«Ήταν η πρωτοχρονιά του 1986. Ήμουν σε διακοπές στη βίλα του προέδρου στο St. Moritz, μαζί και με άλλους συνεργάτες. Είχε τρελό κρύο, βγήκαμε έξω φασκιωμένοι μέχρι πάνω για να πάμε για ένα απεριτίφ στο Palazzo. Εκεί, πέσαμε πάνω στην οικογένεια Ανιέλι. Ο ‘Αβοκάτο’ ήταν με ανοικτό πουκάμισο, ο Μοντετζέμολο με τη φράντζα στο μαλλί, όλοι στην πένα.
Εμείς μπροστά τους ήμασταν σαν τους Τοτό και Πεπίνο [σ.σ. κωμωδία της εποχής]. Καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι. Στο τέλος, ο Μπερλουσκόνι μας είπε. ‘Μας λείπουν 20 πόντοι μπόι και το θάρρος να κυκλοφορούμε έτσι με τέτοιο καιρό’. Λίγες μέρες αργότερα, μας πρότεινε να πάρουμε την Μίλαν».
Ο Αντριάνο Γκαλιάνι ήταν επί δεκαετίες το δεξί χέρι του Μπερλουσκόνι. Από τότε που o Καβαλιέρε ξεκινούσε την αυτοκρατορία των media στην Ιταλία και ο Γκαλιάνι είχε την εταιρεία η οποία ήταν πάροχος σήματος για τηλεοπτικές εκπομπές. Ο Σίλβιο αγόρασε την Μίλαν από τον Τζούζι Φαρίνα στις 20 Φεβρουαρίου και τα επόμενα χρόνια οι Rossoneri έγιναν η ομάδα με τους περισσότερους διεθνείς τίτλους, πάνω και από την Ρεάλ Μαδρίτης. Η ιστορία όμως θα μπορούσε να έχει γραφτεί πολύ διαφορετικά.
Η ιδέα να δραστηριοποιηθεί στο ποδόσφαιρο μπήκε στο μυαλό του το καλοκαίρι του 1982. Όταν η Squadra Azzurra με πρωταγωνιστή τον Πάολο Ρόσι κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ισπανίας. Η καρδιά του έλεγε «Μίλαν», αυτό ήταν το όνειρο και ο δρόμος για να εκτοξευτεί στην πολιτική, όμως σύμφωνα με τον μύθo υπήρξε ένας απίστευτος λόγος για τον οποίο οι Rossoneri αποτέλεσαν τη δεύτερη επιλογή του.
Ο Μπερλουσκόνι επισκεπτόταν συχνά έναν μάντη, με όνομα Moro. Έναν άνθρωπο που εμπιστευόταν τη γνώμη του για σημαντικές αποφάσεις. Έναν μάγο, ένα μέντιουμ, όπως λέμε στην Ελλάδα. Όταν ο Moro ενημερώθηκε για την πρόθεση του Σίλβιο, τον συμβούλευσε ενάντια στην αγορά της Μίλαν. «Θα σου φέρει κακή τύχη». Αν και ήταν κάτι που δεν του άρεσε, ο Μπερλουσκόνι τον άκουσε και άφησε στην άκρη το θέμα των Rossoneri.
Όχι όμως και την αγορά ποδοσφαιρικής ομάδας από το Μιλάνο. Γνωρίζοντας την άσχημη κατάσταση της Ίντερ, η οποία είχε κατακτήσει μόλις δύο πρωταθλήματα σε 15 χρόνια, κινήθηκε για την απόκτησή της. Μαζί με τον δικηγόρο Βιτόριο Ντότι, εμφανίστηκε στα γραφεία της Ίντερ στην via Carducci. Εκεί, μίλησε με τον πρόεδρο, Ιβανόε Φραϊτσόλι, και του εξέφρασε την επιθυμία να πάρει τους Nerazzurri και να τους κάνει μεγάλους.
Τα χρήματα υπήρχαν, η πρόθεση να πληρώσει καλά για την αγορά υπήρχε, όλα έμοιαζαν να κουμπώνουν ιδανικά για ένα ιστορικό deal, όμως για τον έκπληκτο ιδιοκτήτη της Ιντερ, ήταν θέμα τιμής. Ο Μπερλουσκόνι ήταν από καιρό δηλωμένος τιφόζο των Rossoneri, οπότε παρότι έδινε περισσότερα, ο Φραϊτσόλι του έδωσε αρνητική απάντηση αλλά και μια συμβουλή. «Γιατί δεν αγοράζεις την Μίλαν;».
Αφού το deal έπεσε στο κενό, η Ίντερ πωλήθηκε τελικά στον Ερνέστο Πελεγκρίνι, ο οποίος έκανε πρόταση αμέσως μετά. Μια εξέλιξη που οδήγησε στη δημιουργία της μεγαλύτερης ιταλικής ομάδας όλων των εποχών…
Πέρα από το ότι προσπάθησε να αγοράσει την Ιντερ, φήμες στην Ιταλία κυκλοφορούσαν και για το ότι ο Σίλβιο ήταν και οπαδός της. Εκδοχές σαν και αυτή αναφέρονται σε βιβλία, ενώ ο Ντότι, ο δικηγόρος που ήταν μαζί του στα πρώτα του βήματα, έχει αποκαλύψει ότι ιντερίστα ήταν ο μάγειρας της εμπιστοσύνης του Καβαλιέρε, Μικέλε Περζεκίνι, όπως και ο αδερφός του, Πάολο.
Ο ίδιος ο Σίλβιο διέψευδε πάντα ότι κάτι τέτοιο ισχύει. «Μεγάλωσα ως οπαδός της Μίλαν σε μια οικογένεια οπαδών της Μίλαν, μου προκαλούν έκπληξη αυτές οι φήμες». Όμως, μια μερίδα δημοσιογράφων πάντα επέμενε. «Μόνο ένας τιφόζο της Ίντερ θέλει να αγοράσει την Ίντερ».
Ακόμα και έτσι να ήταν πάντως, κανένας fan της Μίλαν δεν θα μπορούσε να «πει» το παραμικρό στον Μπερλουσκόνι. Τον άνθρωπο που την πήρε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας μετά τον εντός γηπέδων υποβιβασμό και της χάρισε 29 τίτλους, ανάμεσα στους οποίους 5 Champions League και 8 Scudetti.
Τον άνθρωπο που κάποτε αγόρασε τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας, Ζαν Πιέρ Παπέν, για να κάνει τα ρεπό του Μάρκο Φαν Μπάστεν…