ήταν η ομάδα που υποστήριζε από τα 10 του. Γιατί όμως; Τον Μάιο του 1983, όταν ακόμη ήταν παίκτης των «νερατζούρι» ο Γκαμπριέλε Οριάλι που το 1999 ήταν γενικός διευθυντής τους και άρα καταλυτικός στη μεταγραφή, η Γιουβέντους έδινε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο ΟΑΚΑ κόντρα στο Αμβούργο. Θα περίμενε κανείς ότι ο πιτσιρικάς ίσως να συμπαθούσε τους «μπιανκονέρι» εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Κι όμως…
Σε ένα από ταξίδια με τον πατέρα του έμελλε να έχει για συνεπιβάτες εκατοντάδες φίλους της «γηραιάς κυρίας». Έρχονταν από την Ιταλία στην Ελλάδα, προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα να διεκδικεί το πρώτο της τρόπαιο στο υψηλότερο επίπεδο. Λογικό να είναι αρκετά εκδηλωτικοί.
Τραγουδούσαν συνθήματα, χτυπούσαν ρυθμικά τις πόρτες, φώναζαν… Πού να κοιμηθεί ο μικρός Γρηγόρης με τόσο θόρυβο. Πάνω στην αγανάκτηση και την αϋπνία, αισθάνθηκε αντιπάθεια προς τους «μπιανκονέρι». Μία αντιπάθεια που προφανώς γιγαντώθηκε λίγους μήνες πριν από τη μεταγραφή στην Ίντερ, λόγω… Αντόνιο Κόντε.
«Αποφάσισα εκείνη τη στιγμή ότι μισώ τη Γιουβέντους και ότι θα είμαι οπαδός της Ίντερ», είχε πει κατά την επίσημη παρουσίασή του από τους «νερατζούρι». Τουλάχιστον ο… Φέλιξ Μάγκατ φρόντισε να προσφέρει ικανοποίηση στο παιδικό του μυαλό με εκείνο το γκολ στο ΟΑΚΑ. Δεκαέξι χρόνια μετά, η ικανοποίηση ήταν απείρως μεγαλύτερη.
