Όταν το 2007, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έφευγε από την Ρεάλ Μαδρίτης στα 32 του για να παίξει για τους Λος Άντζελες Γκάλαξι, ξεκινούσε μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με τον απεγκλωβισμό των φώτων του ποδοσφαίρου από τα ευρωπαϊκά όρια. Ο Μπέκαμ δεν ήταν ο πρώτος μεγάλος αστέρας του ποδοσφαίρου που πήγαινε σε ένα υποβαθμισμένο ποιοτικά αλλά πλούσιο οικονομικά πρωτάθλημα βάζοντας τα λεφτά πάνω από το κίνητρο. Ήταν όμως ο πρώτος που το έκανε ενώ βρισκόταν ακόμα στα ντουζένια του. Και το ερώτημα ερχόταν αυθόρμητα: μήπως το ποδόσφαιρο παύει να έχει ως κέντρο την Ευρώπη;
Τα χρόνια που πέρασαν από τότε έδωσαν μια αδιάλλακτη απάντηση. Μιμητές ο Μπέκαμ δεν βρήκε, όσοι πήγαν στις ΗΠΑ το έκαναν απλά για μια τελευταία ξεπέτα και η Ευρώπη συνέχισε όχι απλά να είναι το κέντρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου αλλά να ηγεμονεύει ακόμα και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Οι παίκτες από τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη έφευγαν σε όλο και μικρότερη ηλικία για να έρθουν στην από εδώ μεριά του κόσμου και ακόμα και όταν διακρίνονταν με τις Εθνικές τους το έκαναν εξαιτίας της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής τους γαλούχησης, τα πλούσια πρωταθλήματα εκτός Ευρώπης παρέμειναν νεκροταφεία μεγάλων παικτών και η συζήτηση που άνοιξε κάποτε η απόφαση του Μπέκαμ έκλεισε. Μέχρι τον προηγούμενο Χειμώνα…
Υπό μια έννοια, η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Σαουδική Αραβία υπήρξε η επανεκκίνηση της συζήτησης του 2007 με κέντρο τον Μπέκαμ και η πρόθεση των εκεί ομάδων να γεμίσουν με ποδοσφαιριστές αντίστοιχου βεληνεκούς -ήδη ετοιμάζει βαλίτσες ο Μπενζεμά- έκανε άπαντες να αναρωτιούνται αν το πρωτάθλημα της εν λόγω χώρας θα καταφέρει αυτό που δεν κατάφεραν κάποτε οι ΗΠΑ: να ανταγωνιστεί σε δημοτικότητα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Η φυγή του Μέσι από την Παρί Σ.Ζ. βρίσκει την Αλ Χιλάλ ως υποψήφια να δώσει στέγη στον Αργεντίνο και το ξανασμίξιμό του με τον Κριστιάνο Ρονάλντο σε ένα εκτός Ευρώπης πρωτάθλημα κάνει τους μάνατζερ να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Όμως αν κάτι έχει βγει ως συμπέρασμα από όλη αυτή την ιστορία είναι πως τα χρήματα δεν αγοράζουν και την αίγλη. Η μηδαμινή παράδοση και η ανύπαρκτη ποδοσφαιρική κουλτούρα τέτοιων χωρών δημιουργεί ένα τόσο αδιάφορο ποδοσφαιρικά υπόστρωμα που το ενδεχόμενο reunion ανάμεσα στον Μέσι και τον Ρονάλντο μόνο ως εμπορικό event μπορεί να λειτουργήσει και ως αληθινή ποδοσφαιρική εξέλιξη.
Να γιατί ο Λίονελ Μέσι θα πει ψέμματα στον εαυτό του αν σε ενδεχόμενη θετική απάντηση στην πρόταση των Αράβων προτάξει οτιδήποτε άλλο ως κίνητρο πέρα από τα λεφτά: το ποδοσφαιρικό ζουμί παραμένει στην Ευρώπη και θα παραμένει εδώ όσο το ποδόσφαιρο σε άλλες Ηπείρους είτε διακατέχεται μόνο από παράδοση αλλά όχι χρήματα (όπως η Λατινική Αμερική) είτε μόνο από χρήματα αλλά από καμία ποδοσφαιρική παράδοση (όπως οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία και η Κίνα). Να γιατί αν ο Μέσι θέλει να παραμείνει αληθινός ποδοσφαιριστής μέχρι το τέλος της καριέρας του και όχι ένας άτυπος παλαίμαχος που απλά βαθαίνει ακόμα παραπάνω τα δυσθεώρητα πλούτη του, θα πρέπει να διαλέξει την έτερη στέγη που φιλοδοξεί να τον στεγάσει. Για την ακρίβεια, να τον επαναπατρίσει: την Μπαρτσελόνα.
Θα πρέπει βέβαια να γίνουν διάφορων ειδών οικονομικές αλχημείες από την πλευρά της Μπάρτσα για να καλύψει τον ακόμα πανάκριβο Αργεντίνο. Το ρεπορτάζ λέει ότι ο δρόμος του Μέσι για την επιστροφή στους «μπλαουγκράνα» περνάει μέσα από το Μαϊάμι και την τοπική Ίντερ, η οποία αφού τον αγοράσει και αναλάβει εκείνη να καλύψει (προφανέστατα εικονικά) το κόστος της μετακίνησης του Μέσι, τον δώσει στη συνέχεια δανεικό (και αγύριστο) στην Μπαρτσελόνα.
Φυσικά, υπάρχει και ένα ακόμα ερώτημα: είναι ο Μέσι ακόμα ένας ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου; Ή τέλος πάντων, ένας ποδοσφαιριστής του επιπέδου της ομάδας που πέρασε με τη φανέλα της τα πιο δημιουργικά του χρόνια; Ή ο δρόμος της Σαουδικής Αραβίας, εκτός από πλουσιοπάροχος για αυτόν, θα αποτελεί και την έμμεση προσωπική του παραδοχή ότι τα χρόνια του αληθινά ενεργού του ρόλου μέσα στα πράγματα πέρασαν; Αν και μόνο στην υπόννοια κάτι τέτοιου ο Μέσι πεισμώνει, η απόφαση θα πρέπει να είναι εύκολη και η επιστροφή στο Καμπ Νου αυτονόητη.
Η κρίση που πέρασε η Μπαρτσελόνα με την φυγή του ήταν αναμενόμενη. Το ξεπέρασμά της ωστόσο πολύ γρήγορο: οι «μπλαουγκράνα» μόλις επέστρεψαν στον θρόνο των πρωταθλητών Ισπανίας. Ο Μέσι δεν θα γυρίσει σε μια καμμένη Γη αλλά σε μια Γη που σταδιακά ξαναφυτρώνουν ποδοσφαιρικά άνθη. Αν θέλει να (επιχειρήσει να) κλείσει την καριέρα του όπως του αναλογεί, στο τοπ δηλαδή επίπεδο και όχι απλά να τσεπώσει ότι μπορεί πριν σταματήσει την μπάλα, δεν έχει παρά να αφήσει τον Ρονάλντο, τον Μπενζεμά και όποιον άλλο διαλέξει το χρήμα από το αληθινό κίνητρο να προβούν στην μπίζνα τους χωρίς εκείνον.